Kleurrijk Tuvalu in Westerkwartier; Fc Grootegast wint historische interland

|||
||| Foto: |||
Sport

“Dit maak je maar één keer in je leven mee”

GROOTEGAST/DOEZUM - Het nieuwe kunstgrasveld van Fc Grootegast werd zaterdagavond officieel geopend. Dit gebeurde met een wel heel speciale wedstrijd: FC Grootegast-Tuvalu. Grootegast zal deze eerste interland, die ook nog werd gewonnen, niet snel vergeten. Maar dat geldt omgekeerd ook voor een selectie die nimmer voet op Europese bodem heeft gezet.

De komst van Tuválu (en niet Túvalu) berust op toeval. “De organisatie zocht een club met een grote jeugdafdeling”, vertelt bestuurslid Siep de Jong. Precies 101 kinderen trapten zaterdagmiddag af tegen de eilandengroep in de Stille Oceaan (de dag stond bol van de activiteiten). Voor de ‘grote’ wedstrijd maken de jonge Grootegast-spelers zich gereed. “Nee, ik had niet liever tegen Ajax gespeeld”, zegt Tim Veenstra. “Ik kende Tuválu niet. Ik weet dat het heel ver weg is”. Johan Beute verheugt zich er ook op. “Dit maak je eenmaal in je leven mee. Het wordt een wedstrijd zoals in het echt, officieel, met kindjes aan de hand”. Grootegast bekijkt het ook nuchter. “Het is weer eens wat anders”, zegt leider Wim Huisman, wiens duiven nog nooit Tuválu hebben bereikt. Maar wie komt er wel? Want Tuválu is het meest geïsoleerde eiland ter wereld. Het eerstvolgende land ligt 1000 kilometer verderop. “Een vliegreis duurt vijf dagen”, legt organisator Paul Driessen uit. Hoe wil je dan zo’n land promoten, wat één van de doelen is (naast een lidmaatschap van de FIFA)? “Probleem is de ligging. Het is heel puur, waar nooit iemand komt. Zulke toeristen zoeken we”. In de kantine is een fototentoonstelling van het land met 130 eilanden - waarvan acht bewoond-, bij elkaar kleiner dan Terschelling. Voorzitter Henk Top heeft het druk, want er komt veel bij kijken voor een internationale wedstrijd. Zo krijgen de dames van de voetbalclub training in het dragen van de vlaggen. “Het Tuvalu-lied is heel simpel, Abba is moeilijker”, zegt Albert Smit van muziekvereniging Oranje die de volksliederen speelt. Dan volgt een toespraak. Van voorzitter Marten Hazenberg van de Stichting Beheer Sportpark De Leegens. “Een kunstgrasveld is de beste oplossing voor de capaciteitsproblemen”, zegt Marten, waarna hij samen met burgemeester Kor Dijkstra liefst twee linten doorknipt. Wat vindt Tuválu van Grootegast? “Number 17”, wijzen de Tuvaluanen Sepe Willie aan, die in zijn beste Engels de indrukken verwoordt. “Er heerst een goede sfeer hier. Er zijn geen bergen, geen flats en het is klein”, zegt Sepe, die veel publiek verwacht en een fysieke, maar goede partij. De student woont in Nieuw-Zeeland. Overigens telt Tuvalu zeven voetbalclubs en is er maar één veld, getraind wordt op de landingsbaan van het vliegveld. Na de fraaie presentatie de wedstrijd, bekeken door vijfhonderd toeschouwers waaronder ook oud-Grootegast-cracks Niek Rozema en Jeroen Sienema. Bij Tuválu een bekend gezicht: Angelo Cijntje. Top: “Er werd gevraagd om een gastspeler omdat de spelers nogal blessuregevoelig zijn. Eigenlijk past dit niet bij een interland. Als compromis mocht hij als invaller mee”, legt Top uit. Cijntje- de ex-Veendam-speler traint tegenwoordig met de selectie van FC Groningen-, stond de hele wedstrijd in de basis. Het is de afscheidswedstrijd van de Grootegaster scheidsrechter Jantinus Meints, die overal gevlagd heeft, maar Tuválu nog niet op zijn lijst had staan. Het duel - onder sfeervol kunstlicht- is niet spectaculair. Voor de doelen gebeurt nauwelijks iets. Eén van de ballenmeisjes vindt het hartstikke saai en heeft het vooral koud. Grootegast kan het landenniveau aan en is over de hele wedstrijd ook gewoon beter. Het elftal van Tuválu is ook nog maar twee weken bij elkaar. Toch vinden ze elkaar aardig. De spelers zijn technisch, maar te licht in de duels. Aanvallend komt er niets uit. Grootegast is dreigender en Tim Veenstra is dichtbij de eerste interlandgoal. “Die lange kan niet voetballen”, doelt Leen Looyen, samen met Andre van der Lei, de scepter zwaaiend bij het tropenteam, op Ronald Horinga die van de lange bal is en dat kennen ze niet in Tuválu. “Als ze tegen het Nederlands elftal moeten worden ze opgekruld”, merkt een fan op. Dan een hoge bal waar Johan Beute net niet bij kan. In de rebound is Beute slagvaardig en schiet de bijzondere 1-0 binnen. Op slag van rust schiet Cijntje huizenhoog over. “Hoe het ging? Slecht, dat heb je zelf toch gezien”, zegt Looyen over de eerste helft. In het tweede deel neemt Grootegast het doel meer onder vuur. De keeper redt op een poeier van Ite Hoolsema en ook bij een poging van Rick Buma. Tuválu heeft nog niet één keer op het doel geschoten. Bij een sporadische kans zet Jan Haan zich ervoor. Cijntje probeert een ultieme solo, die maar net strandt. “Dat is wel een goede voetballer met zien koale kop”, zegt een toeschouwer. Verwarrend is zijn naam achter op het lichtblauwe shirt: ‘Takata’. Bij de grootste kans komt doelman Kelvin Bruins gevaarlijk het doel uit. De bal lijkt het doel in te gaan, maar gaat naast. En dan de verlossende uithaal van Cijntje, die rakelings over vliegt. Grootegast wint de allereerste interland! Dan op naar het tweede hoogtepunt, de Tuvaluaanse dans. Maar eerst douchen.”Het kan even duren, want ze kennen geen douche”, wijst Top. Dan, in een veel te kleine ruimte in de tent, gaan de in kleurrijke rokken, kralen en bloemenkransen uitgedoste Tuvaluanen los. Gezang, bewegingen en ritmisch geklap voor het oog van het vele publiek. “Dat zie ik het Nederlands Elftal nog niet doen”, wordt opgemerkt. “En Fc Grootegast ook niet”, weet Ite Hoolsema. De avond wordt afgesloten met een spetterend vuurwerk. Driessen wijst nog op een origineel Tuválu shirt, die je kunt kopen. Dan heb je ook wat. Want Tuválu (vroeger Elliche-eilanden genoemd en levend van visverhuur en postzegels (!)) dreigt vanwege de stijgende zeespiegel als eerste land van de aardbodem te worden gevaagd....

|||
|||
|||

UIT DE KRANT