Het leven is goed in Het Raadhuis van Eenrum

Afbeelding
voorpagina groningen

EENRUM – Een tienjarig jubileum is zeker een moment om bij stil te staan. Het is een moment om te overzien, terug te kijken en zegeningen te tellen. Wellicht een moment van keuzes maken, misschien denken hoe het anders kan, maar vooral een moment om van te genieten. En genoten wordt er volop in Het Raadhuis van Eenrum. Galeriehoudster Ankie Onnes draait er alweer tien jaar haar succesvolle galerie samen met haar man en kunstenaar Theo. “Wij leiden een heel mooi leven. Het gaat goed en dat is fijn, máár”, voegt ze toe: “succes is geen toeval.”

Een ondernemersdochter en een kunstenaar blijken een gouden combinatie. Al op zeventienjarige leeftijd komt Ankie bij Theo over de vloer en leert van het kunstenaarsgezin wat kunst kan doen. Hij schildert dan nóg niet, maar “het bloed kruipt waar het niet gaan kan”. Zij is dan ook nog geen galeriehoudster. Haar eerste stappen in de kunstwereld zijn in de kunstuitleen aan huis in Aduard, die een groot succes blijkt. En zo ontstaat een droom, een doel of zoals Ankie zegt ‘een stip aan de horizon’: “een galerie lijkt me hartstikke leuk”. In Eenrum valt alles op zijn plek en alweer tien jaar geleden opende Galerie Het Raadhuis voor het eerst haar deuren. Met als eerste kunstenaar in haar stal niet de minste: manlief Theo. “Ik dacht dat werk moet de wereld in.”

Het klinkt simpel, maar zo is het natuurlijk nooit. “We maken keuzes met ons hoofd, maar laten ons ook leiden door dit”, zegt Ankie terwijl ze wijst naar haar onderbuik. “Nu we tien jaar verder zijn denk ik wel: we hebben het gedaan. We zijn begonnen in een moeilijke tijd, middenin de crisis.” Ankie had een duidelijke visie voor ogen. “Ik wilde kunst toegankelijk maken en een galerie laagdrempelig. Ik vond de kunstwereld vooral een hoop champagne en kaviaar en dat hoeft voor mij niet zo. Híer is iedereen welkom om van kunst te genieten. Kom maar binnen en kijk maar wat het met je doet. Hoe ik die visie vorm geef? Door te zijn wie ik ben. De deur is open, wees welkom. Ik denk dat ik dat ook uitstraal. Ik denk nooit als er iemand binnenstapt: goh, wat zou die kopen? Het is ook niet te voorspellen hoeveel je verkoopt van een tentoonstelling.” Lastig voor een echte ondernemer. “Ja, maar we hebben hoop en vertrouwen in wat we doen. Én we staan hier met opgestroopte mouwen.”

Want, zoals gezegd, succes is geen toeval, zeker niet bij Ankie. Ze werkt gedisciplineerd en gestructureerd en houdt altijd haar doelen voor ogen. “Ik wil me altijd onderscheiden, met thema’s of kunstenaars die hier nog niet bekend zijn. Nu ben ik al bezig met 2019. Ver vooruit? Dat móet. Denk maar eens aan de solo-expositie van Dorus Brekelmans; hoe kan hij anders veertig schilderijen leveren? Iedere expositie is weer een uitdaging en ik probeer het altijd op te tillen naar een nieuw niveau.” Haar zakelijk instinct wordt wel altijd aangevuld door gevoel. “Heel vaak valt het gewoon in mijn hoofd. Ik ben ook nooit op zoek, het komt op mijn pad.” Net zoals de school in Wehe-Den Hoorn die het echtpaar aankocht en waar nu elke week maar liefst zestig leerlingen op cursus komen en waar Theo zijn atelier heeft gerealiseerd.

Heel bewust maakt het echtpaar keuzes. De keuze dat Ankie hét gezicht is en Theo de kunstenaar die meer op de achtergrond functioneert. Maar zonder elkaar zouden ze het niet kunnen. “Dit is ons leven, dit bedrijf. Ons denken en doen wordt door een groot deel daardoor bepaald. In de weekenden komen hier zo twee- à driehonderd mensen. Ja, hier in dit Raadhuis waar we ook wonen. Maar wat privé is, is privé en weet je, zondag om 17.00 uur gaat de deur weer dicht en is het weer gewoon mijn huis.” Wel een heel bijzonder huis, waarin veel in het teken van de kunst staat. “Alles moet kloppen. Voorspellen hoe het werk wat hier hangt, verkoopt kan ik niet, wél kan ik de perfecte voorwaarden scheppen. Er hangt hier geen spinnenweb in de hoek, hoor.” Keuzes maken betekent ook dat het echtpaar tegenwoordig een winterstop inlast. “Iedere winter zijn we drie maanden gesloten. Dan hebben we tijd om eens na te denken over wat we doen en tot rust te komen. Maar er is dan ook tijd voor ons gezin, onze ouders, familie en vrienden. Weet je,”, gaat Ankie verder, “wij leven een heel mooi leven. De kunstwereld is een hele mooi wereld die gaat over schoonheid en emoties. Het is heel positief, maar we moeten er ook veel voor laten. Dit gaat altijd door, we zijn ieder weekend open.”

In Eenrum zijn de twee op hun plek. “Vrienden zeiden: mensen gaan écht niet naar Eenrum, maar waarom niet? We hebben een prachtig pand, parkeergelegenheid en ik kan me hier perfect onderscheiden.” Heel bewust proberen ze zich te verbinden met het dorp. “Zeker”, haast ze zich te zeggen, “we hebben zowel hier als in Wehe-Den Hoorn ons voorgesteld, opengesteld en vertelt wat we doen. De buurt is denk ik wel blij met ons. Dit had ook een kantoorpand kunnen worden wat ’s avonds altijd donker is. Wij brengen positiviteit, het is wel eens druk, maar om 17.00 uur is het altijd weer rustig en we hebben ‘keurig’ publiek”, lacht ze. Van enig kritiek of concurrentie is Ankie, die er heerlijk ontspannen bijzit met haar voeten onder zich gekruld op de bank, zich niet bewust. “Ik kijk niet naar een ander. Laat ieder lekker zijn eigen ding doen. Ik heb een enorme kokervisie”, vindt ze. “Ik heb een visie, een plan, een lijn die ík volg.” Klinkt alsof er weinig te wensen is in dit Raadhuis. “Je bent nooit waar je wilde zijn”, stelt Ankie echter. “Als je je kop boven het maaiveld uitsteekt, zie je veel meer zon”.

Het jubileum van Het Raadhuis wordt gevierd op zaterdag 8 en zondag 9 oktober van 12.00 tot 18.00 uur op beide locaties met live muziek en een hapje en een drankje. In Het Raadhuis zelf hangt werk van alle 31 kunstenaars die aan de galerie verbonden zijn. In de School voor de Schilderkunst exposeren de leerlingen van Theo Onnes en Antje Sonnenschein.

UIT DE KRANT