Job Kat van t Kret (2) , over kroegboazen en boaksters
ik proat plat! doe ok?
Eerder schreven we al over veenboas Job Kat, een biezunder kirrel, die op t Kret woonde en veule touwtjes ien handen had, want hij was ok de kroegboas.
t Feit dat Job Kat zien vrouw boakster was, leverde m ok nogal wat op, want zij haar noatuurlek ok veul verstand van t vee, kiek, of je nou n lutje potje op e wereld helpen moeten, of dat je n lamke dat dwars lijt van moeke schoap of helpen moeten, t is toch eigenlek almoal t zulfde, of niet dan. Met grune zeep en wat lappen kom je n hiel inne. En Job kon veul van zien vrouw heur kwaliteiten vertellen, want hij har altied n koperdroadje om e arm en n kastanje ien e kontbuutse, dat har ze m aanroaden tegen e rimmetiek bezweerde Job, en doar haar der nooit gien last van.
Hoe was Job nou eigenlek zo worden, zo van alle maarten thuus en heer en meester ien t Kret. Job haar zich, toen er nog jong was, aanmeld as remplaçant. Dat was ie e tied dat er nog loot wer veur de dienstplicht. Wel uutloot wer kon zich tegen betoaling aanmelden om de dienst van n aander over te nemen. En zo ging Job noar n oom van m ien Rötterdam, en goan jim der nou moar even van uut dat dat niet zo moar even wat was. Vanuut de Tolberter Petten noar Rötterdam, dat is t zulfde as nou n reis over land noar Jeruzalem.
En die oom van m, die proatte m dat roare idee uut de kop. “Doe kinst veul beter hier aan t waark goan”, zee oom, “Doar ien de dienst doen je allemoal onzinnege dingen. Astoe hier ien de hoaven aan t waark bist, dan krigst met de hiele wereld te moaken, Dan leerstoe tien keer zoveul as ien t leger, en verdienst ok nog veul meer. En doarom ging Job ien e hoaven aan t waark en werd doar wer Job n man van e wereld.
Hij kwam ien aanroaken met matrozen uut alle wiendstreken van e wereld, negers, chinezen, Arabieren en alles wat moar op dizze eerdbodem rondstruunt. En hij ging om met het gajes uut de achterbuurten, hij kwam ien e kroegen en leerde wat hoerekasten waren. En ok al zag Job wel dat het almoal anders was as ien t veen, hij zag ok de overeenkomsten tussen alles wat de mensen drift en beweegt.
Het enege wat de mensen ien e hiele wereld drift is ja baseerd op overleven. Eten, drinken, kleren en liefde, dat is wat n mens neudeg het.
En der bennen twee soorten die het t verste schoppen. Dat bennen allereerst de starksten. En dan niet allind stark van billeg, nee ok stark van geest. Wie het best aanderen kin overtugen van wat, die krigt n barg veur mekoar.
En de aandere soort dat bennen de slimsten. Je moeten goed noadenken over wat je doen. Hoe je t aanpakken. Hoe creatiever je de zoaken noar je hand zetten, hoe meer as t noar je toekomt. Domweg je wark doen van ’s mörgens vroeg tot ’s oavends loat, dat schut niet op. Job har dat goed ien de goaten.
Eén van e dingen die der doar leerde was onner aanern gatjes boren ien jenevervoaten. En die jenever, doar hadden ze wel wat met ien Rötterdam, doar werden de spieren soepel van en zo konnen je noatuurlek dat zwoare wark veul beter volhollen. En Job wus toen al wel dat ze ien Tolbert en omgeven der ok niet ien spijden. Dus toen er n keer met verlof noar huus ging, har der soamen met zien neef Siebren, elk n grode kruuk met jenever op e rug. Moar t was noatuurlek n inne reizen, je waren n poar doagen onnerweegs, en of en toe zatten de jongens noatuurlek wel even bie de jenever. En toen ze uuteindelek vlak bij huus waren, toen zat er al n best groot gat ien e veurroad. Toen hemmen ze t moar aanvuld met wat slootwotter, want winst mos der moakt worden.
t Feit dat Job Kat zien vrouw boakster was, leverde m ok nogal wat op, want zij haar noatuurlek ok veul verstand van t vee, kiek, of je nou n lutje potje op e wereld helpen moeten, of dat je n lamke dat dwars lijt van moeke schoap of helpen moeten, t is toch eigenlek almoal t zulfde, of niet dan. Met grune zeep en wat lappen kom je n hiel inne. En Job kon veul van zien vrouw heur kwaliteiten vertellen, want hij har altied n koperdroadje om e arm en n kastanje ien e kontbuutse, dat har ze m aanroaden tegen e rimmetiek bezweerde Job, en doar haar der nooit gien last van.
Hoe was Job nou eigenlek zo worden, zo van alle maarten thuus en heer en meester ien t Kret. Job haar zich, toen er nog jong was, aanmeld as remplaçant. Dat was ie e tied dat er nog loot wer veur de dienstplicht. Wel uutloot wer kon zich tegen betoaling aanmelden om de dienst van n aander over te nemen. En zo ging Job noar n oom van m ien Rötterdam, en goan jim der nou moar even van uut dat dat niet zo moar even wat was. Vanuut de Tolberter Petten noar Rötterdam, dat is t zulfde as nou n reis over land noar Jeruzalem.
En die oom van m, die proatte m dat roare idee uut de kop. “Doe kinst veul beter hier aan t waark goan”, zee oom, “Doar ien de dienst doen je allemoal onzinnege dingen. Astoe hier ien de hoaven aan t waark bist, dan krigst met de hiele wereld te moaken, Dan leerstoe tien keer zoveul as ien t leger, en verdienst ok nog veul meer. En doarom ging Job ien e hoaven aan t waark en werd doar wer Job n man van e wereld.
Hij kwam ien aanroaken met matrozen uut alle wiendstreken van e wereld, negers, chinezen, Arabieren en alles wat moar op dizze eerdbodem rondstruunt. En hij ging om met het gajes uut de achterbuurten, hij kwam ien e kroegen en leerde wat hoerekasten waren. En ok al zag Job wel dat het almoal anders was as ien t veen, hij zag ok de overeenkomsten tussen alles wat de mensen drift en beweegt.
Het enege wat de mensen ien e hiele wereld drift is ja baseerd op overleven. Eten, drinken, kleren en liefde, dat is wat n mens neudeg het.
En der bennen twee soorten die het t verste schoppen. Dat bennen allereerst de starksten. En dan niet allind stark van billeg, nee ok stark van geest. Wie het best aanderen kin overtugen van wat, die krigt n barg veur mekoar.
En de aandere soort dat bennen de slimsten. Je moeten goed noadenken over wat je doen. Hoe je t aanpakken. Hoe creatiever je de zoaken noar je hand zetten, hoe meer as t noar je toekomt. Domweg je wark doen van ’s mörgens vroeg tot ’s oavends loat, dat schut niet op. Job har dat goed ien de goaten.
Eén van e dingen die der doar leerde was onner aanern gatjes boren ien jenevervoaten. En die jenever, doar hadden ze wel wat met ien Rötterdam, doar werden de spieren soepel van en zo konnen je noatuurlek dat zwoare wark veul beter volhollen. En Job wus toen al wel dat ze ien Tolbert en omgeven der ok niet ien spijden. Dus toen er n keer met verlof noar huus ging, har der soamen met zien neef Siebren, elk n grode kruuk met jenever op e rug. Moar t was noatuurlek n inne reizen, je waren n poar doagen onnerweegs, en of en toe zatten de jongens noatuurlek wel even bie de jenever. En toen ze uuteindelek vlak bij huus waren, toen zat er al n best groot gat ien e veurroad. Toen hemmen ze t moar aanvuld met wat slootwotter, want winst mos der moakt worden.