“Anti-kraak wonen was voor mij echt de beste oplossing”
ZUIDHORN - De 43-jarige Alex Scheeringa heeft sinds kort zijn intrek genomen in het oude pand van basisschool Het Anker in Zuidhorn. Via de anti-kraakregeling van woningstichting Ad Hoc huurt hij een klaslokaal als onderkomen. “Het is een tijdelijke oplossing”, legt hij uit.
Anti-kraak wonen houdt in dat een huurder een ruimte huurt in bijvoorbeeld een leegstaand kantoorpand of, zoals in dit geval, een leegstaande school, tegen een lage prijs. Het gebouw in kwestie staat dan te lang te koop of wordt afgebroken. Of heeft simpelweg nog geen nieuwe bestemming. “Anti-kraak wonen was voor mij echt even de beste oplossing”, vertelt Scheeringa. “Ik heb net mijn huis verkocht, en zocht een tijdelijk onderkomen. Anti-kraak is lekker goedkoop en ik heb zeeën van ruimte. Vanuit hier kan ik rustig aan verder zoeken naar een nieuw huis.”
De 41-jarige Klaas Jager verhuist deze week naar Het Anker. Hij loopt door de lange hal in de school richting zijn kamer. Een grote, lichte ruimte met hoge ramen wordt zijn onderkomen voor de komende periode. De kindertekeningen staan nog her en der op de muur. “Die tekeningen zitten er best dik op”, lacht hij. “Dus ik denk dat ik daar even goed overheen moet verven.” Hij zit eigenlijk in dezelfde situatie als Scheeringa, vertelt hij. “Mijn huis is ook verkocht, en net als Alex zocht ik ook een tijdelijk onderkomen. Ik zag het een tijdje terug op Facebook voorbij komen, en een half uur later stond ik hier al voor de deur om te kijken. Ik heb een gedeelte van mijn spullen al overgebracht”, vertelt hij, terwijl hij wijst naar een aantal dozen, een tafel en wat verhuisspullen. Via de grote ruimte loopt hij een andere, ook grote, ruimte in. “En dit wordt dan de slaapkamer.”
De rondleiding door het gigantische pand vervolgt zich. Klaslokaal na klaslokaal, een nieuwe keuken, een provisorische douche en een stuk of 8 wc’s. Van die kleine, met lage wasbakken, voor de onderbouw. “Ja, dat is wel een beetje behelpen”, lacht Scheeringa. En overal kindertekeningen. Op het plafond en de muren. Een kleurrijk geheel, alsof het zo weer een basisschool zou kunnen worden. Een andere grote ruimte, aan de voorkant van het pand, zal gaan dienen als gezamenlijke kamer, vertellen ze. “Er komen als het goed is nog een aantal mensen hier wonen, en dan kan deze kamer mooi dienen als een soort vergaderruimte. Gooien we er gewoon een paar banken in”, lachen ze.
Het pand heeft ook een bovenverdieping. “Dit was volgens mij het handenarbeidlokaal”, legt Scheeringa uit. “En hierachter”, terwijl hij naar een andere ruimte loopt, “hebben jongeren zitten blowen en drinken.” Een behoorlijk aantal uitgetrapte sigaretten en jointjes liggen verspreid over de vloer, naast lege flesjes drinken en een grote wodkafles. “Ze hebben beneden een ruit ingegooid”, gaat Scheeringa verder. “Ze zijn naar binnen gegaan en hebben boven gezeten. Dat is ook de reden waarom het pand nu verhuurd wordt en wij hier wonen. Zodat we ook een oogje in het zeil kunnen houden.”
Het was wel even wennen volgens Scheeringa. “Helemaal toen ik hier nog alleen zat. Nu komt Klaas er natuurlijk bij, en over een tijdje nog meer mensen. Maar het is wel bijzonder als je helemaal in je eentje in zo’n groot gebouw zit. Of ik het eng vind?”, lacht hij. “Nee dat niet.”
