Bouquetreeksboekje

minikul

Ik trap een open deur in als ik zeg dat een ‘plaatje’ het geschreven woord meestal versterkt. De afbeelding moet dan wel bij de geschreven situatie passen. Fotograaf en schrijver – meestal een journalist – moeten een klik hebben. De fotograaf moet wéten wat de journalist gaat schrijven of heeft geschreven. En de journalist moet weten wat zijn collega heeft gefotografeerd. Vaak kloppen woord en beeld niet met elkaar. Te vaak lees je in een verslag bijvoorbeeld dat het op een ‘gevaarlijk’ kruispunt hartstikke druk is en toont de daarbij geplaatste foto twee haastig voortstappende voetgangers, een fietser en in de verte een verdwaalde auto. Waarmee het hele betoog wordt ontkracht. Tegenwoordig worden uit kostenbesparende overwegingen journalisten er vaak met een fototoestel op uitgestuurd om, behalve te schrijven, een evenement of situatie ook te ‘illustreren’. Maar echt goed fotograferen is een vak. Ik heb me er in mijn professionele carrière nooit aan gewaagd. ‘Maar goed ook,’ hóór ik mijn oud-collega’s bijna denken. Een professionele fotograaf let op alles om een perfect plaatje te kunnen produceren.

Dat perfecte plaatje stond een paar weken geleden in het dagblad bij een kort verslag over een regionaal popfestival. De daar gemaakte foto nam veel meer plek in dan het geschreven verslag. Terecht. Want het beeld was volkomen ‘uitgewogen’. Alles liep symmetrisch, de grote menigte voor het podium op de achtergrond werd op de rug gekiekt. Met, en dat vooral trok mijn aandacht, prachtig centraal en helemaal onderaan een kussend stel. Zo te zien veertigers of daaromtrent. Kale man en blonde vrouw die haar gezicht kussend naar hem keerde. Het in mijn ogen ultieme romantische plaatje, waarbij ik mijn fantasie de volle ruimte gaf. Zouden ze voor het eerst, nu de kinderen uit huis waren, weer eens getweeën naar live-muziek uit hun jonge jaren luisteren? Was het de afsluiting van een jarenlang durende ‘koele periode’? Trakteerde de kale man zijn vrouw op een onverwacht uitje en toonde zij daarvoor haar dankbaarheid met een liefdevolle kus? Was dit het begin van nieuw leven in hun bijna uitgebluste liefde? Beloofde de vrouw haar partner op een zwoel vervolg van de avond? Zo mijmerde ik nog even door. Ik liet, opgetogen, ook mijn vrouw de foto zien. Zij reageerde heel wat nuchterder: ‘Misschien plassen ze, zich in de menigte onbespied wanend, allebei wel buiten de pot?’, was haar koele commentaar. Waarna ze zich weer in de liefdesperikelen in haar Bouquetreeksboekje verdiepte.

Henk Hendriks

UIT DE KRANT

Lees ook