Bauke Mollema op weg naar tweede Tour de France

“Natuurlijk verwachten mensen iets van mij. Ik zelf ook!”

Vorig jaar excelleerde Bauke Mollema in de Ronde van Zwitserland om vervolgens zijn eerste Tour de France te rijden. Die uiteindelijk een beetje tegenviel. Mollema hoopt dat het nu, vanaf 30 juni, anders gaat. De Ronde van Zwitserland verliep niet goed, maar toch ziet de Zuidhorner renner lichtpunten en zag hij de magere resultaten in het Alpenland wel aankomen. “Ik heb zes weken geen wedstrijden gereden en dat merk je dan wel. Dat was een bewuste keuze. Vorig jaar reed ik nog wel grote wedstrijden als voorbereiding op de Tour. Toen had ik dat nodig om wedstrijdhard te worden. Daarin heb ik grote stappen gemaakt. Mijn eerste Tour en Vuelta hebben daarin een grote rol gespeeld. Die wedstrijdhardheid is er nu wel. Na een paar grote wedstrijden hebben we besloten om in de aanloop naar de Tour veel meer rust te nemen. De eerste etappe in Zwitserland was er direct eentje direct bergopwaarts. Ik heb nog wel geprobeerd om daarin een goede prestatie neer te zetten, maar merkte dat de benen daar domweg niet klaar voor waren. Om me dan vervolgens helemaal kapot te rijden is zinloos en dat heb ik dan ook niet gedaan. Eigenlijk ben je dan na dag één al uitgespeeld voor het klassement. De verdere ronde heb ik dan vooral gezien als training en me niet meer bezig gehouden met het klassement. Vooral de slotdag, een zware klim verliep weer heel goed en kon ik met de tien beste renners meekomen. Dat geeft dan weer een lekker gevoel en dus heb ik eigenlijk mijn doel wel bereikt. Wedstrijdritme en een lekker gevoel in m’n hoofd en benen opdoen.”
Mollema is er de man niet na om zich gek te laten maken. Was er vorig jaar geen enkele druk, maar alleen maar nieuwsgierige verwachting, nu is dat anders. De pers heeft de druk inmiddels al flink opgevoerd. Bauke wordt er niet heet of koud van. “Natuurlijk ervaar ik die druk en weet ik dat er dit jaar een prestatie van mij wordt verwacht. Niet alleen van de media, maar ook vanuit de Rabobank-ploeg. Ik ben nu één van de kopmannen. Vorig jaar was ik één van de knechten van Robert Geesink. Ik slaap er niet minder om, maar vindt het juist een mooie uitdaging.”

Wie herinnert zich niet, de 17e etappe van de Tour vorig jaar van Gap - Pinerolo toen Mollema vocht voor de overwinning, maar uiteindelijk Edvald Boasson Hagen eerste zag worden? Zelf werd hij heel knap tweede. Daar toonde de in Zuidhorn opgegroeide renner zich voor het eerst echt aan de wereld. En dat mag deze Tour eigenlijk niet beperkt blijven tot eenmaal: “Mijn doelen zijn nu duidelijk wat aangescherpt,” draait Mollema niet om de hete brei heen. “Ik wil me in de bergetappes regelmatig voorin laten zien. Een keer tweede worden zou natuurlijk mooi zijn, maar mijn Tour is pas echt geslaagd als ik een bergetappe zal kunnen winnen. Hoewel je natuurlijk ook voorzichtig moet zijn met zulke uitspraken, want ik kan in principe ook een hele goede Tour rijden zonder dagzege. Een hoge klassering in het klassement zou ook tot stand kunnen komen zonder zege. In mijn achterhoofd is het hoogste podium natuurlijk wel een droom.”

Mollema dus als één van de kopmannen. Hoe is dat voor Geesink? Ziet hij Mollema niet als een bedreiging? De klimmer denkt zelf van niet en vermoedt dat het voor Geesink zelfs wel goed kan uitpakken: “De druk is nu een beetje van zijn schouders gehaald. Vorig jaar bleek hij daar toch niet zo heel goed op te reageren en dit jaar is het dan anders aangepakt. Ook Kruiswijk zal één van de kopmannnen zijn en we zullen wel zien hoe dit zich gaat ontwikkelen. De eerste week is alles vrij vlak. Dan is het zaak het tijdverlies zo veel mogelijk te beperken. Daarna komt het echte werk. Dan zullen we wel zien wie de beste benen heeft en wie voor wie gaat rijden. Het bergklassement is ook leuk, maar soms wat lastig te combineren met de algemene ranglijst. Er is van alles mogelijk. We gaan het zien. Ik heb veel vertrouwen in een goed resultaat en er vooral erg veel zin in.”

Daar waar bekende voetballers doorgaans nauwelijks ongestoord over straat kunnen is dat bij wielrenners toch heel anders. Mollema stapt met zijn peperdure racefiets een overvolle trein in. Er is nauwelijks plaats voor mensen, laat staan voor fietsen. Mollema probeert zich door de mensenmassa een weg te banen. Sommige mensen kijken hem even wat langer aan, de meesten vinden het maar lastig, een man met zo’n grote Rabobank fiets in de trein. Een oude mevrouw tenslotte biedt aan haar fiets wat naar achteren te doen zodat de Rabobankfiets daar mooi tussen gepropt kan worden. Het is de enige optie voor de prof-renner en dus drukt hij zo voorzichtig mogelijk zijn lust en z’n leven tussen een paar grote oude fietsen. De vriendelijke mevrouw drukt alles nog een keer aan en besluit dat het goed is. Ze knikt nog een keer en keert terug naar haar plekje. De deur gaat dicht en Mollema is onderweg in een bomvolle trein. Staand natuurlijk. Over drie weken kijkt de mevrouw naar het Sportjournaal. “Ken ik die man niet ergens van..?”