Aafke Hoek: verhoalenverteller ien Maleisië
ik proat plat! doe ok?
Ien mien eerste verhoaltje schreef ik al dat ik hier ok verhoalen vertellen zol. Op de schoel van mien kleinzeun. Had mien schoondochter regeld. Nou, ik was ienderdoad bere-zenuwachteg. Ik had gien idee wat me te wachten ston. Ien ons eigen Westerkwartier ben ik al voak op schoelen west en ok bij de kleintjes. Dan wiet ik wel zowat wat ik verwachten kin. Mor hier..ik had er gien idee van.
De eerste dag was bestemd veur de kleintjes van 3 en 4 joar. Der was zelfs één bij van nog mor twee joar. En ze zaten al ien slagorde kloar ien e grote zoal. Zo’n vitteg kiender met drie juffen. Allemoal op e grond, niks toavels en stoeltjes. Hoe zal ik joe aankondigen, vroeg de hoofdjuf? Ik zei doe mor oma Aafke, dat is al moeilek genog. En ze wieten allemoal al dat ik de oma van Norbert ben. Allemoal brulden ze vanuut één mond : Welcome oma Aafke. Ik kleurde dervan. En ik kreeg nog veur ik begonnen was al n hiel groot boeket rozen, hiel mooi ienpakt ien t rood, van zo’n hiel klein prachteg meiske.
Der was mor liefst een uur veur mij reserveerd. Nou wiet elkeneen ien onderwiesland wel dat n kwartier luustern veur kiender al hiel wat is. Dan moet je weer wat aans doen. Ik har kozen veur t verhoal van het bange mannetje. Dat vertel ik ien Nederland ok wel veur de kleintjes en die vienden dat meestal n prachtig verhoal. Het leek mij wel n universeel verhoal. Het gijt over n klein jonkje dat overal bang veur is en groag van die angst of wil. Hij gijt dan noar de toverboom en om doar te kommen moet hij deur het grote enge bos. Onderweegs komt er n droak tegen, een hiele grote spin en n heks. En ok al gijt zien hart van keboeng, keboeng, keboeng, de toverboom het tegen hem zeid dat ze gien kwoad doen en dus is er niet bang. As er bij de toverboom komt is hij gien bang mannetje meer mor n dapper mannetje. Nou moet ik zeggen, mien Westerkwartiers is beter dan mien Engels dus ik was al hiel bliede dat ik het boek ok ien de Engelse vertoaling von. Dat moek het al n hiel stuk makkeleker. Veur ik begon te vertellen vroeg ik de juf of ze eventueel ien t Maleis of ien t Chinees iensprong as de kiender het niet snapten. Was niet neudeg heur zei ze, sömmigen proaten thuus ok Engels. Zal je zien dat ze beter Engels proaten as ik, docht ik natuurlek en mien hart ging ok al van keboeng, keboeng, keboeng. Nou wiet ik van mezelf dat ze bij mij aan e butenkaant niet zo gauw zien dat ik zenuwachteg ben dus dat scheelt.
Dus begon ik vol verve te vertellen en wat n wonder, die hiele kleine bukkens zatten oardeg stil te luustern. Ja het wriemelde wel en het draaide wel, mor ik probeer altied noar alle kiender te blieven kieken en dat waarkte. Mor noa n kwartier was ik natuurlijk wel uutverteld. Toen heb ik alle ploatjes van t boek zien loaten en toen konden de kiender zelf n beetje terug vertellen. Toen hemmen ze nog hiel veul liedjes veur mij zongen en gedichtjes opzeid en toen heb ik weer liedjes veur hen zongen en ze een Sint-Maarten liedje leerd. Zij hadden veurige week net lanteerntjes moakt veur het Chinese Midautumnfestival, het midherfstfestival. Toen heb ik hen verteld dat wij binnenkort ok weer n feest hemmen met lampions en dat, dat Sint-Maarten hiet. Nou ik kin jim wel vertellen dat t zwieten was. Het was natuurlek hiet mor ik von t wel echt warken, mien bril glee zowat van mien neus. Mor de kiender wadden wel hiel bliede geleuf ik, ze wollen me noa die tied allemoal knuffeln, man, ik voelde me bijna de keuningin.
De dag ernoa had ik de 5 en 6 joaregen. Ik was nou wat beter veurbereid. Ik had n ander verhoal en dizze keer goed noadocht over n niet te moeilek liedje. Het werd: deze vuist van Ome Willem . Ja….mien generoatie hè. Dat liedje is wat makkeleker en ze kinnen derbij bewegen dus doar bin ik met begonnen. Ik har dizze keer nog meer dan n uur dus ik mos wat creatief wezen. Ok nou zatten ze weer allemoal ien slagorde kloar. En ik kreeg weer rozen, roze dizze keer omdat dat mien lievelingskleur was, paars hadden ze niet zee de juf. Dizze keer had ik n verhoal over beer George die lezen leren wil. Ik kon wel vernimmen dat dizze kiender hiel goed luusterden en ok reageerden op vroagen. Het was hiel relaxed. Het ging hiel leuk en doarna wollen ze ok nog t verhoal heuren wat ik guster aan de kleintjes verteld had, ze wisten allemoal al woar t over ging. Hadden guster stiekum een beetje metluusterd. Het schoeltje is hiel open en geheureg. Doarna hemmen we t verhoal nog uutspeuld en toen nog n keer deze vuist en toen was t kloar. Ok nou weer n dikke knuffel van al die kiender en toen we votgingen uutgebreid zwaaien en roepen.
Meschien ien oktober nog mor n keer vroeg de juffrouw. Natuurlek zei ik ja, mor ik moet wel zeggen; het kost me wat meer energie dan thuus ien t Westerkwartier. Mor ja een….verhoalenverteller is gewoon, mor een Storyteller, dat mag ok wel wat meer energie kosten.
De eerste dag was bestemd veur de kleintjes van 3 en 4 joar. Der was zelfs één bij van nog mor twee joar. En ze zaten al ien slagorde kloar ien e grote zoal. Zo’n vitteg kiender met drie juffen. Allemoal op e grond, niks toavels en stoeltjes. Hoe zal ik joe aankondigen, vroeg de hoofdjuf? Ik zei doe mor oma Aafke, dat is al moeilek genog. En ze wieten allemoal al dat ik de oma van Norbert ben. Allemoal brulden ze vanuut één mond : Welcome oma Aafke. Ik kleurde dervan. En ik kreeg nog veur ik begonnen was al n hiel groot boeket rozen, hiel mooi ienpakt ien t rood, van zo’n hiel klein prachteg meiske.
Der was mor liefst een uur veur mij reserveerd. Nou wiet elkeneen ien onderwiesland wel dat n kwartier luustern veur kiender al hiel wat is. Dan moet je weer wat aans doen. Ik har kozen veur t verhoal van het bange mannetje. Dat vertel ik ien Nederland ok wel veur de kleintjes en die vienden dat meestal n prachtig verhoal. Het leek mij wel n universeel verhoal. Het gijt over n klein jonkje dat overal bang veur is en groag van die angst of wil. Hij gijt dan noar de toverboom en om doar te kommen moet hij deur het grote enge bos. Onderweegs komt er n droak tegen, een hiele grote spin en n heks. En ok al gijt zien hart van keboeng, keboeng, keboeng, de toverboom het tegen hem zeid dat ze gien kwoad doen en dus is er niet bang. As er bij de toverboom komt is hij gien bang mannetje meer mor n dapper mannetje. Nou moet ik zeggen, mien Westerkwartiers is beter dan mien Engels dus ik was al hiel bliede dat ik het boek ok ien de Engelse vertoaling von. Dat moek het al n hiel stuk makkeleker. Veur ik begon te vertellen vroeg ik de juf of ze eventueel ien t Maleis of ien t Chinees iensprong as de kiender het niet snapten. Was niet neudeg heur zei ze, sömmigen proaten thuus ok Engels. Zal je zien dat ze beter Engels proaten as ik, docht ik natuurlek en mien hart ging ok al van keboeng, keboeng, keboeng. Nou wiet ik van mezelf dat ze bij mij aan e butenkaant niet zo gauw zien dat ik zenuwachteg ben dus dat scheelt.
Dus begon ik vol verve te vertellen en wat n wonder, die hiele kleine bukkens zatten oardeg stil te luustern. Ja het wriemelde wel en het draaide wel, mor ik probeer altied noar alle kiender te blieven kieken en dat waarkte. Mor noa n kwartier was ik natuurlijk wel uutverteld. Toen heb ik alle ploatjes van t boek zien loaten en toen konden de kiender zelf n beetje terug vertellen. Toen hemmen ze nog hiel veul liedjes veur mij zongen en gedichtjes opzeid en toen heb ik weer liedjes veur hen zongen en ze een Sint-Maarten liedje leerd. Zij hadden veurige week net lanteerntjes moakt veur het Chinese Midautumnfestival, het midherfstfestival. Toen heb ik hen verteld dat wij binnenkort ok weer n feest hemmen met lampions en dat, dat Sint-Maarten hiet. Nou ik kin jim wel vertellen dat t zwieten was. Het was natuurlek hiet mor ik von t wel echt warken, mien bril glee zowat van mien neus. Mor de kiender wadden wel hiel bliede geleuf ik, ze wollen me noa die tied allemoal knuffeln, man, ik voelde me bijna de keuningin.
De dag ernoa had ik de 5 en 6 joaregen. Ik was nou wat beter veurbereid. Ik had n ander verhoal en dizze keer goed noadocht over n niet te moeilek liedje. Het werd: deze vuist van Ome Willem . Ja….mien generoatie hè. Dat liedje is wat makkeleker en ze kinnen derbij bewegen dus doar bin ik met begonnen. Ik har dizze keer nog meer dan n uur dus ik mos wat creatief wezen. Ok nou zatten ze weer allemoal ien slagorde kloar. En ik kreeg weer rozen, roze dizze keer omdat dat mien lievelingskleur was, paars hadden ze niet zee de juf. Dizze keer had ik n verhoal over beer George die lezen leren wil. Ik kon wel vernimmen dat dizze kiender hiel goed luusterden en ok reageerden op vroagen. Het was hiel relaxed. Het ging hiel leuk en doarna wollen ze ok nog t verhoal heuren wat ik guster aan de kleintjes verteld had, ze wisten allemoal al woar t over ging. Hadden guster stiekum een beetje metluusterd. Het schoeltje is hiel open en geheureg. Doarna hemmen we t verhoal nog uutspeuld en toen nog n keer deze vuist en toen was t kloar. Ok nou weer n dikke knuffel van al die kiender en toen we votgingen uutgebreid zwaaien en roepen.
Meschien ien oktober nog mor n keer vroeg de juffrouw. Natuurlek zei ik ja, mor ik moet wel zeggen; het kost me wat meer energie dan thuus ien t Westerkwartier. Mor ja een….verhoalenverteller is gewoon, mor een Storyteller, dat mag ok wel wat meer energie kosten.