Kollumerzwaag

Datum: 26 april
Tijd: 12.15

In Kollumerzwaag is men niet zo van het struinen over de vrijmarkten op Koningsdag, voorheen Koninginnedag. In Kollumerzwaag houdt men meer van het ruigere werk, het ‘wrotten’ door het dorp. Voor de achtste keer werd op de meest Oranje feestdag van het jaar de Wrotrun georganiseerd, de survivaltocht ‘op z’n Fries’. De organisatie van het festijn kon rekenen op zo’n 350 deelnemers, waarvan zo’n honderd deelnemers aan de wedstrijdrun. De weersvoorspellingen beloofden veel goeds. Later op de dag misschien een buitje, maar overwegend zonnig weer. De (On)genode gast nodigde zichzelf uit bij de vijver aan het Cedelshof, halverwege de route, om toe te kijken hoe de deelnemers zich over en door het water een weg baanden.
Bij de vijver, aan de achterzijde van het Lichtpunt, is het nog rustig op het moment dat ik aankom. Zo rustig, dat je de kikkers of padden nog vreedzaam hoort kwaken. Een paar vrijwilligers staan bij de vijver, waar een groot net een hindernis vormt, evenals een aantal touwen die over het water zijn gespannen. Nog even verderop is er nog een hindernis over het water, een vlottenbrug waarover de deelnemers zo snel mogelijk de overkant moeten bereiken. Het is twintig over twaalf, en volgens vrijwilligster Hettie Poelstra worden de eerste survivaldeelnemers over ongeveer een kwartier verwacht. Ze heeft er duidelijk zin in om de deelnemers aanwijzingen te geven. ‘De Wrotrun is echt een evenement van het dorp en voor het dorp. Het is inmiddels de achtste keer dat het georganiseerd wordt en ieder jaar is het weer een succes. Onze hele vriendengroep doet mee, of is vrijwilliger deze dag. Aan het einde van de dag is er voor Kollumerzwaagsters een barbecue bij de Trije Doarpen. Een leuke afsluiting van deze dag,’ aldus Hettie. De vrijwilligers nemen ondertussen hun plaatsen in bij de hindernissen. Over enkele minuten worden de eerste deelnemers verwacht. De vijver is één van de zwaardere onderdelen van de route, omdat er maar liefst drie hindernissen in verwerkt zijn. De eerste deelnemer, komt inmiddels op de eerste hindernis, de vlottenbrug, af. Met een rap tempo lijkt het alsof hij over water loopt en haalt hij de overkant. Vervolgens loopt hij het water in, klimt het net in en laat zich in het water vallen. ‘Dat is nog best koud!’ roept hij, waarna hij naar de overkant zwemt. Kletsnat start hij aan de derde hindernis, het touw waarmee hij opnieuw de overkant moet zien te halen. Voor deze survivalrunner een koud kunstje, je kunt zien dat hij het vaker heeft gedaan. Het duurt niet lang of de tweede deelnemer, gevolgd door een hele groep mensen, meldt zich bij de hindernissen. Ondertussen heeft er zich ook een groot publiek verzameld bij de vijver. De één na de ander klimt het net in, soms wel met vier mensen tegelijk, en de één na de ander duikt vervolgens het water in. Van de kwakende kikkers is geen spoor meer te bekennen. Na een tijdje is te merken dat de meest ervaren survivalrunners de hindernissen inmiddels hebben gepasseerd, aangezien het niet iedereen lukt om over het touw de overkant te bereiken. Halverwege het touw laten sommige mensen los, om het laatste gedeelte zwemmend af te leggen. Na het zien van zo’n honderd mensen die met drek besmeurde gezichten boven water komen besluit ik dat ik genoeg heb gezien van de Wrotrun. Ik stap in de auto, en rijd nog een stukje door Kollumerzwaag. Dan pas besef ik me wat Hettie bedoelt met ‘een evenement van het dorp’. Overal in Kollumerzwaag kom ik verkeersregelaars tegen, die het verkeer tegenhouden terwijl een survivalrunner de weg wil oversteken. Ik kom nog verscheidene hindernissen tegen, en tientallen runners. Maar ik vind het mooi geweest. Ik ga nog even naar een vrijmarkt.