Josje Dijkstra reuzendoder in Scheveningen
Sport
Tweede plaats op NK beachvolleybal
ZUIDHORN - Josje Dijkstra uit Zuidhorn hield haar hoofd koel in het heetst van de strijd. Samen met haar ploeggenootje Manon Toorenbeek wist ze verrassend door te dringen tot de finale van het NK beachvolleybal, de seizoensafsluiting vorig weekend in Scheveningen. Verrassend omdat de Zuidhornse zich als amateur in een behoorlijk professionele omgeving begeeft. Daar waar de teams uit bijvoorbeeld Eindhoven en Werkendam allemaal hun eigen begeleidingsteam inclusief trainer/coach hebben, moet Josje het doen met de goedbedoelde tips van haar ouders. En meer nog: van haar eigen kracht. “Deze sport leeft in het noorden nu eenmaal veel minder dan elders in het land”, is de nuchtere conclusie van de op één na beste junior beachvolleybalster van ons land. De 15-jarige Josje bleek een heuse reuzendoder te zijn op het strand van Scheveningen. Ze schakelde met haar teamgenootje in de halve finale de heersende landskampioenen uit en brak de al jaren durende hegemonie van de tegenstander. “Die meiden waren al drie jaar achter elkaar kampioen geworden. Toen we tegenover hen stonden in de halve finale hadden we eigenlijk het idee dat we hier niet konden winnen.” Josje glundert bij het ophalen van de nog verse herinneringen en denkt dat het vooral de druk is waar de tegenstander aan bezweek: “Zij waren echt heel nerveus. Toen ze hadden verloren kregen ze ook ruzie onderling en moest hun coach ze zelfs uit elkaar halen. Ik had weinig last van spanningen. Het waaide hard en normaal vind ik dat best lastig. Nu lukte het me met mijn teamgenootje Manon om van de wind onze vriend te maken in plaats van de vijand. Dat was een heel gaaf gevoel. Met de wind spelen. Tijdens de wedstrijd voelde ik me ook sterk en kreeg langzamerhand echt het geloof dat winnen mogelijk was. Het was heel spannend maar het lukte ons de kampioen te verslaan. Het werd 2-1. Ons toernooi was geslaagd!” Maar Josje zou Josje niet zijn als ze ook niet de finale zou willen winnen. De winnares van het beachtoernooi vorige maand in Zuidhorn had zich maar wat graag tot nationaal kampioene laten kronen. Dat lukte niet, maar de euforie van het bereiken van de finale werd er niet minder om: “Natuurlijk had ik heel graag gewonnen. In de finale waren we niet kansloos. Zij hadden af en toe wat geluk, wij wat pech en uiteindelijk heeft de beste gewoon gewonnen. Ik ben heel blij!” Voor de meeste tegenstanders was Josje tijdens het toernooi gewoon ‘het meisje in het oranje shirt’. Geen begeleidingsteam, geen trainer of coach. Geen rijke sponsor. Ook geen arme. Josje is gewoon Josje. Een fanatieke sporter die zich een ongeluk traint voor haar sport en gezegend is met meer dan gemiddeld talent. Het kan dus echt: geen technische staf, geen geld. Wel reuzendoder: gewoon, in een oranje shirt.
ZUIDHORN - Josje Dijkstra uit Zuidhorn hield haar hoofd koel in het heetst van de strijd. Samen met haar ploeggenootje Manon Toorenbeek wist ze verrassend door te dringen tot de finale van het NK beachvolleybal, de seizoensafsluiting vorig weekend in Scheveningen. Verrassend omdat de Zuidhornse zich als amateur in een behoorlijk professionele omgeving begeeft. Daar waar de teams uit bijvoorbeeld Eindhoven en Werkendam allemaal hun eigen begeleidingsteam inclusief trainer/coach hebben, moet Josje het doen met de goedbedoelde tips van haar ouders. En meer nog: van haar eigen kracht. “Deze sport leeft in het noorden nu eenmaal veel minder dan elders in het land”, is de nuchtere conclusie van de op één na beste junior beachvolleybalster van ons land. De 15-jarige Josje bleek een heuse reuzendoder te zijn op het strand van Scheveningen. Ze schakelde met haar teamgenootje in de halve finale de heersende landskampioenen uit en brak de al jaren durende hegemonie van de tegenstander. “Die meiden waren al drie jaar achter elkaar kampioen geworden. Toen we tegenover hen stonden in de halve finale hadden we eigenlijk het idee dat we hier niet konden winnen.” Josje glundert bij het ophalen van de nog verse herinneringen en denkt dat het vooral de druk is waar de tegenstander aan bezweek: “Zij waren echt heel nerveus. Toen ze hadden verloren kregen ze ook ruzie onderling en moest hun coach ze zelfs uit elkaar halen. Ik had weinig last van spanningen. Het waaide hard en normaal vind ik dat best lastig. Nu lukte het me met mijn teamgenootje Manon om van de wind onze vriend te maken in plaats van de vijand. Dat was een heel gaaf gevoel. Met de wind spelen. Tijdens de wedstrijd voelde ik me ook sterk en kreeg langzamerhand echt het geloof dat winnen mogelijk was. Het was heel spannend maar het lukte ons de kampioen te verslaan. Het werd 2-1. Ons toernooi was geslaagd!” Maar Josje zou Josje niet zijn als ze ook niet de finale zou willen winnen. De winnares van het beachtoernooi vorige maand in Zuidhorn had zich maar wat graag tot nationaal kampioene laten kronen. Dat lukte niet, maar de euforie van het bereiken van de finale werd er niet minder om: “Natuurlijk had ik heel graag gewonnen. In de finale waren we niet kansloos. Zij hadden af en toe wat geluk, wij wat pech en uiteindelijk heeft de beste gewoon gewonnen. Ik ben heel blij!” Voor de meeste tegenstanders was Josje tijdens het toernooi gewoon ‘het meisje in het oranje shirt’. Geen begeleidingsteam, geen trainer of coach. Geen rijke sponsor. Ook geen arme. Josje is gewoon Josje. Een fanatieke sporter die zich een ongeluk traint voor haar sport en gezegend is met meer dan gemiddeld talent. Het kan dus echt: geen technische staf, geen geld. Wel reuzendoder: gewoon, in een oranje shirt.