70 jaar Hendrikjan Pelster in vogelvlucht
kleintje cultuur
“Ik ben gewoon echt boos geweest op Van Gogh”
PIETERZIJL – Je hebt expositieruimtes en dan heb je Expositieruimtes. Tot die laatste categorie behoort de schuur van boer Feitsma in Pieterzijl waar afgelopen week een wel heel bijzondere expositie te zien was. Pieterzijlster Hendrikjan Pelster exposeerde in de boerenschuur, die voor de gelegenheid dermate indrukwekkend was ingericht dat menig galeriehouder er groen van jaloezie door zou uitslaan. “Je verwacht het niet hè?”, lacht Pelster, die overigens grif toegeeft zelf ook onder de indruk te zijn van wat de boer en zijn zoon hebben ingericht. Daarmee willen we de kunstenaar zelf overigens niet tekort doen, want een schuur kan nog zo mooi ingericht zijn; zonder kunst is er geen expositie.
En wat was er veel te zien. Geen wonder ook, want de 70-jarige Pelster werd al jong gegrepen door het schilderen. “Ik moet een jaar of zes, misschien zeven oud zijn geweest”, herinnert hij zich, “toen ik meedeed aan een kleurwedstrijd. Het prijsje was een schitterende auto, die ik met al mijn broers en zussen in huis normaal gesproken nooit gekregen had. Veel te duur voor een gezin met veel kinderen. Maar ik won hem dus, -en oh- wat waren ze thuis jaloers.” Een paar jaar later begint de dan 17-jarige Hendrikjan ook aan zijn opleiding op de kunstacademie. “Maar dat was geen succes”, vertelt hij. “Ik had niet het idee dat ik daar thuishoorde. Ik was een serieuze jongen en kwam uit een gezin waar men op de kleintjes moest letten. Dit terwijl klasgenoten rustig op stap gingen en daar –zeg maar- in hetzelfde potje pisten als de docenten. Ik vond mijn werk niet slechter dan het werk van mijn klasgenoten. Toch werd ik consequent met een punt naar huis gestuurd. En ach, weet je, het kon ook gewoon niet. Sommige schoolspullen die we nodig waren moesten we zelf betalen. Ik moest ontzettend zuinig zijn met mijn verf, omdat mijn ouders geen geld hadden voor nieuwe verf.” Aansluitend vertelt de kunstenaar dat hij daarom ook ontzettend boos is geworden tijdens een museumbezoek. “Op Van Gogh”, lacht hij. “Hij smeerde zijn verf centimeters dik op de doeken met zonnebloemen, en schreef vervolgens zijn broer aan met de vraag om meer geld. Die arme man maar kromliggen om zijn broertje te onderhouden en van verf te voorzien, terwijl meneer zelf de verf met klodders tegelijk wegsmeerde.” Pelster bekend dat hij na het volgen van cursussen zelf ook scheutiger is geworden in zijn verfgebruik. “Nu kan ik het betalen en als je het nodig bent, tja.” Tijdens de expositie waren een aantal van zijn oude werken te bewonderen, waaronder een schilderij dat hij maakte in zijn pubertijd. De expositie herbergt dus 70 jaar Hendrikjan Pelster in vogelvlucht. Inclusief de moeilijke momenten die een man in zijn leven meemaakt. Zoals het verlies van zusters en goede vrienden. Speciaal noemt Pelster de zeefdrukken die hij samen met zijn -drie jaar geleden overleden- kameraad Frank Frankema maakte en de indrukwekkende in memoriams die hij heeft geschilderd van de mensen die hem lief waren. Het meest in het oog springend is echter de jaargang zelfportretten die aan de muur hangen. “Ik zat niet lekker in mijn vel”, vertelt hij over de periode 2003-2004. “Een goede vriend was terminaal ziek en ik vond houvast in het schilderen. Ik ben toen zelfportretten gaan maken. Elke dag eentje. Gewoon, omdat je altijd een zelfportret bij je hebt. Dat heb ik twee maanden lang gedaan, totdat de Limburgse restauranthouder én kunstliefhebber Harry van der Kolk mij vroeg of dit over de vier seizoenen wilde doen. Dus een jaar lang. Ik stemde in en heb een jaar lang elke dag één zelfportret gemaakt, maar heb ze altijd in een lint tentoongesteld. Dit is de eerste keer dat ze als een ‘groot vlak’ hangen. En, het is best een mooi plaatje toch?” Dat is het zeker. Thuis vertelt Pelster dat hij ook doet aan beeldhouwen. Misschien een idee om deze beelden tentoon te stellen over een paar jaar. Allicht tijdens de expositie ‘Hendrikjan Pelster; 80 jaar in vogelvlucht’.
PIETERZIJL – Je hebt expositieruimtes en dan heb je Expositieruimtes. Tot die laatste categorie behoort de schuur van boer Feitsma in Pieterzijl waar afgelopen week een wel heel bijzondere expositie te zien was. Pieterzijlster Hendrikjan Pelster exposeerde in de boerenschuur, die voor de gelegenheid dermate indrukwekkend was ingericht dat menig galeriehouder er groen van jaloezie door zou uitslaan. “Je verwacht het niet hè?”, lacht Pelster, die overigens grif toegeeft zelf ook onder de indruk te zijn van wat de boer en zijn zoon hebben ingericht. Daarmee willen we de kunstenaar zelf overigens niet tekort doen, want een schuur kan nog zo mooi ingericht zijn; zonder kunst is er geen expositie.
En wat was er veel te zien. Geen wonder ook, want de 70-jarige Pelster werd al jong gegrepen door het schilderen. “Ik moet een jaar of zes, misschien zeven oud zijn geweest”, herinnert hij zich, “toen ik meedeed aan een kleurwedstrijd. Het prijsje was een schitterende auto, die ik met al mijn broers en zussen in huis normaal gesproken nooit gekregen had. Veel te duur voor een gezin met veel kinderen. Maar ik won hem dus, -en oh- wat waren ze thuis jaloers.” Een paar jaar later begint de dan 17-jarige Hendrikjan ook aan zijn opleiding op de kunstacademie. “Maar dat was geen succes”, vertelt hij. “Ik had niet het idee dat ik daar thuishoorde. Ik was een serieuze jongen en kwam uit een gezin waar men op de kleintjes moest letten. Dit terwijl klasgenoten rustig op stap gingen en daar –zeg maar- in hetzelfde potje pisten als de docenten. Ik vond mijn werk niet slechter dan het werk van mijn klasgenoten. Toch werd ik consequent met een punt naar huis gestuurd. En ach, weet je, het kon ook gewoon niet. Sommige schoolspullen die we nodig waren moesten we zelf betalen. Ik moest ontzettend zuinig zijn met mijn verf, omdat mijn ouders geen geld hadden voor nieuwe verf.” Aansluitend vertelt de kunstenaar dat hij daarom ook ontzettend boos is geworden tijdens een museumbezoek. “Op Van Gogh”, lacht hij. “Hij smeerde zijn verf centimeters dik op de doeken met zonnebloemen, en schreef vervolgens zijn broer aan met de vraag om meer geld. Die arme man maar kromliggen om zijn broertje te onderhouden en van verf te voorzien, terwijl meneer zelf de verf met klodders tegelijk wegsmeerde.” Pelster bekend dat hij na het volgen van cursussen zelf ook scheutiger is geworden in zijn verfgebruik. “Nu kan ik het betalen en als je het nodig bent, tja.” Tijdens de expositie waren een aantal van zijn oude werken te bewonderen, waaronder een schilderij dat hij maakte in zijn pubertijd. De expositie herbergt dus 70 jaar Hendrikjan Pelster in vogelvlucht. Inclusief de moeilijke momenten die een man in zijn leven meemaakt. Zoals het verlies van zusters en goede vrienden. Speciaal noemt Pelster de zeefdrukken die hij samen met zijn -drie jaar geleden overleden- kameraad Frank Frankema maakte en de indrukwekkende in memoriams die hij heeft geschilderd van de mensen die hem lief waren. Het meest in het oog springend is echter de jaargang zelfportretten die aan de muur hangen. “Ik zat niet lekker in mijn vel”, vertelt hij over de periode 2003-2004. “Een goede vriend was terminaal ziek en ik vond houvast in het schilderen. Ik ben toen zelfportretten gaan maken. Elke dag eentje. Gewoon, omdat je altijd een zelfportret bij je hebt. Dat heb ik twee maanden lang gedaan, totdat de Limburgse restauranthouder én kunstliefhebber Harry van der Kolk mij vroeg of dit over de vier seizoenen wilde doen. Dus een jaar lang. Ik stemde in en heb een jaar lang elke dag één zelfportret gemaakt, maar heb ze altijd in een lint tentoongesteld. Dit is de eerste keer dat ze als een ‘groot vlak’ hangen. En, het is best een mooi plaatje toch?” Dat is het zeker. Thuis vertelt Pelster dat hij ook doet aan beeldhouwen. Misschien een idee om deze beelden tentoon te stellen over een paar jaar. Allicht tijdens de expositie ‘Hendrikjan Pelster; 80 jaar in vogelvlucht’.