Kinderpret in de laatste week van de vakantie
ZUIDHORN/GRIJPSKERK/GROOTEGAST – Het is donderdagmiddag 12.50 uur als de auto tot stilstand komt voor Jongerencentrum Avalon in Zuidhorn. Voor de schoolkinderen is het grote aftellen naar het einde van de vakantie nu echt serieus aan het worden. Toch zijn ze nog één week een beetje ‘heer en meester’ in vele dorpen. Spelweken vol met leuke activiteiten moeten ervoor zorgen dat de vakantie met een klapper wordt afgesloten. De Streekkrant doet een rondje in de regio. Al bij het uitstappen bij Avalon wordt één ding helder: overal kinderen, kinderen en nog meer kinderen.
Maar goed, het is dus donderdagmiddag 12.50 uur. Om 13.00 uur gaat het programma van de Spelweek Zuidhorn weer verder. De kinderen gaan al vanaf maandag terug naar de tijd van oer. En zo te zien, bevalt dat goed. Rijen fietsen staan langs de waterkant geparkeerd en enthousiaste, maar wel vermoeide, koppies kijken vol verwachting naar wat er komen gaat. Een enkeling hangt tegen zijn moeder aan, maar de meesten barsten alweer van de verhalen tegen elkaar. Een groot aantal loopt in de t-shirts die ze eerder die week zelf hebben mogen versieren. “Zouden dit nou 150 kinderen zijn?” vraagt jongerenwerker Patrick Wijninga zich hardop af. “Het lijken er wel minder.” Vraagtekens verrijzen boven mijn hoofd. Over het geluidsniveau kunnen we het wel direct eens zijn. “Ja, dat is wel wat hard”, beaamt ook hij lachend. Ook Bart Brands Buys heeft er in eerste instantie moeite mee om er bovenuit te komen. Maar de nieuwsgierigheid wint het van de vriendjes en vriendinnetjes en al snel valt iedereen stil. Ondertussen vertelt Patrick nog dat er dit jaar ook meer vrijwilligers in touw zijn. “Andere jaren deden er honderd kinderen mee, dit jaar zijn het er dus 150. Het aantal vrijwilligers is evenredig daaraan ook gegroeid.” Zij zijn ook al helemaal thuis in het thema zo te zien. Allemaal dragen ze een zwart t-shirt met een dinosaurus op de voorkant en achterop staat ‘kroew’. De kinderen zoeken eerst hun vaste groep bij de hutten op. Deze hebben ze maandag en dinsdag gebouwd en op woensdag zijn ze ook nog eens van een leuk likje verf voorzien. Wat er bij tijden toch ontstaat als je kinderen van wat hout voorziet is altijd weer indrukwekkend. Verdiepingen, balkons, uitkijkraampjes, ze draaien hun hand er niet voor om. Bart heeft ook nog even tijd voor een kort praatje. “Tevreden? Absoluut. Organisatorisch loopt het gewoon als een trein.” Nog even beeldt hij een deel van het spelweeklied uit, voor hij gauw naar de tent verdwijnt waar hij in de rol van Tim kruipt. Alle kinderen zitten alweer met spanning te wachten. Ze weten al hoe het werkt. Er wordt eerst gestart met een stukje toneel. Ook hierop staat de oertijd weer centraal. Er is zelfs een heuse ‘Flintstone auto’ gemaakt. En het kan hier niet gek genoeg. De oertijdbewoners zijn met dank aan de professor gemoderniseerd. Ze lopen met mobieltjes en laptops en eentje komt zelfs op de brommer aan. Dinosaurus Oeliewoelie loopt met een ghettoblaster om de nek. Nadat ze hun schroom overwinnen komen ook de kinderen het toneel op om mee te zingen en dansen met het spelweeklied. Een speciale rol is er uiteindelijk nog voor Wessel, want hij is jarig. “Als jullie voor mij zingen, ga ik trakteren”, zegt hij dapper. Hij glundert erover terwijl iedereen hem toejuicht. Dat het gezellig is hier, is wel duidelijk. Geen wanklanken, gewoon gezellig een weekje feest met elkaar.
Op naar Grijpskerk, richting het terrein naast het zwembad. Al in de wijk lopen er groepjes kinderen. Ze zijn net druk bezig met levend ganzebord. “Wanneer mogen wij vertrekken schelt er over het terrein?” Het blijkt kleine Arjan te zijn die een microfoon in handen heeft gekregen en als lid van het laatste groepje dat weg mag, nu wel klaar is met wachten. Stephan, die tussen de kinderen op het podium zit, ziet er ietwat vermoeid uit. “Gisteren mochten de kinderen blijven slapen”, vertelt hij, “en dat betekent voor de leiding weinig slaap.” De Spelweek in Grijpskerk heeft niet over aanbod te klagen. Dit jaar doen er meer dan 200 kinderen mee en er hebben zich meer dan vijftig kleuters aangemeld voor het speciale kleuterprogramma. “En er komen er nog elke dag meer bij.” En inderdaad, een moeder met aan elke hand een kleine jongen, meldt zich. “Kunnen wij nog meedoen met koekjes bakken?” Zij vertrekken richting de kleutertent. Intussen voegt ook Hilbrand zich bij het gesprek. “Wat we al gedaan hebben deze week? Nummerjacht, vossenjacht, oud-Hollandse spelletjes en de spokentocht, dat was ook echt een succes.” Ondertussen komt er weer iemand van de leiding de tent binnenvallen. Ze heeft een kapotte slipper in haar hand. “Je komt vals spelen zeker”, roept Stephan haar toe. De kinderen strijden de hele week in dezelfde groepjes tegen elkaar en het is wel duidelijk dat de strijd er soms hard aan toe gaat. Stephan wijst op het scorebord waarop de punten van de groepjes worden bijgehouden. Problemen onderling zijn er eigenlijk nooit. “Er is weinig voorgevallen”, beaamt Hilbrand. “Niet onder de kinderen en we hebben ook een leuke groep vrijwilligers.” Dat de sfeer goed is, blijkt niet alleen uit het hoge aantal kinderen dat meedoet, maar ook uit het feit dat ze vaak nog jarenlang weer terugkomen. “Het zijn bijna altijd dezelfde”, bevestigen de jongens. “De kinderen die uiteindelijk in klas één van de middelbare school zitten, komen toch nog weer kijken deze week. En zitten ze in klas twee of drie, dan komen ze voor de maatschappelijk stage die ze moeten lopen.” De leiding bestaat uit een groep jonge mensen. “Absoluut, voor de jeugd, door de jeugd, zo is het hier in Grijpskerk.” De mannen kunnen nog even op adem komen, voordat de eerste groepjes weer binnendruppelen. Nog even een rondje over het huttenterrein, wat er hier toch nóg indrukwekkender uit ziet dan in Zuidhorn. Vooraan staat er zelfs eentje te koop. De bezichtiging slaan we maar over, op naar Grootegast.
En ook hier staan er voor het zwembad al rijen fietsen geparkeerd. Het zwembad De Woldzoom organiseert van maandag tot en donderdag de zwemvierdaagse en naast de verplichte baantjes die daarbij horen, worden er elke dag ook activiteiten georganiseerd. Vandaag is het tobbedansen en we wrijven ons al even in de handen; dat moet toch mooie plaatjes opleveren en laten we eerlijk zijn: er is geen beter vermaak dan leedvermaak. De gedachte aan deze variant van Ter Land Ter Zee en In De Lucht levert bij voorbaat al een glimlach op. We hebben mazzel, het zonnetje schijnt en dus is het gezellig druk in het zwembad. De grote tobbedansbaan is al niet te missen en aan de achterkant heeft zich al een grote groep kinderen verzameld. Er blijkt een kleine tegenslag te zijn: de tobbes zelf zijn niet afgeleverd. Wat rest is de enorme opblaasbare glijbaan, wat voor de kinderen ook meer dan genoeg is. Ondanks dat ze aan de laatste dag van de zwemvierdaagse zijn aanbeland, zien de kinderen er nog verrassend energiek uit. “Het aantal baantjes wat ze moeten zwemmen, valt ook heel erg mee”, vertelt zwemonderwijzeres Linda Westerhof. “Dat is afgestemd op de leeftijd en het diploma, maar de meesten zwemmen zelfs extra, omdat het zo meevalt.” We staan in de stralende zon, terwijl er regen voorspeld was. “Ja, we treffen het wel met het weer. De laatste weken hebben we qua bezoekers ook ontzettend ingelopen. Er zijn goede dagen gedraaid.” Over de temperatuur van het water hebben de zwemmers zo te zien niet te klagen. “Nee, dat kunnen we ook goed houden. Het bad wordt verwarmd en zoals nu met de zwemvierdaagse, dan gooien we de temperatuur ’s avonds wat omhoog. De zwemmers kunnen tot 21.30 uur hun baantjes trekken en dan koelt het wel af. Ze moeten geen kramp krijgen.” ’s Avonds wordt de zwemvierdaagse afgesloten met een deejay en dan kan er teruggekeken worden vier geslaagde dagen. “Dancemix heeft de zwemvierdaagse geopend. We hebben toen ook met zijn allen meegedanst. Er was nog een stormbaan op dindags en gisteren hadden we Loop ‘m D’r In, dat was ook hartstikke leuk. Een grote bank was door het zwembad gemaakt, met een wip wap in het midden. De brandweer was er en die spoot iedereen nat, wat het natuurlijk erg moeilijk maakte.” Dat is in te denken. “Ja, er zijn wel een aantal die de overkant haalden, maar het waren er niet veel”, voegt Linda ook lachend toe. Het wordt tijd alle kinderpret weer achter ons te laten. De grote glijbaan wordt intussen continu beklommen door de jeugd, die er aan de andere kant op de meest originele manieren vanaf probeert te gaan. In het ondiepe bad, poedelt de jongste jeugd er op los. Muziek klinkt op de achtergrond en net als in de andere plaatsen, is er geen wanklank te horen. Kinderpret, nog maar een paar daagjes, laat ze nog maar even genieten.
