“Je moet echt verliefd worden op een schilderij”

|
| Foto: |
Cultuur

ZUIDHORN - Een romanticus, zo durft ze zich tegenwoordig wel te noemen. Reny Kramer, kunstenares uit Zuidhorn, schildert graag vrouwen en mooie landschappen. Ronde, sierlijke vormen, dat spreekt tot de verbeelding. “Maar dat ik romantisch ben, wil niet zeggen dat het ook zoet is”, voegt ze hier snel aan toe. Het belangrijkste vindt Reny dat haar kunst raakt, dat het aankomt. Laag voor laag bouwt ze haar schilderijen op, wat het creëren van haar portretten en landschappen iets spannends geeft. Na het aanbrengen van de verschillende verflagen, veegt de blonde kunstenares weer laagjes weg, waardoor het schilderij diepte krijgt. “Het is een beetje dat toverbaleffect, als je een laagje weghaalt, komt er weer een andere kleur tevoorschijn. Zo krijg je hele spannende combinaties.”
Reny studeerde aan de kunstacademie Minerva en is haar hele leven al creatief bezig. “Van jongs af aan was ik al aan het knippen en plakken of had ik een kwast in handen. Die drang om te creëren heb ik altijd heel sterk gehad, ik wil mooie dingen maken. Daarom kan ik ook niet lang op vakantie. Na een paar dagen wil ik alweer naar huis, weer bezig.”
Momenteel wordt een deel van Reny’s werk geëxposeerd in het Cultureel Centrum Zuidhorn in de vergaderzalen. Ook in haar atelier is veel te zien, vooral een groot schilderij van een dromerig kijkende dame valt op. Haar grote ogen lijken terug te denken aan mooie tijden, ze is omringd door paars en rood. Waar zou ze aan denken? Juist dát wil Reny met haar kunst bereiken. “Iedereen heeft zijn eigen verhaal bij een schilderij.” Zo vertelt Reny over een schilderij dat onlangs gekocht is door een man uit Oostenrijk. Het schilderij hing in een museum in Veenhuizen, dus ze heeft de koper niet persoonlijk gesproken. “Ik heb toen een briefje geschreven met de vraag wat het schilderij voor hem betekende. Hij schreef terug en vertelde dat het schilderij hem deed denken aan zijn twee overleden dochters. Dat vond ik zo bijzonder. Daarom vertel ik ook nooit mijn eigen idee achter het schilderij. Het moet juist je eigen verhaal zijn.”
Net als in veel andere sectoren, is ook in de kunstsector de crisis duidelijk merkbaar. Kunst is een luxe product en voor veel mensen bovendien een flinke investering. Reny verkoopt nog wel geregeld een schilderij, al merkt ook zij dat het lastiger wordt. Daar heeft ze iets op gevonden, sinds kort maakt ze kleine portretjes op een paneel. Daarvoor verhit ze bijenwas met een soort föhn, waarna ze kan beginnen met schilderen. Ze demonstreert de werkwijze. Ze moet snel werken, voordat de was weer hard is. Een mooie werkwijze die Reny zelf min of meer ontdekt heeft. “Het is echt iets nieuws voor mij, wat ik juist door de crisis heb ontdekt. Deze portretjes verkoop ik voor ongeveer honderd euro, een bedrag dat voor veel mensen wel te betalen is. Het is ook een mooie afwisseling. Soms werk ik maanden aan één schilderij, dat kan echt een kwelling zijn. Ik heb dagen dat ik alles om me heen vergeet en heerlijk bezig ben, maar soms gaat het ook even minder. Dan is het lekker om af en toe even met iets anders bezig te zijn.”
Dagelijks trekt de website van Reny zo’n vijftig bezoekers, maar eigenlijk kopen mensen alleen maar als ze de schilderijen echt hebben gezien. “Je moet er echt live mee in aanraking komen, er verliefd op worden. Want met een schilderij werkt het net zoals in de liefde, als het je eenmaal overkomt, dan kun je er niet tegen vechten.”
Het komt ook wel eens voor dat mensen iets niet mooi vinden wat ze maakt. Zo krijgt Reny nogal gemengde reacties op een schilderij van een blond meisje, die je met haar grote, grijze ogen koel aanstaart. “Eén vrouw zei zelfs: ‘ik vind het verschrikkelijk’. Dat is dan iets waar je weken aan gewerkt hebt. Nu kan ik er wel tegen, maar vroeger vond ik dat wel lastig. Het raakt in ieder geval.” En dat is precies waar het in haar kunst om draait: het moet een ziel hebben, het moet iets met je doen. “Je moet er elke dag naar kunnen kijken.”

|

UIT DE KRANT

Lees ook