De Oehoe leert ons een wijze les
“Ja, hij blijft zitten waar hij zit!”
WESTERNIELAND/LAUWERSMEER – Een hoop consternatie in het Lauwersmeergebied. De Oehoe, ooit ontsnapt bij Faunavisie in Westernieland, valt mensen aan. Er wordt aangifte gedaan en er volgt een oordeel: deze prachtige uil moet maar afgemaakt worden. Gelukkig komen we allemaal weer bij zinnen en “ja”, spreekt Pim Lollinga van Westernieland afgelopen week de verlossende woorden, “de Oehoe blijft zitten waar hij zit.”
Pim is zelf degene die de Oehoe samen met zijn vrouw Mieke in hun opvang voor wilde inheemse dieren grootbracht. “Hij was geboren in een dierentuin in België, waar onze zoon werkt. Ze vonden hem nog ergens in een hoekje van het verblijf en gaven hem geen kansen.” Toen hij in het vliegtuig naar Bonaire zat, werd ons landje getroffen door een grote storm en wist de Oehoe te ontsnappen. Hoewel de uil daarna nog wel gespot werd, lukte het niet meer hem te vangen. “Hij zat eerst bij Leens en is toen vrij snel richting het Lauwersmeer gegaan.” Geen probleem tot zover. “We hebben er eigenlijk nooit weer wat over gehoord en we dachten zelfs dat hij dood was. Je hebt van die vogelspotsites, waar hij in het begin nogal eens vermeld werd, maar ook daar zagen we de Oehoe niet meer voorbijkomen.”
Totdat er commotie ontstond, omdat het beestje iemand zou hebben aangevallen. “De term aanvallen vind ik hier niet op zijn plaats”, vertelt Pim. “Een Oehoe kan namelijk met gemak een vos doodknijpen. Je hebt dan echt geen schijn van kans.” Maar goed, een wandelaar klaagt, omdat de Oehoe hem op de korrel heeft. Er blijkt al snel meer achter het verhaal te zitten. Deze bewuste man namelijk, heeft zelf de uil aangeroepen en dat in de verkeerde tijd van het jaar. “Het is hartstikke leuk als je ‘oehoe’ hoort, om dan terug te roepen. Maar de Oehoe is geslachtsrijp en zit nu in de periode dat hij contact zoekt met een partner door het roepen naar elkaar. Dus hij hoorde de roep van de wandelaar en dacht: aha, een partner. Het blijkt niet zo te zijn, de Oehoe voelt zich op het verkeerde been gezet en dan is er maar één gedachte: deze indringer moet uit mijn territorium.”
De klacht krijgt bijval van een aantal andere klagers, waaronder een krantenbezorger en de politie ziet nog maar één uitweg: afschieten. Belachelijk volgens Pim. “Het beest zit er al vier jaar en er komen 100.000 mensen per jaar in het Nationaal Park Lauwersmeer. Laat het eens zo zijn dat er misschien een twintig mensen een confrontatie met de Oehoe hebben gehad. Oh, er zijn wat mensen bang, nou, schiet hem maar naar beneden. Als je daarmee akkoord gaat, dan is het hek van de dam.”
Overigens was het ook niet de intentie van de wandelaar om de Oehoe te laten afschieten. Wél is het natuurlijk een probleem voor de bewuste man. “Hij heeft ons ook benaderd of wij de Oehoe niet kunnen vangen. Ik heb geopperd dat hijzelf een andere route gaat wandelen, maar dan schijnt de Oehoe hem toch telkens te vinden”, vertelt Pim met een kleine lach. Dat het verhaal een eigen leven gaat leiden uiteindelijk, komt volgens hem vooral door de massahysterie. “Toen hij was weggevlogen ook, kregen wij wel vijf keer per dag telefoon dat de Oehoe gespot was. We vlogen alle kanten op en het bleek elke keer voor niks.”
Gelukkig blijft de Oehoe zitten waar hij zit. Het beestje kreeg na zijn ontsnapping namelijk zijn oorspronkelijke wilde status weer terug van het Ministerie, wat betekent dat je hem niet zomaar mag afschieten. Volgens Pim is hier een les te leren voor ons allemaal. “Het is toch belachelijk dat de maatschappij het niet accepteert als je bijvoorbeeld het verschil tussen een schilderij van Van Gogh en Karel Appel niet kan zien, maar dat niemand er anders van wordt als je het verschil tussen een kraai en een meeuw niet kent. Het is belangrijk dat je wat weet van de omgeving om je heen. Die deel je namelijk met een aantal diersoorten, die hier ook nog eens veel langer lopen dan de mens. Het zou mooi zijn als mensen zich wat meer verdiepen in de natuur.”
