Danielle Bekkering luistert jubileumronde in Noordhorn op: Missie Pim Cazemier geslaagd

NOORDHORN - Het nieuws van de avond afgelopen vrijdag in Noordhorn was misschien wel dat de eerste en 3-voudig winnares van de Ronde van Noordhorn, Danielle Bekkering haar comeback maakte. De schaatsster/wielrenster rijdt maar weinig wedstrijden meer maar voor het 10-jarig jubileum besloot ze toch maar weer eens wat extra te trainen om van de partij te zijn. Het was afzien voor de 39-jarige Den Hamse. Ze hield het vol tot de laatste ronde, tot het kleine peloton aanzette voor de slotsprint en Bekkering een podiumplaats aan zich voorbij zag gaan. En daar zag het tijdens de wedstrijd niet echt naar uit.
De meest succesvolle marathonschaatsster aller tijden reed gecontroleerd en liet zich steeds van voren zien. Won nog een premiesprint en leek zich op te maken voor de finale. Die kwam er niet. Bekkering had tijdens de wedstrijd zelf ook het gevoel dat er wel wat te halen viel. “Natuurlijk was het afzien en zwaar, maar ik had wel het idee dat ik mee zou kunnen doen om een podiumplaats. Tot een ronde voor het einde een groepje heel stiekem binnen door kwam in een bocht. Inmiddels was het flink gaan regenen. Ik had mee kunnen gaan, maar besloot het niet te doen. Het risico van een valpartij met de gladde wegen wilde ik niet nemen”. Ondanks het uitblijven van een prijs kijkt de renster tevreden terug op de wedstrijd: “Het is mijn achtertuin. Mensen die me aanmoedigen. Gewoon hartstikke leuk”. Een prijs was er wel voor Janneke Ensing. En wel, de gouden medaille. De klasbak uit Gieten en oud ploeggenoot van Bekkering, zowel bij het wielrennen als schaatsen, dubbelde het peloton en etaleerde haar grote klasse. Niemand die ook maar een poging deed of kon doen haar ontsnapping te voorkomen in een wat troosteloze sfeer door de regen en een magere publieke belangstelling. Het EK voetbal en het regenachtige weer zullen ongetwijfeld niet hebben meegewerkt, maar Noordhorn heeft andere tijden gekend.
Een uur later was het woord aan de mannen en waren en wat meer mensen op de been. Tot de regen met bakken uit de lucht kwam en de meeste mensen toch maar kozen voor een plek bij de TV. De echte liefhebbers bleven en zagen daar dat Pim Cazemier alles uit de kast hield om een plek op het podium in het klassement te bemachtigen. Al jaren jaagt de Den Horner op een plekje op het ereschavuit maar tot nog toe steeds te vergeefs. En hoewel hij in de daguitslag net geen prijs pakte was een zwaarbevochten vierde plaats genoeg om een plekje op te schuiven in het algemeen klassement en zo als derde richting de finale in De Wilp af te reizen. Het werd een rekenwedstrijd. Een steekspel en dat is de Cazemier wel toevertrouwd. Een groepje van zeven mocht ontsnappen. Dat waren geen klassementsrijders. Daarachter werd de strijd gestreden. De rijder van WV ‘De Kannibaal’ mocht geen tijd verliezen op zijn directe concurrenten en deed dat niet. Middels een uiterste krachtinspanning eindigde Cazemier als tweede van het sprintende peloton. Genoeg om de derde plaats in het klassement te prolongeren en zo de eerste zo fel begeerde prijs te pakken in de Wielermeerdaagse Noordenveld-Westerkwartier. En dus een brede glimlach: “Dit is echt heel gaaf! De nummers een en twee zijn gewoon echt beter. Winnaar Jeff Vermeulen is eigenlijk zo goed als een professionele renner en de nummer twee zit daar heel dicht tegen aan. Ik wist dat de derde plaats echt het maximaal haalbare was en daar ging ik voor. Dat zei ik eerdere jaren ook steeds, maar toen lukte het niet. Het was zwaar, soms gevaarlijk door de regen en gladde wegen maar ik ben super blij dat het eindelijk gelukt is. En dat terwijl ik me geen dag echt helemaal fit heb gevoeld.” Hoewel hij van alle wedstrijden heeft genoten heeft Noordhorn toch iets speciaals: “Ondanks het slechte weer, waardoor er minder mensen waren dat anders, moedigde het publiek me aan en dat geeft echt een beetje extra energie. Noordhorn voelt als een soort thuiswedstrijd. Dus dank aan de liefhebbers die wel zijn blijven kijken”.