Henrike Westra net niet door naar landelijke finale Kinderen voor Kinderen

Afbeelding
voorpagina groningen

Talent gewapend met stoere gympen en een stralende lach

GROOTEGAST – Henrike Westra schitterde onlangs in de provinciale finale van Kinderen voor Kinderen. Een vrolijk lachebekkie, slechts tien jaar oud, op stoere gympen, zong dapper op het grote podium van de Oosterpoort haar nummer. Eng, dat vond ze het helemaal niet. Het lukt haar niet de winst binnen te slepen, maar ach, zoals ze zelf met een stralende lach zegt: “ik heb wél een hele leuke dag gehad”.

“Zingen? Al zolang als ik me kan herinneren doe ik niks anders”, zegt Henrike met een blik naar moeder Aafke. Van wie haar dochter het talent heeft, is haar een raadsel. “Ik vind het gewoon heel leuk om mensen te amuseren”, vertelt dochterlief verder. “Nee, ik was helemaal niet bang hoor, voor het optreden, dat is juist heel leuk.”

Henrike deed samen met ongeveer vijftig andere deelnemers mee aan de voorrondes. Ze zong in het Prinsentheater het zelf gekozen nummer ‘Jongensmeid’. “Over een meisje dat zich heel jongensachtig gedraagt. Ik vond het nummer toen ik het voor het eerst hoorde direct leuk, vooral de tekst. Ik houd ook niet van rokjes, maar van nagellak wel trouwens.”

Via de mail kwam al snel het bericht dat Henrike door ging naar de provinciale finale. “Ik gilde zo hard, dat mijn vader die onder de douche stond, dacht ‘wat is er aan de hand?’”, lacht ze. Ze kreeg het nummer Dolfijn toegewezen, wat ze al snel onder de knie had. “Kijk”, moeders pakt de ipad erbij en tovert een filmpje van het optreden tevoorschijn, “in de grote zaal van de Oosterpoort.” De deelnemers zitten op een grote bank op de achtergrond, een groepje vocals en zelfs een aantal koorleden zingen op de achtergrond en vooraan staat Henrike te schitteren. “Dat dansje, dat ze daarachter doen”, vertelt ze trots, “dat was mijn dansje. Had ik helemaal zelf bedacht.” Uiteindelijk beoordeelde de jury haar optreden als goed, maar niet genoeg voor de overwinning. “Ze vonden het beter dan tijdens de generale, omdat het veel uitbundiger was. Ik denk dat dat komt, omdat het nu voor publiek was. En het zingen vonden ze goed en zuiver.”

Haar optreden leverde Henrike nog wel wat anders op. “De presentator vroeg mij of er ook een speciale gast in de zaal zat en toen noemde ik mijn vriendje Mart. Hij werd op het podium geroepen en moest van de presentator op zijn knieën. En toen waren we verloofd”, giechelt ze. Echt concreet is het nog niet voor de twee tortelduifjes die in april een jaar verkering hebben.

Concreter zijn de plannen voor de toekomst van Henrike. Ze volgt nu wekelijks zanglessen en volgt al langer theaterlessen. Haar dromen? Juist. “Ik wil wel zangeres worden of musicalspeler. En anders binnenhuisarchitect.” In elk geval verovert ze ongetwijfeld volgend jaar weer het Grootegaster publiek bij de playbackshow. “Misschien wordt het dit jaar wel een echte talentenjacht, dan ga ik echt zingen!”

UIT DE KRANT