Art-it-is sluit de deuren
voorpagina groningen
“Wel tonnen voor een zwembad, geen geld voor kunst”
BUITENPOST – Vol vertrouwen opende Tejo Moerings in 2016 zijn kunstcentrum in het hart van Buitenpost. Toen nog vergezeld van medekunstenaar Johan van der Dong. Niet veel later scheidden de wegen van de twee en maakte Art-it-is een nieuwe start. “Met een schoon schip”, aldus beroeps-Rotterdammer Tejo Moerings destijds. Een jaar later valt alsnog het doek voor Art-it-is, het kunstcentrum van Buitenpost. “Gezondheidsproblemen, onwillige politiek en allicht een verkeerde locatie”, somt Moerings een aantal redenen op die de sluiting onvermijdelijk maken.
De plannen waren groots. Art-it-is zou als galerie ruimte bieden aan kunstenaars die hun kunsten wilden exposeren, performance-artiesten, een ontmoetingsplek waar men gezellig kon genieten van allerhande kunst en creativiteit en een plek waar men betaalbare atelierruimte kon huren. “Alle vormen van kunst onder één dak”, droomde Moerings. Zijn partner Klaske van der Weide schetst dat de plannen ook van de grond kwamen. “We hebben zelfs nu de sluiting is aangekondigd nog een kunstenaar intern zitten en kunnen terugkijken op mooie gebeurtenissen en mijlpalen.” De bekende Warfhuister fotograaf Hans Sas heeft geëxposeerd in Art-it-is en ook hebben er performances plaatsgevonden in het kunsthuis. “Studenten van de Minerva hebben hier hun performance ‘DIRT’ opgevoerd”, blikt Moerings terug. Het is slechts een kleine greep uit de mooie doelen die wel zijn gerealiseerd. “Art-it-is ging ook goed”, zegt hij. “Alleen niet goed genoeg.” Een grote reden om het avontuur te stoppen is de gezondheid van Tejo. “Hij is behoorlijk ziek, maar artsen weten niet wat er precies aan de hand is”, vertelt Klaske. “We lopen van specialist naar specialist in de hoop dat iemand kan vertellen wat er precies mis is.” Het gevolg is wel, vult Tejo aan, “dat ik energie tekort kom om me hier volledig op dit te richten. Dit is een project waar je voor de volle honderd procent voor moet gaan, of helemaal niet. En het lukt gewoon niet. Met al die onderzoeken ben ik hier vaker niet dan wel. Dan wordt het moeilijk. Bovendien moet je als ondernemende kunstenaar op zoek naar werk. Actief de wereld in trekken en kijken wat leuk is voor dit centrum voor de kunst. Mijn ziekte stopt mij daarin. Dat heeft ook direct gevolgen voor hetgeen zich hier afspeelt. De ‘reuring’ is even ver te zoek en dat is dodelijk.” Daarnaast wordt het stel geconfronteerd met de beperkingen van het dorp Buitenpost. Moerings: “Van te voren stel je je doelgroep vast. Dan reken je Buitenpost als zijnde goed bereikbaar vanuit de stad Groningen. Dat is ook zo, met de trein ben je binnen 30 minuten in de grote stad. De praktijk leert echter dat kunstenaars liever ín de stad zelf verblijven, dan op schootsafstand net daarbuiten. Buitenpost, hoe goed verbonden het ook is met Groningen, is allicht net een brug te ver.” Ook van de plaatselijke politiek hadden Tejo en Klaske meer verwacht, zeggen ze. Tejo: “De overheid staat niet welwillend tegenover kunst en cultuur. Aan de ene kant willen ze het wel graag stimuleren, maar het mag niets kosten. Tonnen uitgeven aan een zwembad is geen probleem, voor kunst moet daarentegen elk dubbeltje omgedraaid worden.” De insteek van Moerings was om de kunst- en cultuurwereld in de wijde regio een boost te geven. “We hadden hier graag een kunstcentrum gerealiseerd dat een aanzuigende werking zou hebben. Voor goede kunst komt men namelijk van heinde en verre naar Buitenpost. Onze visie strookte echter niet met die van de gemeente Achtkarspelen.” Moerings vertelt dat de insteek van Art-it-is nooit is geweest om winst te maken. “Het gaat niet om geld verdienen, niet om de omzet. Wij zijn cultuurdragers en zijn blij als er net genoeg geld binnenkomt om onze broek op te houden. De gemeente ziet ons echter als ondernemers en kan dat dus op die manier niet ondersteunen.” Raar, vindt Klaske, “aan de ene kant vechten ze tegen leegstand in het centrum, aan de andere kant weigeren ze hier een helpende hand toe te steken.” Dat had volgens het tweetal helemaal niet in geld gehoeven. “Er zitten genoeg mensen thuis die hier een leuke plek hadden gehad om aan de slag te gaan”, zegt Tejo. “We hebben daar ook ervaring mee. Mensen uit de bijstand of met een kleine afstand tot de arbeidsmarkt renderen hier prima. Maar dat kan dus niet. Zodra je dat oppert worden barrières opgeworpen en geschermd met regeltjes. Dat terwijl wij hier een vrijwilliger hebben gehad die mentaal compleet aan de grond zat en hier helemaal opleefde. Hier kon hij lekker in zijn eigen tijd en op zijn manier timmeren aan dit project. Maar goed, het mocht niet zo zijn.” Van een mislukking willen Tejo en Klaske niet spreken. “Zeker niet”, bevestigt Klaske. “Er zijn hier mooie dingen gebeurd en bovendien was het een hele ervaring. We gaan het dan ook goed afsluiten.” Dat gebeurt op 22 tot en met 24 maart met een ‘Dolle Donderdag’, een ‘Vrolijke Vrijdag’ en een ‘Zotte Zaterdag’, meldt ze. “Het belooft een vrolijke boel te worden. We nodigen alle kunstenaars uit om zich te melden en hier hun kunsten te vertonen. Straattheater, mime, levende standbeelden, iedereen is welkom. Verder mag alles wat hier dan nog staat verkocht worden tijdens de slot-driedaagse.” Donderdag 22 maart en vrijdag 23 maart opent Art-it-is de deuren van 13.00 tot 17.00 uur en op zaterdag 24 maart zijn de deuren van het kunstcentrum geopend van 10.00 uur tot zolang het leuk en gezellig is. Kunstenaars en performers kunnen zich melden via info@art-it-is.nl.
En wat de toekomst brengt? “Er zijn plannen om dit gebouw om te turnen tot een appartementencomplex”, weet Tejo. Zelf kijkt het stel naar de andere kant van de grens, naar het Westerkwartier, “en met name Zuidhorn waar men kunst wel lijkt te waarderen.” Heel voorzichtig hoopt Tejo dat de artsen snel vinden wat er mis is met zijn gezondheid, zodat hij door kan schakelen. “Visvliet”, laat hij vallen. “Daar staat een prachtig huis. Een ideale locatie voor een volgend project.”
BUITENPOST – Vol vertrouwen opende Tejo Moerings in 2016 zijn kunstcentrum in het hart van Buitenpost. Toen nog vergezeld van medekunstenaar Johan van der Dong. Niet veel later scheidden de wegen van de twee en maakte Art-it-is een nieuwe start. “Met een schoon schip”, aldus beroeps-Rotterdammer Tejo Moerings destijds. Een jaar later valt alsnog het doek voor Art-it-is, het kunstcentrum van Buitenpost. “Gezondheidsproblemen, onwillige politiek en allicht een verkeerde locatie”, somt Moerings een aantal redenen op die de sluiting onvermijdelijk maken.
De plannen waren groots. Art-it-is zou als galerie ruimte bieden aan kunstenaars die hun kunsten wilden exposeren, performance-artiesten, een ontmoetingsplek waar men gezellig kon genieten van allerhande kunst en creativiteit en een plek waar men betaalbare atelierruimte kon huren. “Alle vormen van kunst onder één dak”, droomde Moerings. Zijn partner Klaske van der Weide schetst dat de plannen ook van de grond kwamen. “We hebben zelfs nu de sluiting is aangekondigd nog een kunstenaar intern zitten en kunnen terugkijken op mooie gebeurtenissen en mijlpalen.” De bekende Warfhuister fotograaf Hans Sas heeft geëxposeerd in Art-it-is en ook hebben er performances plaatsgevonden in het kunsthuis. “Studenten van de Minerva hebben hier hun performance ‘DIRT’ opgevoerd”, blikt Moerings terug. Het is slechts een kleine greep uit de mooie doelen die wel zijn gerealiseerd. “Art-it-is ging ook goed”, zegt hij. “Alleen niet goed genoeg.” Een grote reden om het avontuur te stoppen is de gezondheid van Tejo. “Hij is behoorlijk ziek, maar artsen weten niet wat er precies aan de hand is”, vertelt Klaske. “We lopen van specialist naar specialist in de hoop dat iemand kan vertellen wat er precies mis is.” Het gevolg is wel, vult Tejo aan, “dat ik energie tekort kom om me hier volledig op dit te richten. Dit is een project waar je voor de volle honderd procent voor moet gaan, of helemaal niet. En het lukt gewoon niet. Met al die onderzoeken ben ik hier vaker niet dan wel. Dan wordt het moeilijk. Bovendien moet je als ondernemende kunstenaar op zoek naar werk. Actief de wereld in trekken en kijken wat leuk is voor dit centrum voor de kunst. Mijn ziekte stopt mij daarin. Dat heeft ook direct gevolgen voor hetgeen zich hier afspeelt. De ‘reuring’ is even ver te zoek en dat is dodelijk.” Daarnaast wordt het stel geconfronteerd met de beperkingen van het dorp Buitenpost. Moerings: “Van te voren stel je je doelgroep vast. Dan reken je Buitenpost als zijnde goed bereikbaar vanuit de stad Groningen. Dat is ook zo, met de trein ben je binnen 30 minuten in de grote stad. De praktijk leert echter dat kunstenaars liever ín de stad zelf verblijven, dan op schootsafstand net daarbuiten. Buitenpost, hoe goed verbonden het ook is met Groningen, is allicht net een brug te ver.” Ook van de plaatselijke politiek hadden Tejo en Klaske meer verwacht, zeggen ze. Tejo: “De overheid staat niet welwillend tegenover kunst en cultuur. Aan de ene kant willen ze het wel graag stimuleren, maar het mag niets kosten. Tonnen uitgeven aan een zwembad is geen probleem, voor kunst moet daarentegen elk dubbeltje omgedraaid worden.” De insteek van Moerings was om de kunst- en cultuurwereld in de wijde regio een boost te geven. “We hadden hier graag een kunstcentrum gerealiseerd dat een aanzuigende werking zou hebben. Voor goede kunst komt men namelijk van heinde en verre naar Buitenpost. Onze visie strookte echter niet met die van de gemeente Achtkarspelen.” Moerings vertelt dat de insteek van Art-it-is nooit is geweest om winst te maken. “Het gaat niet om geld verdienen, niet om de omzet. Wij zijn cultuurdragers en zijn blij als er net genoeg geld binnenkomt om onze broek op te houden. De gemeente ziet ons echter als ondernemers en kan dat dus op die manier niet ondersteunen.” Raar, vindt Klaske, “aan de ene kant vechten ze tegen leegstand in het centrum, aan de andere kant weigeren ze hier een helpende hand toe te steken.” Dat had volgens het tweetal helemaal niet in geld gehoeven. “Er zitten genoeg mensen thuis die hier een leuke plek hadden gehad om aan de slag te gaan”, zegt Tejo. “We hebben daar ook ervaring mee. Mensen uit de bijstand of met een kleine afstand tot de arbeidsmarkt renderen hier prima. Maar dat kan dus niet. Zodra je dat oppert worden barrières opgeworpen en geschermd met regeltjes. Dat terwijl wij hier een vrijwilliger hebben gehad die mentaal compleet aan de grond zat en hier helemaal opleefde. Hier kon hij lekker in zijn eigen tijd en op zijn manier timmeren aan dit project. Maar goed, het mocht niet zo zijn.” Van een mislukking willen Tejo en Klaske niet spreken. “Zeker niet”, bevestigt Klaske. “Er zijn hier mooie dingen gebeurd en bovendien was het een hele ervaring. We gaan het dan ook goed afsluiten.” Dat gebeurt op 22 tot en met 24 maart met een ‘Dolle Donderdag’, een ‘Vrolijke Vrijdag’ en een ‘Zotte Zaterdag’, meldt ze. “Het belooft een vrolijke boel te worden. We nodigen alle kunstenaars uit om zich te melden en hier hun kunsten te vertonen. Straattheater, mime, levende standbeelden, iedereen is welkom. Verder mag alles wat hier dan nog staat verkocht worden tijdens de slot-driedaagse.” Donderdag 22 maart en vrijdag 23 maart opent Art-it-is de deuren van 13.00 tot 17.00 uur en op zaterdag 24 maart zijn de deuren van het kunstcentrum geopend van 10.00 uur tot zolang het leuk en gezellig is. Kunstenaars en performers kunnen zich melden via info@art-it-is.nl.
En wat de toekomst brengt? “Er zijn plannen om dit gebouw om te turnen tot een appartementencomplex”, weet Tejo. Zelf kijkt het stel naar de andere kant van de grens, naar het Westerkwartier, “en met name Zuidhorn waar men kunst wel lijkt te waarderen.” Heel voorzichtig hoopt Tejo dat de artsen snel vinden wat er mis is met zijn gezondheid, zodat hij door kan schakelen. “Visvliet”, laat hij vallen. “Daar staat een prachtig huis. Een ideale locatie voor een volgend project.”