Harmke Veenkamp zit vol positieve energie
kleintje cultuur
“Schilderen vormde de perfecte bezigheid na mijn drukke werkbestaan”
NIEZIJL – Het is week 2 na de Nijzielsterdag. De schilderijen zijn inmiddels uit de Hervormde Kerk verhuisd naar het dorpshuis en de rust is wedergekeerd in het dorp na vrolijke festiviteiten. Behalve een behoorlijke herfststorm is er verder weinig loos in Niezijl. Een mooie dag om een bezoekje te brengen aan Harmke Veenkamp. Eén van de schilders van de Niezijlster schilderclub die haar werken exposeerde in de kerk en nu dus in ’t Schanshuus. Over het begin en wat haar drijft om door te gaan. Want volgend jaar? Dan is er weer een Open Monumentendag, dus ook weer een nieuwe expositie van de Niezijlster kunstschilders.
“Juist doordat we een club zijn weten we elk jaar weer een behoorlijke expositie op poten te zetten”, vertelt Harmke. “Die inspiratie komt vanzelf. Door elke keer weer iets nieuws te beginnen en een nieuwe uitdaging aan te gaan blijf je bezig.” De uitdrukking ‘stok achter de deur’ is dan al gevallen. “Heb je nodig!”, vindt ze. En daarbij put ze uit haar eigen ervaring. “In 1998 ben ik begonnen met schilderen. Dit nadat we De Burcht in Grijpskerk hadden verkocht (in 1993 red.) en ik -na vijf jaar naar een uitdaging te hebben gezocht- besloot mij te richten op het schilderen. Ik heb mij opgegeven voor de lessen van Annemarie Groendijk en heb vervolgens tien jaar les van haar gehad.” In 2008 gaat haar man met pensioen en Harmke besluit de lessen met de kwast even neer te leggen. “We wilden samen dingen doen”, zegt ze. “Maar weet je? Als je nergens bij aangesloten bent en nergens een soort van verplichting hebt, dan heb je ook geen stok achter de deur. Ik merkte dat ik nog maar sporadisch bezig was met mijn hobby schilderen. Zonde. De schilderclub van Niezijl kwam dus als geroepen.” Tijd voor en met haar man heeft ze nog steeds, want de bijeenkomsten in de boerderij van Joke Luinstra zijn eens in de 5 á 6 weken. “Ze zorgen er echter wel voor dat je in die tussentijd bezig blijft”, meldt Harmke. “Je wilt toch ook iets laten zien en neerzetten. Verder zijn die bijeenkomsten vooral gezellig. Ik wil het geen ‘les’ noemen, maar we ondersteunen elkaar wel en leren dus een heleboel van elkaar. Schilderen is hier ook een sociale bezigheid. Het is ontzettend leuk om samen te doen. Ik haal er in ieder geval ontzettend veel positieve energie uit.” Ook het nieuwe thema spreekt haar enorm aan. Nu de expositie over De Ploeg en de mooie omgeving rond Niezijl is afgerond, richten de leden van de schilderclub zich het thema van volgend jaar: portretten schilderen. “Dat gaan we doen ja”, bevestigt ze lachend. “Nou ja, we gaan het in ieder geval proberen. Of het allemaal gaat lukken is natuurlijk nog even afwachten. Portretten schilderen is niet het meest gemakkelijke thema.” Niet gemakkelijk kan ook gezien worden als uitdagend, dus zal Harmke Veenkamp het thema niet uit de weg gaan. Het zal in ieder geval voorkomen dat er opnieuw een zwart gat opdoemt. “Ik moet bezig blijven”, weet ze. “Dat heb ik tussen 1993 en 1998 ervaren. Na de verkoop van De Burcht ben ik in zo’n gat terecht gekomen. Pas na vijf jaar zoeken ben ik daaruit geklommen. Dankzij het schilderen ja. Dus laat het nieuwe thema maar komen!” En anders blijft er nog altijd het naschilderen van de werken van Helmantel over. Aan de muur bij Harmke en haar man hangen de mooiste stillevens van de schilder die inmiddels al 50 jaar aan de top staat met zijn kunstwerken. “Stillevens vind ik mooi”, besluit Harmke. “En die van Helmantel zeker. Al kan ik ook genieten van het hoogholtje hier in Niezijl en schitterende landschappen.” Er valt nog genoeg te schilderen dus voor Harmke Veenkamp. Een nieuw zwart gat? Nee, dat gaat niet gebeuren. Daarvoor is de kwast tegenwoordig te aanlokkelijk.
NIEZIJL – Het is week 2 na de Nijzielsterdag. De schilderijen zijn inmiddels uit de Hervormde Kerk verhuisd naar het dorpshuis en de rust is wedergekeerd in het dorp na vrolijke festiviteiten. Behalve een behoorlijke herfststorm is er verder weinig loos in Niezijl. Een mooie dag om een bezoekje te brengen aan Harmke Veenkamp. Eén van de schilders van de Niezijlster schilderclub die haar werken exposeerde in de kerk en nu dus in ’t Schanshuus. Over het begin en wat haar drijft om door te gaan. Want volgend jaar? Dan is er weer een Open Monumentendag, dus ook weer een nieuwe expositie van de Niezijlster kunstschilders.
“Juist doordat we een club zijn weten we elk jaar weer een behoorlijke expositie op poten te zetten”, vertelt Harmke. “Die inspiratie komt vanzelf. Door elke keer weer iets nieuws te beginnen en een nieuwe uitdaging aan te gaan blijf je bezig.” De uitdrukking ‘stok achter de deur’ is dan al gevallen. “Heb je nodig!”, vindt ze. En daarbij put ze uit haar eigen ervaring. “In 1998 ben ik begonnen met schilderen. Dit nadat we De Burcht in Grijpskerk hadden verkocht (in 1993 red.) en ik -na vijf jaar naar een uitdaging te hebben gezocht- besloot mij te richten op het schilderen. Ik heb mij opgegeven voor de lessen van Annemarie Groendijk en heb vervolgens tien jaar les van haar gehad.” In 2008 gaat haar man met pensioen en Harmke besluit de lessen met de kwast even neer te leggen. “We wilden samen dingen doen”, zegt ze. “Maar weet je? Als je nergens bij aangesloten bent en nergens een soort van verplichting hebt, dan heb je ook geen stok achter de deur. Ik merkte dat ik nog maar sporadisch bezig was met mijn hobby schilderen. Zonde. De schilderclub van Niezijl kwam dus als geroepen.” Tijd voor en met haar man heeft ze nog steeds, want de bijeenkomsten in de boerderij van Joke Luinstra zijn eens in de 5 á 6 weken. “Ze zorgen er echter wel voor dat je in die tussentijd bezig blijft”, meldt Harmke. “Je wilt toch ook iets laten zien en neerzetten. Verder zijn die bijeenkomsten vooral gezellig. Ik wil het geen ‘les’ noemen, maar we ondersteunen elkaar wel en leren dus een heleboel van elkaar. Schilderen is hier ook een sociale bezigheid. Het is ontzettend leuk om samen te doen. Ik haal er in ieder geval ontzettend veel positieve energie uit.” Ook het nieuwe thema spreekt haar enorm aan. Nu de expositie over De Ploeg en de mooie omgeving rond Niezijl is afgerond, richten de leden van de schilderclub zich het thema van volgend jaar: portretten schilderen. “Dat gaan we doen ja”, bevestigt ze lachend. “Nou ja, we gaan het in ieder geval proberen. Of het allemaal gaat lukken is natuurlijk nog even afwachten. Portretten schilderen is niet het meest gemakkelijke thema.” Niet gemakkelijk kan ook gezien worden als uitdagend, dus zal Harmke Veenkamp het thema niet uit de weg gaan. Het zal in ieder geval voorkomen dat er opnieuw een zwart gat opdoemt. “Ik moet bezig blijven”, weet ze. “Dat heb ik tussen 1993 en 1998 ervaren. Na de verkoop van De Burcht ben ik in zo’n gat terecht gekomen. Pas na vijf jaar zoeken ben ik daaruit geklommen. Dankzij het schilderen ja. Dus laat het nieuwe thema maar komen!” En anders blijft er nog altijd het naschilderen van de werken van Helmantel over. Aan de muur bij Harmke en haar man hangen de mooiste stillevens van de schilder die inmiddels al 50 jaar aan de top staat met zijn kunstwerken. “Stillevens vind ik mooi”, besluit Harmke. “En die van Helmantel zeker. Al kan ik ook genieten van het hoogholtje hier in Niezijl en schitterende landschappen.” Er valt nog genoeg te schilderen dus voor Harmke Veenkamp. Een nieuw zwart gat? Nee, dat gaat niet gebeuren. Daarvoor is de kwast tegenwoordig te aanlokkelijk.