Bauke Mollema is teleurstelling nog niet kwijt: ‘Het is niet anders, op naar de Spelen’

Afbeelding
Sport

STREEK - “Het is niet anders”, verzucht Bauke Mollema als hij zojuist zijn vriendin Jane en kinderen Julien en Thomas op de Champs-Elysées in Parijs weer in de armen heeft gesloten. De leukste - door Chris Froome gewonnen - Tour sinds jaren zit er dan echt op. Een Tour die zijn Tour had moeten en vooral ook kunnen worden. Een parcours op zijn lijf geschreven. Dit had zijn Tour moeten worden en vooral kunnen worden. “Dit is topsport. Een valpartij en het is voorbij,” is de conclusie van de klimmer die met een elfde plaats in het eindklassement de best geklasseerde Nederlander was. Hij voelt zich gesteund door alle reacties op Facebook, Twitter en mail. “Ik krijg echt veel mooie reacties. Dat helpt wel een beetje mee. Ook langs de kant van de weg moedigden mensen me massaal aan. Ja, dat laat me niet onberoerd.”

“Nee, ik zou niet weten wat ik anders had kunnen doen. Ik voelde me goed, had zelfvertrouwen en wilde snelheid houden in die flauwe bocht. Eigenlijk was ik wel blij met de regen, normaal daal ik prima af bij natte omstandigheden dus ik had ook veel vertrouwen. Het ging wel heel hard en misschien wilde ik te graag in het wiel blijven van de renner voor me die echt hard ging. Later hoorde ik dat sommigen spraken over een oliestreep op de weg. Ik was ook niet verkrampt of zo. Maar ging wel onderuit. Wat er zo’n moment door je heen gaat? Niet zo veel. Opstaan en verder. En wel zo snel mogelijk. Maar al snel wist ik, het is mis. Bardet was voorin volle bak aan het rijden. Alle omstandigheden die tegen konden zitten zaten ook tegen. Alles of niets pogingen hebben soms succes maar vaak ook niet. Nu dus ook niet. Dit is de grootste teleurstelling uit mijn wielercarrière. Dat zal nog wel even duren voor ik het helemaal verwerkt heb, maar ik weet nu dat ik het kan en mijn gevecht om het podium is nu pas begonnen.” Al te veel tijd om te treuren is er ook niet. Het roer moet om. Eerst zijn er nog een paar criteriums, waaronder vandaag in Surhuisterveen en over ruim anderhalve week wachten de Olympische Spelen. Een volgend belangrijk doel. En de kopman van Trek Fregado heeft alle reden om er met veel vertrouwen naar toe te gaan. Het verschil met de gele trui was een beslissing van de scheidsrechter. Het verschil met het podium waren een regenbui en een valpartij. Mollema heeft laten zien dat hij op het podium kan rijden in de zwaarste wielerkoers ter wereld. De Tour de France. Wie had vooraf voor mogelijk gehouden? Mollema heeft laten zien veel meer te kunnen dan aanklampen. Daar waar hij nog wel eens kritiek op krijgt. En vooral ook over een onovertroffen mentale weerwaarheid te beschikken. Want wat wilde hij graag op dat podium eindigen. Vooraf was het alleen een heimelijke droom, maar tijdens de Tour werd het de oud-Zuidhorner duidelijk dat het er echt in zat. Hij was er zo vlak bij. Had de jury anders beslist had Mollema minimaal een dag het geel om zijn schouders gehad. Het mocht niet zo zijn. Zelden stond hij met zo’n verbeten trek om de mond de pers te woord na die onvergetelijke etappe op de flanken van de Mont Blanc. Stonden zijn haren zo recht overeind en was de toon van zijn stem zo vol ongeloof met bijna onverteerbare teleurstelling. Het gezicht drukte alles uit. Zijn termen als ‘verneuken en verkloot’ waren eigenlijk nog understatements. Mollema vermaakte de wielerfan en het Nederlandse volk. Weigerde zich zelfs na de doffe dreun neer te leggen bij een 10e plaats en viel aan om nog een plaats te verliezen. Zocht niet naar excuses, gaf nooit iemand de schuld maar nam alle verantwoording op zich. Een groot sportman. Wanneer hij in staat is al het gif van de teleurstelling wat er nu nog in hem zit, om te zetten in snelheid wordt het vast een mooie Olympische Spelen.

UIT DE KRANT

Lees ook