Een lach en een traan bij afscheid De Toermalijn
School was zaterdag voor het laatst geopend
DEN HORN – Basisschool De Toermalijn in Den Horn beleefde afgelopen zaterdag haar laatste dag. Nog eenmaal konden oud-leerlingen een kijkje nemen in het gebouw, dat enkele tientallen jaren dienst gedaan heeft als school. Het werd een emotionele dag met veel lachende mensen die elkaar al tijden niet meer hadden gezien, maar ook een dag met een traan. Onderwijs in Den Horn is nu echt geschiedenis.
Het hele dorp was uitgenodigd om de laatste dag op de school te beleven. De organisatie had allerlei zaken uit het verleden terug weten te vinden, die voor leuke gesprekken zorgden. Zo waren er bijvoorbeeld de oude schoolkranten, waar sommigen hun eigen verhaaltje nog in terug konden vinden. Ook was er voor iedereen poffert. De delicatesse ging erin als zoete koek.
Het laatste woord mocht gevoerd worden door onder andere wethouder Jan Oomkes, die een lange geschiedenis met de school heeft. Als raadslid van de voormalige gemeente Aduard besliste hij in 1976 mee over de komst van de school. Als wethouder was hij genoodzaakt het gebouw te sluiten. Tussen de periode in was het dezelfde man die jarenlang als trouwe hulp van Sinterklaas de school bezocht. Het was volgens wethouder Bert Nederveen dan ook niet Jan Oomkes die iets ging zeggen, maar Sinterklaas in de rol van een wethouder.
Oomkes kon zich de gesprekken tussen de ouders en de gemeente nog goed herinneren. “De heer Wieger Smit en de heer Rozema waren de twee volharders die de school hier hebben gekregen. Het werd een periode vol hoogte- en dieptepunten. Zo leek het er in 1981 op dat de school er helemaal niet zou komen. Uit een analyse kwam naar voren dat er onvoldoende middelen waren voor de realisatie. Voor de school was toen 675.000 gulden nodig. We kregen 585.000 van het ministerie, maar dat was niet genoeg. De helft van de overige 90.000 gulden werd betaald door de provincie. Aanvankelijk wilde de oudercommissie met een oud papierinzameling de rest bij elkaar krijgen. Helaas was dat onmogelijk, want dan zou het 150 jaar gekost hebben.”
Vanaf 1986 kwam Oomkes op de school als de hulp van de Sint. “Niets was te gek voor de goedheiligman,” zei Oomkes. “Hier kreeg ieder kind zijn verdiende aandacht, vooral omdat de meesters en juffen alles altijd keurig aanleverden voor de Sint. Het was voor kinderen vaak even schrikken dat hij alles zo goed wist.”
Het laatste woord was aan de burgervader. Ongeveer een jaar eerder was het aan hem om het nieuwe logo van de school te onthullen. Nu was het zover dat de school definitief gesloten werd. “Sluiten is niet leuk, dat doet zeer,” zei Bert Swart. “Dat we het afsluiten met een reünie is juist goed. Ik heb er het vertrouwen in dat dit het begin is van een nieuwe start.” Na een laatste ‘klassenfoto’ was het aan Swart om het nieuwe bord weer van de gevel te halen en symbolisch te overhandigen aan de Vereniging voor Dorpsbelangen. Deze wil het bord een speciale plek in het dorp geven.
Voor de organisatie was het een bijzondere dag. Dat de school al sinds de afgelopen zomer niet meer gebruikt werd, deed daar niks aan af. “Normaal gesproken leef je ergens naartoe, maar nu kon dat niet,” zegt organisator Jinko Rots. “Het is allemaal heel snel gegaan in de zomervakantie. Toch wilden we nog eenmaal iets leuks doen. In totaal hadden we vandaag 120 aanmeldingen, maar volgens mij zijn er wel 150 mensen geweest. Het was erg leuk om zoveel mensen eens weer te zien.”