De vakantieman – Albert en Greetje Teelken

Ook de Ongenode Gast geniet van zijn hoognodige vakantie en is er net zoals zo velen lekker op uit. Zijn plek is deze zomer ingenomen door een oude bekende. De Vakantieman, in de jaren negentig een groot succes in de persoon van Frits Bom. Maar wat graag vertelden we op televisie hoe ‘gezellig het hier is’, bij voorkeur vanaf een zonnige bestemming. Grote hilariteit oogstte het onderdeel met de grote wereldkaart, waarbij men steevast Brussel aanwees als men in Frankrijk zat of Pisa wanneer men Barcelona bedoelde. Die kaart heeft deze vakantieman dan ook maar achterwege gelaten. Maar de verhalen van al die vakanties, bijzonder en uniek, die deelt hij graag met u de komende weken. Met dank aan Bianca Brons van Personal Touch Travel in Zuidhorn, die al menigeen naar de bestemming van zijn dromen hielp, bezocht deze vakantieman de afgelopen week diverse vakantiegangers.

Van Zuidhorn naar de andere kant van de wereld. Hoewel Albert en Greetje Teelken de vijftig en ja, ook de zestig al gepasseerd zijn, durfden ze de uitdaging wel aan. Met de opmerking “wij zijn geen luie mensen” geeft Greetje al direct weer hoe dit echtpaar hun vakanties doorbrengt. In beweging namelijk. Grote delen op de weg, afgewisseld met net zoals in het plakboek staat: ‘lopen, lopen en nog meer lopen’. In 2011 maakten zij een indrukwekkende reis langs de westkust van Amerika en Canada. Drie weken lang reden ze van Portland, Oregon naar Vancouver in Canada en weer terug. Met onderweg ruimte voor kerken, musea en geschiedenis waar Albert zo van houdt en de natuur waar Greetje meer van is.

Twee plakboeken vol en een hoop herinneringen die aan de hand van die plakboeken weer bovenkomen resten van de vakantie die het echtpaar twee jaar geleden maakte. In Amerika waren ze al vaker geweest. “Interesse tonen voor de wereld om je heen vind ik heel belangrijk”, vertelt Greetje. “Het leukst vind ik het om bij de mensen thuis te komen en te zien hoe het gewone leven in een ander land gaat. Het boodschappen doen en naar het werk zelf. Contact maken met de mensen zelf.” Ze begonnen de reis dan ook bij vrienden in Portland. In de aantekeningen die Greetje na iedere vakantie uitwerkt tot een verslag verhaalt ze over driehonderd passen naar de brievenbus en in de watten gelegd worden met een pakketje voor onderweg. In één keer rijdt het paar vanaf Portland naar de volgende bestemming. Door Washington State komen ze met aan de ene kant het water, aan de andere bergen met tussendoor ‘grote bekers’ koffie van de Burger King. Uiteindelijk kwamen ze na een lange dag, “misschien iets te lang”, aan in Vancouver. Deze stad stond hoog op het verlanglijstje en stelde het paar niet teleur. Echt hoogtepunt noemen ze het hierop volgende Vancouver Island waarop ze helemaal rondtrokken. “Hier wilden we sowieso heen”, vertelt Albert. Het grote eiland wat voor Vancouver ligt beschikt over prachtige natuur en de mooie havenstad Victoria, waar de Engelse en Schotse roots nog goed weer te vinden zijn en Albert en Greetje dan ook tig foto’s schoten. Vervolgens reisden ze terug naar Portland, met onderweg een stop bij Casey, die twintig jaar geleden een jaar lang in huis was bij de familie Teelken. “Kijk”, laat Greetje in haar plakboeken zien, “dit borduurwerk heeft mijn oudste dochter destijds als cadeau voor Casey gemaakt. Er zitten onder andere het wapen van Zuidhorn, ons huis en onze poezen in verwerkt. En het hangt dus nog altijd bij Casey aan de muur.” Samen met Casey verkenden ze Seattle. “Eén dag zijn we naar de stad geweest. Vooral de public market center is de moeite waard. Ze smijten daar echt met vis en er worden nog totempalen gesneden.” De andere dag gingen ze naar het strand.

De beste tip die het echtpaar anderen mee kan geven is de voorbereiding. “Bianca van Personal Touch Travel had voor ons alle hotels al geregeld. Een groot voordeel is dat wanneer je zelf terplekke zoekt, je vaak aan de rand van de stad uitkomt. Maar nu hadden we telkens hotels in het midden van de stad, waarbij aan alles gedacht was.” Greetje is ook een groot voorstander van het maken van een plakboek. “Ik denk dat je dan vel bewuster op reis bent.” Zelf heeft ze haar aantekeningenboekje altijd in de tas. “Als ik nu mijn verslagen lees, komt alles weer boven. Eigenlijk mag ik niet weg, voordat ik het verslag van de vorige reis klaar heb”, lacht ze. Op de vraag of ze het weer zouden doen zo’n rondreis, antwoorden beiden direct instemmend. “Vast!”, klinkt het. Op hun verlanglijstje staat nu Portugal. En nee dan niet lekker luieren. “Een appartementje met auto. Toch weer op pad.”