De Brede School in Zuidhorn: Een jaar later

ZUIDHORN – Het grote nieuwbouwcomplex in de nieuwe wijk de Oostergast in Zuidhorn is er eentje waar je niet omheen kunt. Een jaar geleden werd het gebouw officieel geopend en kwamen er twee scholen in met inmiddels 650 leerlingen, buitenschoolse en kinderopvang, kinderfysiotherapie, sportverenigingen en een afdeling van de Zijlen. Bij zo’n groot project zijn er altijd dingen die papier prachtig lijken, maar in de praktijk heel anders blijken te zijn. Bij de Brede School, die overigens bijna 9 miljoen euro heeft gekost, was dit ook het geval, vertellen de bestuursleden van de Stichting Beheer Brede School.

De gemeente is eigenaar van het pand, en heeft drie personen verantwoordelijk gesteld voor het beheer van de school. De beheerders moeten het gebouw in goede staat houden en zijn aanspreekpunt bij problemen. Penningmeester Jaap Vlijm is gekozen vanuit Penta Primair, secretaris en oud-adjunct directeur Menzo de Groot vanuit Westerwijs en tot slot oud-wethouder en voorzitter Jan Oomkes vanuit de gemeente. Deze drie mannen vormen het bestuur van de Stichting Beheer Brede School. “Er is bewust gekozen voor een klein bestuur”, vertelt Oomkes. “Toen het project voor de Brede School werd opgezet hebben er zich zóveel mensen mee bemoeid, dat uit ervaring is gebleken dat werken met grote groepen mensen niet werkt. Iedereen heeft wel wat te zeggen, vind wat en heeft ergens een mening over, maar zo kun je geen knopen doorhakken. Inspraak zonder inzicht leidt tot uitspraken zonder uitzicht. Op een gegeven moment was er voor elk wissewasje wel een werkgroep opgericht, dus na alle discussie is er gekozen voor een klein bestuur.”

Aan de start van het tweede schooljaar is het tijd om even terug- en vooruit te blikken over de staat van het gebouw. Al eerder dit jaar, in de zomervakantie, kreeg de Streekkrant een rondleiding in het nagenoeg verlaten gebouw. De enige bedrijvigheid in het pand was de kinderopvang, die op de benedenverdieping een aantal lokalen in beslag neemt. De rest van het gebouw was verlaten. “Perfect geschikt voor een goede rondleiding”, vond Oomkes. De lokalen van zowel De Borgh als Het Anker werden uitgelicht, er werd nog even gestopt bij de Repro waar cliënten van de Zijlen zitten, de sporthallen werden uitvoerig bekeken en we mochten zelfs op het dak lopen, waar het uitzicht over Zuidhorn fenomenaal is. Tijdens de rondleiding kwamen er al een aantal punten ter sprake: zo is de zonnewering niet optimaal ingesteld. “Omdat een school die nieuw gebouwd wordt 40 jaar moet meegaan”, begint Oomkes, “moet alles natuurlijk zo modern mogelijk zijn. Daarom werken we hier met digiborden, een digitaal schoolbord. We hebben twee versies: een met een beamer die op een wit ‘doek’ schijnt, en een soort groot beeldscherm met touch screen. Als er zonlicht op die borden schijnt, zie je niks meer. Dat zijn dingetjes die van te voren op papier allemaal goed lijken, maar in de praktijk niet werken.”

Echt grote onoverkomelijkheden is het bestuur (nog) niet tegen gekomen. “Tot nu toe is het grootste probleem installatietechnisch geweest”, vertelt De Groot. “Per lokaal konden docenten en gebruikers bijvoorbeeld het licht instellen. Van licht tot schemer en dat dan ook nog eens bij elke lampunit apart. Soms werkte het niet, soms werkte het te goed. Het kwam er eigenlijk op neer dat het systeem té modern was”, lacht hij. “Als er één iemand gebruik van zou maken zou het geen probleem zijn, die stelt het dan zo in dat het voor hem of haar prettig lesgeven is. Maar het werd constant veranderd en dan kregen ze het niet meer terug naar de vorige instellingen. Dat systeem hebben we dus wat meer vereenvoudigd.”

De zandbakken waren nog een ‘op papier leuk’-puntje. “Er waren zeven zandbakken, maar de school werd de achtste zandbak”, lacht Oomkes. “De zandbakken bleken achteraf totaal niet handig geplaatst te zijn. Naast afvoerputten bijvoorbeeld. Ja, voor kinderen werd het een sport om te kijken hoe snel het zand in die putjes verdween. Zaten die putten weer verstopt. Maar ook het zand wat over het hele schoolplein lag en door alle kinderen naar binnen gelopen werd. We hebben vloerverwarming in de school, want dat is zuiniger, maar daardoor droogt het zand in de profielen van de schoenen van de kinderen op en blijft het achter op de vloer van de school. Als het in hetzelfde tempo door was gegaan hadden we de vloer over drie jaar alweer mogen vervangen door de slijtage van het zand.” Het zandbakprobleem is opgelost door van zeven naar drie zandbakken te gaan. In de overige vier zandbakken zijn nu bomen geplant, waardoor het zandprobleem zo goed als is opgelost. “Dat staat ook nog eens leuk”, lachen de mannen. “En er komt veel minder zand mee naar binnen. Maar ook de speelbulten, zoals we die in eerste instantie bedacht hadden”, vervolgt Oomkes, “blijken in de praktijk niet helemaal goed uit de verf te komen. De bulten zouden bezaaid worden met gras, maar door het vele gebruik heeft niemand daar ooit een grasspriet op gezien en zijn het eerder modderbulten dan speelbulten. Dus die hebben we maar weer platgegooid.”

Ook de deurstoppen blijken hun doel niet helemaal te volbrengen – als je te hard met de deuren slaat worden ze krom – en is van de tablet in de sporthallen, die de verlichting regelt, ook snel afgezien – als je op het verkeerde knopje drukt en je hebt de code niet, krijg je het licht niet meer uit - . Toch zijn het allemaal kleine ‘foutjes’ in het grotere plan. Geen foutjes waar niet een oplossing voor gevonden kan worden. En het bestuur is trots. “Want iedereen is positief over het gebouw.”

Omdat het bestuur zelf niet altijd op de school aanwezig is, hebben ze iemand aangesteld die dat wel is, en dus een direct aanspreekpunt bij problemen is. Deze iemand is Aath Pijpker, die voornamelijk werkzaam is op de Repro, bij de cliënten van de Zijlen. “Ik ben de facilitair beheerder van de school”, legt hij uit. “Als er een probleem is, melden ze dat bij mij. Ik ga dan, in overleg met het bestuur, op zoek naar een oplossing.” Pijpker is er al vanaf het eerste begin bij. Toen vier jaar geleden de plannen voor een nieuw gebouw op tafel werden gegooid, zat hij in een van de eerste werkgroepen. “Ik vind het geweldig om er zo bij betrokken te zijn. Ik krijg er energie van. Mijn belangrijkste taak is om ervoor te zorgen dat de gebruikers het gebouw écht kunnen gebruiken. Natuurlijk zijn er in het begin altijd wat problemen, de kunst is dan om het zo snel en goed mogelijk weer op te lossen. De samenwerking binnen de school is geweldig. Er zijn veel verschillende partijen betrokken, maar we hebben het echt met elkaar gedaan.”

Er staan nog een aantal dingen op de planning, zoals het aanbrengen van een schaduwdoek op het schoolplein, het opvrolijken van de hal – want die is nogal grijs – en de uitbreiding van de buitenberging.