“Als je een toon verkeerd uitspreekt, kun je iets heel geks zeggen”

Afbeelding
nieuws groningen

Chinese les op basisschool in Kloosterburen

KLOOSTERBUREN – Nicolet Hetzler uit Kloosterburen geeft de kinderen van de bovenbouw van basisschool Mandegoud in Kloosterburen enkele lessen Chinees. Zelf heeft ze geschiedenis gestudeerd in Leiden en vanaf 1992 woonden zij en haar man enkele jaren in China, waar ook hun twee kinderen geboren zijn. Via het Confucius Instituut werd ze benaderd voor een opfriscursus Chinees en tegelijkertijd vond ze haar oude lesmateriaal terug. “Het is een teken”, zegt Nicolet lachend. “Ik heb de docenten van de school benaderd en zij waren direct erg enthousiast.”
“Ni Hao”, klinkt het de laatste weken op Mandegoud. De kinderen vinden het maar wat leuk dat ze Chinese les krijgen en ze oefenen er lustig op los. “Het leek me een leuk idee om Chinees te geven op de school. In de stad worden op de scholen vaak extra activiteiten aangeboden. Ik dacht: waarom ga ik hier niet gewoon een paar lessen Chinees geven? Eén op de vijf mensen op deze aardbol is Chinees. Wat kennis van de taal en cultuur kan dus best handig zijn”, aldus Nicolet.
Nicolet heeft de kinderen ondertussen verschillende Chinese karakters geleerd, waarmee ze hun eigen naam hebben geschreven. Ook heeft ze ze een paar woordjes geleerd en tellen in het Chinees. “Daarbij is het heel belangrijk hoe iets uitgesproken wordt”, legt ze uit. Je kunt namelijk iets heel geks zeggen als je een toon verkeerd uitspreekt.” Als voorbeeld noemt ze haar man. Hij was eens op weg naar huis in de taxi, maar het lukte hem maar niet om hun eigen straatnaam goed uitgesproken te krijgen. Hij heeft drie uur met de taxi rondgereden. Of Nicolet zelf, zij wilde eens tegen iemand zeggen: ‘mag ik wat vragen?’ Ze legde net de toon verkeerd, waardoor ze zei: ‘mag ik je zoenen?’ “Een Chinese vriendin van mij begon heel hard te lachen. Toen snapte ik ineens dat ik wat verkeerds gezegd had.”
Haar twee kinderen van negen en elf jaar doen ook mee met de Chinese lessen. Zelf spreken ze geen Chinees. “De oudste kon het wel, hij had een Chinese oppas. Maar tegen mij hij heeft altijd geweigerd om Chinees te praten. We zijn toen naar China gegaan omdat mijn man er werk kon krijgen. We zijn weer terug gegaan omdat het in Nederland beter opgroeien is voor de kinderen. De lucht is veel schoner en ook de scholen zijn beter. Buitenlandse kinderen mochten toen der tijd niet naar een gewone Chinese school, wat betekende dat we tweeduizend euro per maand moesten betalen per kind. Dat is een beetje te veel van het goede. De oudste is nog wel naar de peuterspeelzaal geweest, maar daar werd ie een beetje in een hoekje geparkeerd. Zo van: jij spreekt toch geen Chinees.”  Nu woont het gezin al weer heel wat jaartjes in Kloosterburen en is het voor Nicolet een mooie kans om de kinderen uit Kloosterburen wat over China bij te brengen. Zo heeft ze de kinderen verteld waarom Chinezen eigenlijk met stokjes eten. Alles in de Chinese keuken wordt namelijk voorgesneden, waardoor het eten altijd in kleine, hapklare brokjes is. Bestek is dus niet nodig. Omdat eten met de vingers wat te heet is, werden takjes gebruikt om het voedsel mee vast te pakken. De Chinezen zijn er ondertussen aardig handig mee, maar voor de kinderen is het nog even wennen. Net als het Chinees zelf trouwens. Maar ze oefenen fanatiek!

UIT DE KRANT