‘Ik hoop dat mijn handen en ogen nog lang goed blijven’

Ger de Groot exposeert in restaurant ‘t Somerhuys

SUMAR – In restaurant ‘t Somerhuys in Burgum wordt op 15 juli een expositie geopend met pentekeningen van Ger de Groot uit Sumar. Gedurende drie maanden hangen zijn pentekeningen in dit restaurant. De expositie werd al lang geleden vastgelegd. ‘We zijn twee jaar geleden al in gesprek geweest en hebben toen deze periode vastgelegd. Restaurant ’t Somerhuys heeft ieder kwartaal een andere expositie, en kunstenaars willen hier graag hangen,’ vertelt De Groot. Deze expositie is voor De Groot een thuiswedstrijd. Hij heeft ook exposities gehad in Duitsland, Italië en Polen.
Bij hem thuis in Sumar, een plekje waar hij en zijn vrouw Marie-Thérèse in 2006 bij toeval tegenaan liepen, kan De Groot zichzelf urenlang opsluiten en werken aan een nieuwe tekening. Voor zijn soort werken heeft hij sowieso lang de tijd nodig; gemiddeld werkt hij drie maand aan een tekening. ‘Met een heel fijn pennetje van 0,13 millimeter maak ik stippeltekeningen. Deze techniek vraagt een hoop tijd en precisie. Eenmaal een stip op papier gezet kan ik deze nooit weer verwijderen. Bovendien ben ik echt een pietje precies. Bij een tekening van een gebouw tel ik de dakpannen. Het moet precies kloppen,’ vertelt De Groot. ‘Er is mij vaak gezegd: waarom doe je dat? Er is toch niemand die dat na gaat tellen of het allemaal klopt. Maar het is zeker al eens gebeurd. Toen haalde een vrouw de tekening van de muur, liep naar buiten, begon te tellen, liep weer naar binnen en riep: het klopt precies!’
Ger de Groot maakt met name tekeningen van gebouwen in zijn geboorteplaats Hoorn, states in Friesland en van kastelen. Ook van Duitse kastelen maakte hij veel tekeningen. De passie voor kastelen begon toen zijn vrouw, die operette zong, werkte met een regisseur die ook pentekeningen maakte. ‘Met deze man raakte ik bevriend. Hij maakte pentekeningen van kerken. Toen besloot ik kastelen te gaan doen. Kastelen hebben iets. De binnenkant interesseert me niet zo, het is de buitenkant die me boeit. De stenen, hoe zo’n gebouw is opgebouwd, dat vind ik mooi.’ Onlangs maakte De Groot ook een tekening van het bekende Sumarder gebouw de Koekoek (zie afbeelding). ‘Ik hoorde dat het op de nominatie stond om te slopen, dus wilde het gebouw tekenen voordat het afgebroken werd. Inmiddels is er gelukkig een nieuwe bestemming voor het pand gevonden.’
De fascinatie voor kunst zat er al jong in. Op dertienjarige leeftijd volgde hij bij de Zandvoortse beeldhouwer De Brouwer een opleiding. Een periode die zeer bepalend is geweest voor De Groots verdere leven. ‘Ik heb enorm veel aan deze man te danken. Mijn hele manier van denken,  Ondanks dat de jonge Ger graag naar de kunstnijverheidsschool in Amsterdam was gegaan, moest hij van zijn vader een vak gaan leren. Het werd het vak van banketbakker. ‘Ik heb daar hele fijne tijden gehad, onder andere ook op de Holland Amerika-lijn. Maar het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan.’ Pas toen De Groot 45 jaar oud was kon hij een opleiding volgen in grafische technieken aan de kunstacademie en sindsdien werkt hij als kunstenaar. ‘Daarbij moet gezegd worden dat dat allemaal te danken is aan mijn vrouw. Drie maanden werken aan een tekening betekent niet dat er geld in het laatje komt, en ook dat moet gebeuren. Ik zeg altijd, alles wat ik heb kunnen doen heb ik aan haar te danken.’
De Groots werken hangen niet alleen in Burgum. Een groot deel van zijn werken zijn ondergebracht in het Westfries Museum in Hoorn. Ik voel me bevoordeeld, enorm rijk, dat mijn werk zo terecht gekomen is. Dat heeft niets met geld te maken, aangezien het in permanent bruikleen is. Ze wilden het bij het Westfries Museum graag hebben, en dat maakte me heel gelukkig. Ik ben een bevoorrecht mens.’
Omdat de originele pentekeningen van De Groot voor veel mensen onbetaalbaar zijn, besloot De Groot op een gegeven moment van zijn tekeningen art-prints te laten maken, in een beperkte oplage. ‘Dat vind ik erg belangrijk, dat kunst voor een ieder betaalbaar kan zijn.’
Ondanks dat hij de zeventig inmiddels gepasseerd is, hoopt De Groot nog lang door te kunnen gaan met het maken van tekeningen. ‘Ik denk vaak: dit zal wel mijn laatste expositie zijn, maar toch gaat het nog altijd door. Ik hoop dat mijn handen en ogen goed blijven zodat ik hier nog heel lang mee door kan gaan, zodat mensen nog lang van mijn werk mogen genieten.’