Column Sjabbo Smedes: ‘De Streekkrant, meer dan een krant alleen’
jubileum de streekkrant
De Streekkrant, meer dan een krant alleen
Waar denk je aan als je de Streekkrant de revue laat passeren. De eerste editie werd 10 jaar geleden in de bus gegooid. ‘Weer een weekblad,’ dacht ik toen nog. ‘Het zal me benieuwen hoe lang deze stand houdt.’ De concurrentiestrijd met ‘Het Westerkwartier’ was natuurlijk zeer gewaagd in die tijd, Iedereen in Grootegast en directe omgeving was verknocht aan ‘het’ koffiekrantje die ooit verbonden was aan het dorp Grootegast. In de loop van de jaren nam de Streekkrant deze rol wonderwel helemaal over. Als ik nu beiden met elkaar vergelijk is de Streekkrant iets om naar uit te kijken, zeker als je een verslaggever of een fotograaf in de voorbije week weer hebt zien rondlopen en je nieuwsgierigheid is gewekt.
Een evenement of een officiële gelegenheid, maar ook leuke initiatieven en soms de gewone dingen van alle dag. Je leest het in de Streekkrant. De Streekkrant is er altijd bij, ook al lijkt de gebeurtenis minder belangrijk. Je bent dinsdags in no-time weer op de hoogte van wat er in jouw dorp of directe omgeving is gebeurd en ook belangrijk: je kunt er over mee praten. ‘Hest al heurt?’ Dat is de kracht van dit medium en dat geldt ook voor mensen die hier niet wonen, maar wel werken. Ik zie dat op het gemeentehuis waar dinsdagmorgen een stapeltje kranten door onze bode Ton snel wordt verspreid naar de afdelingen. Zo blijf je ook prettig op de hoogte van wat onze burgemeester Ard van der Tuuk uitspookt, die als nieuwkomer in dit gebied kritisch wordt gevolgd door de Streekkrant. In de laatste editie werd hij door de redactie zelfs naar voren geschoven als burgemeesterskandidaat voor de nieuwe gemeente Westerkwartier. Altijd leuk dat een ander het zegt, denk ik dan.
Als ik aan de Streekkrant denk, dan duikt voor mij ook het beeld op van onze dorpsgenoot die ooit als ‘de vliegende reporter’ aan zijn carrière begon. Juist ja: onze Johannes Dolislager. Een gedreven tiener die met een spiegelreflex en een partij dure lenzen in zijn rugzak op de fiets van incident naar incident vloog en zich te midden van de grote mensenwereld kranig staande wist te houden. Waar leeftijdgenoten voor het beeldscherm zaten te gamen, knutselde Johannes zijn redactionele stukjes in elkaar en wist hij foto’s te laten plaatsen in de lokale kranten en zo af en toe in De Telegraaf. Hij was in de beginperiode de schrik van brandweer en politie, want als er iemand vooraan stond, was het Johannes wel. ‘Brutale vlegel, achteruit!‘ moest hij meerdere keren horen, maar dan had hij zijn plaatje al geschoten en wees eerlijk: dat zijn natuurlijk ‘de besten’. Boven op het nieuws. Dat had hij al snel door. Johannes ontpopte zich als iemand die in de journalistiek verder wilde. Naast zijn werk rondde hij de HBOstudie af en heeft mede door slim bepaalde stageplekken te zoeken ervaring opgedaan in redactieteams van onze grootheden in het Hilversumse circuit, zoals Paul de Leeuw, Pauw en Witteman en andere belangrijke nieuwsdiensten. Daar werkt hij nog steeds. Nog niet zo lang geleden presenteerde hij een nachtprogramma op NPOradio1 en is blijkbaar op weg naar de volgende stap in zijn loopbaan. Voor de Streekkrant werkt hij nog op projectbasis, zoals het schrijven van een mooi in memoriam na het overlijden van burgemeester Kor Dijkstra. Zo af en toe belt hij in het weekend nog op zoek naar nieuws. ‘Ik moet nog een stukje aanleveren voor de Streekkrant.’ Ik ben benieuwd of hij zich nog leent voor de verkiezingen straks in 2018, want dat had toch zijn grootste interesse. Lokale politiek, vooral rond de verkiezingen. Op zulke momenten had je Johannes bijna dagelijks aan de lijn en hij wist veel, soms wel eens te veel. Blijkbaar had hij toen ook weer ergens vooraan gestaan en zijn oren en ogen goed de kost gegeven, of even net wat verder doorgevraagd dan een ander zou doen. De Streekkrant als kweekvijver voor talent.
Op dit moment werkt weer zo’n talent bij de Streekkrant. Richard Lamberst, wie kent hem niet. Als je de digitale versie van de Streekkrant ziet, dan staat bij nagenoeg ieder artikel zijn naam. In zijn eentje vult hij grotendeels de Streekkrant met prima journalistieke en leesbare onderwerpen, achtergrondverhalen en opiniestukken. De Streekkrant behoudt zijn bestaansrecht en ik kijk weer uit naar de volgende editie.
Wethouder Sjabbo Smedes, Grootegast, februari 2017
Waar denk je aan als je de Streekkrant de revue laat passeren. De eerste editie werd 10 jaar geleden in de bus gegooid. ‘Weer een weekblad,’ dacht ik toen nog. ‘Het zal me benieuwen hoe lang deze stand houdt.’ De concurrentiestrijd met ‘Het Westerkwartier’ was natuurlijk zeer gewaagd in die tijd, Iedereen in Grootegast en directe omgeving was verknocht aan ‘het’ koffiekrantje die ooit verbonden was aan het dorp Grootegast. In de loop van de jaren nam de Streekkrant deze rol wonderwel helemaal over. Als ik nu beiden met elkaar vergelijk is de Streekkrant iets om naar uit te kijken, zeker als je een verslaggever of een fotograaf in de voorbije week weer hebt zien rondlopen en je nieuwsgierigheid is gewekt.
Een evenement of een officiële gelegenheid, maar ook leuke initiatieven en soms de gewone dingen van alle dag. Je leest het in de Streekkrant. De Streekkrant is er altijd bij, ook al lijkt de gebeurtenis minder belangrijk. Je bent dinsdags in no-time weer op de hoogte van wat er in jouw dorp of directe omgeving is gebeurd en ook belangrijk: je kunt er over mee praten. ‘Hest al heurt?’ Dat is de kracht van dit medium en dat geldt ook voor mensen die hier niet wonen, maar wel werken. Ik zie dat op het gemeentehuis waar dinsdagmorgen een stapeltje kranten door onze bode Ton snel wordt verspreid naar de afdelingen. Zo blijf je ook prettig op de hoogte van wat onze burgemeester Ard van der Tuuk uitspookt, die als nieuwkomer in dit gebied kritisch wordt gevolgd door de Streekkrant. In de laatste editie werd hij door de redactie zelfs naar voren geschoven als burgemeesterskandidaat voor de nieuwe gemeente Westerkwartier. Altijd leuk dat een ander het zegt, denk ik dan.
Als ik aan de Streekkrant denk, dan duikt voor mij ook het beeld op van onze dorpsgenoot die ooit als ‘de vliegende reporter’ aan zijn carrière begon. Juist ja: onze Johannes Dolislager. Een gedreven tiener die met een spiegelreflex en een partij dure lenzen in zijn rugzak op de fiets van incident naar incident vloog en zich te midden van de grote mensenwereld kranig staande wist te houden. Waar leeftijdgenoten voor het beeldscherm zaten te gamen, knutselde Johannes zijn redactionele stukjes in elkaar en wist hij foto’s te laten plaatsen in de lokale kranten en zo af en toe in De Telegraaf. Hij was in de beginperiode de schrik van brandweer en politie, want als er iemand vooraan stond, was het Johannes wel. ‘Brutale vlegel, achteruit!‘ moest hij meerdere keren horen, maar dan had hij zijn plaatje al geschoten en wees eerlijk: dat zijn natuurlijk ‘de besten’. Boven op het nieuws. Dat had hij al snel door. Johannes ontpopte zich als iemand die in de journalistiek verder wilde. Naast zijn werk rondde hij de HBOstudie af en heeft mede door slim bepaalde stageplekken te zoeken ervaring opgedaan in redactieteams van onze grootheden in het Hilversumse circuit, zoals Paul de Leeuw, Pauw en Witteman en andere belangrijke nieuwsdiensten. Daar werkt hij nog steeds. Nog niet zo lang geleden presenteerde hij een nachtprogramma op NPOradio1 en is blijkbaar op weg naar de volgende stap in zijn loopbaan. Voor de Streekkrant werkt hij nog op projectbasis, zoals het schrijven van een mooi in memoriam na het overlijden van burgemeester Kor Dijkstra. Zo af en toe belt hij in het weekend nog op zoek naar nieuws. ‘Ik moet nog een stukje aanleveren voor de Streekkrant.’ Ik ben benieuwd of hij zich nog leent voor de verkiezingen straks in 2018, want dat had toch zijn grootste interesse. Lokale politiek, vooral rond de verkiezingen. Op zulke momenten had je Johannes bijna dagelijks aan de lijn en hij wist veel, soms wel eens te veel. Blijkbaar had hij toen ook weer ergens vooraan gestaan en zijn oren en ogen goed de kost gegeven, of even net wat verder doorgevraagd dan een ander zou doen. De Streekkrant als kweekvijver voor talent.
Op dit moment werkt weer zo’n talent bij de Streekkrant. Richard Lamberst, wie kent hem niet. Als je de digitale versie van de Streekkrant ziet, dan staat bij nagenoeg ieder artikel zijn naam. In zijn eentje vult hij grotendeels de Streekkrant met prima journalistieke en leesbare onderwerpen, achtergrondverhalen en opiniestukken. De Streekkrant behoudt zijn bestaansrecht en ik kijk weer uit naar de volgende editie.
Wethouder Sjabbo Smedes, Grootegast, februari 2017
