Keramist gaat op de creatieve tour met andere materialen
“Ik noem mezelf liever een kunstenaar gemengde techniek”
LAUWERZIJL – Een grote boerderij achterin Lauwerzijl, omringd door kleine windmolens. Dat is het huis van kunstenares Jessica Lelieveld. Ze staan lachend te wachten in de deuropening. Vrolijk loopt ze naar haar werkplaats. “Hier is het, mijn atelier”, lacht ze terwijl ze de deur open duwt.
Achter die deur zit een grote ruimte, waar lange tafels staan en kunstwerken aan de muur hangen. Ze begint enthousiast te vertellen. “Ik ben ongeveer 11 jaar geleden begonnen met keramiek, en toen heb ik deze serie wandobjecten gemaakt”, vertelt Lelieveld terwijl ze naar een aantal grote kunstwerken wijst die aan de muur hangen. Elk kunstwerk bestaat uit 20 verschillende, keramische vakjes. Samen vormt het één geheel. “Ik heb me laten inspireren door de seizoenen en elementen”, vertelt de kunstenares. “Bijvoorbeeld lente, winter, water en vuur. ‘Oorspronkelijk’ is voor mij een echte drijfveer.”
Een andere inspiratiebron voor Lelieveld zijn lijnen. “Ik ben daar momenteel veel mee bezig. Overal zitten lijnen in, en daar wil ik mij meer in verdiepen.” Ze loopt naar een tafel en pakt een groot, vierkant, plat papier. In het midden is het papier van links naar rechts opengescheurd. “Kijk, dit is ook weer een lijn. En hier ben ik ook nog aan het experimenteren geweest met tekst”, terwijl ze wijst naar de letters die boven de opengescheurde lijn staan.
Steeds meer gaat Lelieveld experimenteren met andere materialen. “Klei is wel belangrijk, maar ik noem mezelf liever een kunstenaar gemengde techniek. Ik krijg steeds meer dat ik bij andere materialen denk: daar kan ik wat mee. Ook gevonden materialen vind ik steeds interessanter. Maar klei is voor mij toch wel echt de basis.” Ze loopt naar een raam en pakt een mat, glazen kunstwerk. “Dit glas heb ik zelf gesmolten. Drie keer zelfs. En daar kwam dit uit. Toen ben ik er verder mee gegaan en andere soorten gesmolten glas erbij gehaald. En er stak een puntje gesmolten glas uit, wat mij deed denken aan een boot. Dus daar heb ik een boot van gemaakt”, lacht ze. “Schepen staan voor mij voor het doorgaan en verstrijken van de tijd, en daar komt ook weer die lijn in terug.”
“Gisteren heb ik toevallig net weer een kunstwerk weggebracht”, vertelt ze. “Een van mijn wandobjecten. Die mensen waren zo enthousiast, dat is toch voor mij wel een cadeautje. Het stond ook heel erg mooi in dat huis. Of ik het niet moeilijk vind om dingen weg te doen?”, lacht ze. “Nee, totaal niet. Het maken is voor mij belangrijk, maar daarna mag het gewoon weg.”
Naast wandobjecten maakt Lelieveld ook schalen. “Deze heb ik raku gestookt”, vertelt ze terwijl een van de schalen omhoog houdt. “Dat is een proces waarbij vuur en rook wordt gebruikt om unieke patronen in de klei te maken. Bij raku stoken moet je het aan het toeval overlaten en blij zijn met het resultaat”, lacht ze. “Het is altijd nog maar afwachten hoe het eruit komt. En dat vindt ik er juist zo leuk aan.”
Dit jaar heeft Lelieveld zich aangesloten bij de kunstenaarsgroep Open Ateliers Westerkwartier. Haar eerste, echte deelname in de groep zal in mei of juni zijn, tijdens de gezamenlijke expositie met de elf andere kunstenaars. Vanaf dan exposeert ze elke eerste zondag van de maand in haar eigen atelier. “Ik vind het geweldig om daarbij te mogen”, vertelt ze. Ook zal ze in februari gaan exposeren in de Kunstkamer in Marum, met kunst in de thema’s natuur en water.
