Barbara Holierhoek
de man/vrouw met de hamer
Voorzitter Vissersvereniging ‘Hulp in Nood’
Zoutkamp - “Misschien zijn we wel één van de oudste verenigingen van Nederland. 1884. Best oud toch? We behartigen de belangen van zo’n 50 leden in Zoutkamp en Lauwersoog, voornamelijk garnalenvissers. Het is niet dat wij van alles organiseren voor onze leden. Dat doen de vissers grotendeels helemaal zelf. De Pinksterfeesten, de Dag van de Garnaal en de Visserijdagen zijn allemaal evenementen die hordes mensen overal vandaan trekken. Alle leden zijn actief betrokken. We hebben behoorlijk wat bestuursleden. Dat moet ook wel, want het merendeel is visser. Iedere week vergaderen we op initiatief van de overheden, provinciaal, gemeentelijk of ministerieel. Dat gebeurt meestal op doordeweekse dagen. Dan zijn de meeste vissers op zee en zijn we afhankelijk van de leden die aan wal zijn. We moeten snel wat bestuursleden bij elkaar kunnen krijgen. Er gebeurt een hoop in de wereld van de visserij. Altijd reuring. Dat komt omdat we veel te maken hebben met wetgeving. Als je wilt vissen op bepaalde gebieden heb je een vergunning nodig. Dan krijg je te maken met allerlei wetten. De Wet Natuurbescherming en de Natura 2000 bijvoorbeeld. Wil je vissen in de Noordzeekustzone, boven de Waddeneilanden, heb je een vergunning nodig. Zo’n vergunning is beperkt houdbaar. Aanvankelijk was dat 2 jaar, maar naar veel onderhandelen hebben we het weten op te krikken naar 6 jaar. Ons werk bestaat veel uit onderhandelen. We moeten de natuurclubs wel te vriend houden, maar willen ook een goede visvangst. We kopen elkaar allemaal om, haha. Wanneer vissers willen vissen op de Noordzeekustzone, moeten ze ook een gebied inleveren. Daar mag dan niet meer gevist worden. Gesloten gebieden noemen we dat. Daar mogen ze wel doorheen varen, maar de netten moeten omhoog. Daar wordt streng op gecontroleerd. De Nederlandse vloot bestaat uit zo’n 225 schepen, de Duitse ook en de Denen vissen met 27 schepen op de Noordzeegarnaal. Het grootste deel van de vangst, ook die van Duitsland en Denemarken, gaat naar Nederlandse handelshuizen . Naar Heiploeg en Klaas Puul uit Volendam. Zij exporteren de garnalen vervolgens naar de middellandse zeegebieden. Landen als Spanje en Frankrijk zijn gek op onze garnalen. België trouwens ook, Belgen zijn echte Bourgondiërs. Het allergrootste deel is voor de export. Wij zijn in Nederland maar moeilijke viseters, ook schaal- en schelpdieren vinden we lastig om te eten. Niet in de kustprovincies, daar zijn ze er mee opgegroeid.”
Zoutkamp - “Misschien zijn we wel één van de oudste verenigingen van Nederland. 1884. Best oud toch? We behartigen de belangen van zo’n 50 leden in Zoutkamp en Lauwersoog, voornamelijk garnalenvissers. Het is niet dat wij van alles organiseren voor onze leden. Dat doen de vissers grotendeels helemaal zelf. De Pinksterfeesten, de Dag van de Garnaal en de Visserijdagen zijn allemaal evenementen die hordes mensen overal vandaan trekken. Alle leden zijn actief betrokken. We hebben behoorlijk wat bestuursleden. Dat moet ook wel, want het merendeel is visser. Iedere week vergaderen we op initiatief van de overheden, provinciaal, gemeentelijk of ministerieel. Dat gebeurt meestal op doordeweekse dagen. Dan zijn de meeste vissers op zee en zijn we afhankelijk van de leden die aan wal zijn. We moeten snel wat bestuursleden bij elkaar kunnen krijgen. Er gebeurt een hoop in de wereld van de visserij. Altijd reuring. Dat komt omdat we veel te maken hebben met wetgeving. Als je wilt vissen op bepaalde gebieden heb je een vergunning nodig. Dan krijg je te maken met allerlei wetten. De Wet Natuurbescherming en de Natura 2000 bijvoorbeeld. Wil je vissen in de Noordzeekustzone, boven de Waddeneilanden, heb je een vergunning nodig. Zo’n vergunning is beperkt houdbaar. Aanvankelijk was dat 2 jaar, maar naar veel onderhandelen hebben we het weten op te krikken naar 6 jaar. Ons werk bestaat veel uit onderhandelen. We moeten de natuurclubs wel te vriend houden, maar willen ook een goede visvangst. We kopen elkaar allemaal om, haha. Wanneer vissers willen vissen op de Noordzeekustzone, moeten ze ook een gebied inleveren. Daar mag dan niet meer gevist worden. Gesloten gebieden noemen we dat. Daar mogen ze wel doorheen varen, maar de netten moeten omhoog. Daar wordt streng op gecontroleerd. De Nederlandse vloot bestaat uit zo’n 225 schepen, de Duitse ook en de Denen vissen met 27 schepen op de Noordzeegarnaal. Het grootste deel van de vangst, ook die van Duitsland en Denemarken, gaat naar Nederlandse handelshuizen . Naar Heiploeg en Klaas Puul uit Volendam. Zij exporteren de garnalen vervolgens naar de middellandse zeegebieden. Landen als Spanje en Frankrijk zijn gek op onze garnalen. België trouwens ook, Belgen zijn echte Bourgondiërs. Het allergrootste deel is voor de export. Wij zijn in Nederland maar moeilijke viseters, ook schaal- en schelpdieren vinden we lastig om te eten. Niet in de kustprovincies, daar zijn ze er mee opgegroeid.”