Applaus voor Mariska Huisman

Sport

Foske Tamar van der Wal strijdend naar derde plaats in Kardinge

GRONINGEN - Natuurlijk had Foske Tamar van der Wal ontzettend graag de volle winst gepakt in haar eigen Groningen afgelopen zaterdagavond. En daar deed ze ook alle moeite voor. Ze moest uiteindelijk genoegen nemen met een derde plaats maar was de schaatsster die de meeste aanvallen inzette samen met Danielle Lissenberg-Bekkering die vanzelfsprekend ook de mogelijkheden aftaste in het Groningse Kardinge. Wat waren de mogelijkheden? zal ze hebben gedacht toen ze een aantal keren probeerde weg te komen,maar net als bij Van der Wal deze pogingen niet effectief werden beantwoord door andere meiden uit het peloton.
Van der Wal en Bekkering oogstten wel veel respect voor hun manier van rijden en lieten zien dat Groningers best tevreden zijn zonder winst maar wel pas dan als alles uit de kast gehaald is. En zo draaide de toch wat matte wedstrijd uit op een massasprint. Het massaal toegestroomde publiek ging er in de laatste ronde eens goed voor zitten en zagen dat in de een na laatste bocht Van der Wal de aanval inzetten. Vanuit een vijfde positie ging de kopvrouw van Okkinga Communicatie en inmiddels ook onze nationale kampioene vol in de aanval maar moest daardoor wel buitenom en maakte zo een groot aantal extra meters. Die energie kostte haar de zege. Tientallen meters voor de finish lag ze nog nipt op een eerste positie maar voelde al de hete adem in de nek van de aanstormende concurrentie. Ze viel aan, zoals ze altijd doet maar verloor. Strijdend en eervol ten onder. Irene Schouten eiste de winst op en maakte duidelijk dat zij in de hiërarchie op dit moment gewoon de allersterkste is. Maar niet Schouten of Van der Wal kreeg het meeste applaus op het podium. Dat was er voor de nummer twee, Mariska Huisman. Na de tragische en verdrietige dood van haar broer schaatser Sjoerd Huisman stond ze voor het eerst weer aan de start. Het publiek juichte haar massaal toe en gunde haar de zege. Iedereen keek met bewondering toe hoe ze de draad weer oppakte en hoopte stiekem dat de moeilijkste weken uit haar leven werden bekroond met een zege. Topsport is hard. Irene Schouten had er geen boodschap aan en versloeg Huisman op de finish met een schaatslengte voorsprong. Huisman zou het niet anders hebben gewild en was opgelucht en ontzettend blij met haar tweede plaats die toch een beetje voelde als een overwinning. “Ik zag best tegenaan de confrontatie aan en was benieuwd hoe het zou gaan. Maar met deze tweede plaats kan ik niet anders dan heel blij zijn. Hoe ik me voel?” Ze haalt haar schouders op en gaat gewillig op de foto voor journalisten die allemaal haar verhaal willen horen maar niet zo goed lijken te durven. “Ik weet het niet zo goed,” glimlacht Huisman ongemakkelijk. “Ik heb me geprobeerd op de wedstrijd te focussen en dat ging aardig. Het publiek was hartverwarmend net als alle reacties de afgelopen tijd. Mijn verdriet zal voortduren, maar het leven gaat door. Dat doe ik dan ook al zal ik af en toe wel een flinke dip hebben.” De tweede plaats en verzamelde punten tijdens de tussensprints maakte de nummer twee in Kardinge ook nog eens tot de nieuwe leidster in het algemeen klassement. Het oranjepak en de mooie schaatssport zijn voor Huisman misschien wel de ideale uitlaatklep. Ze poseert nog eenmaal voor een fotograaf. Een brede glimlach op haar gezicht alvorens ze de kleedkamer in verdwijnt, een extra jas aandoet en zal kijken naar het mannenpeloton zonder de haar zo geliefde nummer 24. Huisman, dapper en moedig met het oranje jackje aan. Kardinge zag dat het goed was.

UIT DE KRANT