“Dieren zijn het ondergeschoven kindje van de maatschappij”
DOEZUM – Een ware brandbrief bereikte de redactie van de Streekkrant. Na het aanzien van meer dan twintig jaar dierenleed om haar heen, liet José Wijkstra haar hart spreken. Ze schreef drie kantjes vol, geboren uit frustratie en machteloosheid, maar vooral uit de liefde voor dieren. Dat ze daarin ongenuanceerd en soms hard uit de hoek kwam, leek misschien niet de manier om haar doel te bereiken. En zo komt het dat we uiteindelijk aan de koffie bij haar thuis praten over wat voor haar zo belangrijk is: “dieren moeten zoveel lijden, dáár moet eens verandering in komen.”
In haar omgeving wordt José al twintig jaar geconfronteerd met dierenmishandeling. En dat raakt haar diep. “Het is zo akelig om dat aan te moeten zien.” Ze heeft voorbeelden genoeg van het leed dat de dieren wordt aangedaan en die zijn niet leuk om te horen. “Een paard dat maanden achtereen zonder weidegang en let wel: zonder daglicht, dus dag en nacht in een donkere isoleercel, laten leven is ronduit crimineel te noemen. ‘Wie niet horen wil, moet maar voelen’, zou hier wel op zijn plaats zijn. Het paard kent het gevoel van eenzame opsluiting al, nu de eigenaar nog.” Het stelt haar keer op keer voor een groot dilemma: “Het gaat mij om de dieren, die wil ik helpen. Dieren kunnen zich niet redden of verdedigen en daar wordt zoveel misbruik van gemaakt. Maar als ik bijvoorbeeld de dierenbescherming inschakel, is het net alsof ik iemand wil pakken. Terwijl ik zo iemand wil helpen.” Telkens voelt ze zich schuldig. “Maar laatst zei ook iemand tegen mij: “Weet je wanneer je je schuldig moet voelen? Als je het dierenleed wel ziet, maar er niks aan doet.”
Volgens José zijn dieren echt het ondergeschoven kindje van de maatschappij. “Ook dieren hebben een ziel. Ze zijn zo puur. Tuurlijk kan een hond bijten, maar vraag je dan eens af waarom?” Mensen begrijpen dieren vaak niet goed. “Mensen zetten dieren vaak maar bij elkaar en dan moet dat werken. Maar ze hebben ook een karakter. Ook jij kan niet met iedereen even goed omgaan. Tussen dieren is dat ook zo. Bovendien, een hond bijvoorbeeld, is een roedeldier. Je moet daar op de goede manier mee omgaan. Vergeet niet, dat hij in de roedel gewend is, altijd een plekje hoger te willen komen. Katten is weer een ander verhaal, die kiezen vaak hun huis uit. We kunnen met zijn allen veel van dieren leren, maar je dient dit wel te voelen. Ze kennen onze taal niet, maar dit wil niet zeggen dat ze ons niet begrijpen. Draai de rollen eens om. Het dier zegt: ‘de mens begrijpt onze taal niet’.”
De situatie qua dierenleed is misschien wel een kind van deze tijd. “Mensen zitten tegenwoordig heel veel in hun hoofd. Als je nog jong bent, dan leef je nog veel op je gevoel. Toch verleren we dat. Het spirituele wat we hebben, daar leven we niet meer naar. Ga uit je hoofd en in je hart. Niet denken, maar voelen en dan zie je hoe anders dieren op je reageren. Zij leven vanuit hun hart en voelen, dat is hun taal. Waar het bij dieren om gaat is gevoelsenergie en de overdracht daarvan.”
Het drukke bestaan van tegenwoordig maakt het er niet beter op. “Men staat er niet meer bij stil hoe het leven van dat stukje vlees op je bord is geweest. Neem de tijd in de supermarkt en koop die kiloknallers niet meer. Weet dat wat je dan eet, een beroerd leven achter de rug heeft, alles om het goedkoop te houden en jouw lusten te kunnen vervullen. Al die vreetfestijnen ten koste van de dieren, zo’n gezellige barbecue bijvoorbeeld brengt veel leed met zich mee. Koop dan biologisch vlees. Dit is duurder, maar dat zou eigenlijk voor vlees uit de bio-industrie moeten gelden. Compenseer het duurdere vlees met vleesloze dagen en je bent gevoelsmatig net zoveel geld kwijt.” Op de sites van wakker dier en via de app superwijzer wordt het steeds makkelijker gemaakt om ‘goed’ vlees te kopen.
Een belangrijke stap zou gemaakt kunnen worden met de animalcops. “Je hebt nu de dierenpolitie en de diereninspectie. Maar waar de één de kennis heeft, heeft de ander de juridische mogelijkheden. Dat proberen ze nu te verenigen. De politie ziet vaak wel: oké dit is niet goed, maar heeft niet genoeg kennis om een juiste beoordeling te maken. De inspectie kan dat wel, maar heeft niet meer mogelijkheden om een boete en een waarschuwing uit te delen. Of ze dieren niet gewoon weg kunnen halen bij zo’n eigenaar? Tja, wanneer halen ze het weg? Als het bijna dood tegen de muur aan hangt. Ze doen wel wat ze kunnen, maar worden tegengewerkt door instanties en de politiek. Ze krijgen niet de tools die ze nodig hebben om dierenleed aan te kunnen pakken, waardoor ze niet altijd serieus worden genomen. Het is jammer dat veel mensen zo’n stap als de animalcops alweer veroordelen.” Qua wet- en regelgeving bijvoorbeeld zou er nog een grote stap kunnen worden gemaakt. “Het is om te huilen. Er staat in de wet bijvoorbeeld niet eens vermeld, dat een paardenbox voorzien moet zijn van daglicht!”
Haar belangrijkste punt? “Ik hoop gewoon dat mensen een stukje bewuster worden. Misschien kan ik zo toch een breder publiek krijgen. En daarom dus bij deze: kijk eens om je heen. Er is zoveel dierenleed, ook verborgen. “Voelen is het toverwoord. Leef vanuit je hart en hou van de dieren, zoals je van je eigen dierbaren houdt. Een dier is geen gebruiksvoorwerp.”
