‘Festivals in Duitsland zijn fantastisch’

Waddenwichter bestaat zestien jaar

PIETERBUREN – Sinds kort repeteren de dames van vrouwenshantykoor de Waddenwichter in het nieuwe dorpshuis van Pieterburen. Maar de geschiedenis van de Waddenwichter reikt al veel verder. Het shantykoor bestaat dit jaar inmiddels alweer zestien jaar. In die zestien jaar is er een hoop gebeurd. Zangeres van het eerste uur en voorzitter Martha Dijkmans en penningmeester Lei Stoffels blikken terug op deze mooie jaren:
‘In 1998 zong ik bij een gelegenheidskoor dat was ontstaan vanuit de NVVH, de Nederlandse Huisvrouwen Vereniging’, vertelt Dijkmans. ‘Toen riepen we al wel eens: ‘we zouden een echt koor op moeten richten!’ Maar zoals dat gaat met veel van die plannen kwam het er nooit van. Totdat op een gegeven moment het shantykoor uit Usquert optrad bij ons in de schuur. Dat was zo prachtig, dat ik vond dat we nu door moesten gaan zetten. Binnen no-time hadden we twintig vrouwen bij elkaar en ging het koor van start’.
Veel van de vrouwen die bij het prille begin van de Waddenwichter betrokken waren zijn nog steeds actief lid van het koor. Het koor is in de tussentijd uitgegroeid tot een koor van maar liefst vijftig leden die uit heel Noord-Groningen komen, van Bedum tot Zoutkamp en van Pieterburen tot Uithuizen. ‘We hebben nu zelfs een ledenstop ingelast, en hebben een wachtlijst van dames die graag bij ons zouden komen zingen’, vertelt Stoffels. ‘Vijftig dames is een mooie grote groep, maar meer kan er ook echt niet bij. We zijn wel enorm blij met dit aantal. Er kan eens iemand ziek worden zonder dat dat voor optredens direct een probleem is. En wanneer we uitjes hebben naar bijvoorbeeld Duitsland is het ook prettig voor bijvoorbeeld het busvervoer. Gedeeld door vijftig is zo’n reisje dan prima te betalen’.
En reisjes, die werden er nogal gemaakt de afgelopen jaren. Veel van de optredens van de Waddenwichter waren op shantyfestivals in Duitsland. Doordat de Waddenwichter één van de weinige damesshantykoren is, zijn de dames de afgelopen jaren veel gevraagd voor optredens. ‘En natuurlijk omdat men ons een leuk koor vindt’, lacht Stoffels. Overige reisjes gingen naar Noorwegen en plaatsjes vlakbij de Deense grens. ‘Ook zijn we een paar keer een week lang met alle dames de Oostzee op geweest. Stiekem zouden we dat nog graag één keer doen, maar veel dames vinden dat inmiddels een beetje teveel van het goede. In zestien jaar tijd zijn we toch wat vergrijsd als koor’, lacht Stoffels.
In de toekomst hopen Dijkmans en Stoffels zeker ieder jaar nog naar Duitsland te kunnen voor een optreden. ‘Festivals in Duitsland zijn zo anders dan in Nederland. In Nederland is er vaak niet veel animo voor, hier komt vaak niet veel publiek naar zo’n festival toe. In Duitsland is dat wel anders. Als we daar op een schip de haven in komen varen en vanaf het schip naar de wal zingen, dan zijn er zo duizenden toeschouwers. Hier mag je blij zijn als er een handjevol mensen in de haven staat’, vertelt Dijkmans. De dames merken echter dat het aantal optredens terugloopt, zowel in binnen- als buitenland. ‘Anders hadden we rond deze tijd al verscheidene aanvragen. Maar je merkt dat het moeilijker wordt om een festival op poten te zetten. Er is minder sponsoring voor.’
Het aantal optredens mag dan misschien licht teruglopen, de Waddenwichter vervelen zich niet snel. ‘We hebben ook een eigen kerstrepertoire waarmee we in december optreden. Daarnaast hebben we onlangs voor het eerst een nieuwjaarsbuffet georganiseerd waarbij alle dames zelf hebben gekookt. Dit was zo’n succes dat we dat volgend jaar zeker weer willen doen’, vertelt Stoffels. ‘En uiteraard doen we dit jaar weer onze suikerbrodenactie’.
Al met al hopen de dames nog heel lang door te kunnen gaan met het koor. ‘We zijn gewoon een enorm gezellig koor. Het is een hele hechte groep.’