Kwetsbaarheid uitgebeeld in papierkunst
“Het komt allemaal uit één bron: papier”
KLOOSTERBUREN – De natuur en papier; het zijn twee vaste en kenmerkende elementen van het werk van Ina Fekken. Ze begon te werken met sjablonen, ging uiteindelijk papieren vormen op schilderijen plakken en werkt nu alleen nog maar met papier. Zo maakt ze vitrines met driedimensionale beeltenissen en prachtige hangers. Hoewel ze heel duidelijk zegt niet een boodschap in haar werken te stoppen, zit er wél een duidelijke essentie in het werk. “Het mooie is aan werken met papier, dat het heel kwetsbaar is. En dat zijn de onderwerpen ook.”
“Ik ben zo niet begonnen”, vertelt Ina al direct als het onderwerp papierkunst wordt aangesneden. “Ik ben afgestudeerd aan de Minerva, maar daar leer je niet zoiets.” Op de vraag of ze van jongs af aan al interesse heeft in de kunst, valt ze even stil. “Kunst is een soort levensstijl, eigenlijk”, zegt ze dan. “Ik maakte vroeger wel tekeningen. Na de havo dacht ik: ik ga óf naar de landbouwschool óf naar de Minerva.” Uiteindelijk werd het beide. Ze studeerde eerste Milieukunde aan de landbouwschool, “maar je moest teveel politieagent spelen”, dus ze ging alsnog naar de Minerva. Het lijken twee uitersten. “Maar je ziet het wel in mijn onderwerpen terug, want dat heeft veel met de natuur te maken.” Op de Minerva houdt ze zich niet per se met een bepaalde techniek bezig. “Het gaat er juist eerder om wat je wilt zeggen en daar kies je dan de technieken bij. De basis is waarom je iets wilt maken.” Een boodschap dus eigenlijk, maar dat vindt Ina te zwaar. “Nee, het is geen boodschap. Dat is veels te paternalistisch. Dan wordt het weer politieagentje spelen. Noem het een rode draad. En dat is in mijn werk de stempel die de mens op de aarde drukt. Het moet zo subtiel zijn, dat mensen er zelf mee aan de slag gaan.”
Na de Minerva is Ina wat zoekende en reist naar India. Die reis inspireert haar om met sjablonen te gaan werken. “Ik wist niet wat kon en die reis was een soort van katalysator. Eigenlijk kan heel veel. Ik zocht naar een manier om die kleuren te benaderen en besloot te gaan werken met sjablonen, krachtig naast elkaar. Zonder verfstreek, zodat er geen emotie in het werk zit.” Ze produceerde grote kleurrijke schilderijen. “Toen dacht ik op een gegeven moment: ik moet ook maar wat kleiner werk produceren.” Dat was de geboorte van haar ‘viswerk oftewel keukenstukjes’. Kleinere schilderijen, een achtergrond van sjablonen waarover heen weer een vis gesjabloneerd was. “De begrenzing bleef de sjablonen. Ik maakte ze uit papier en je snapt al: hier en daar vallen er stukjes uit. Op een gegeven moment dacht ik: ‘daar kan ik wel wat mee’. Dus brak fase twee aan”, vervolgt ze enthousiast terwijl ze een groot schilderij in de hal toont, “het opplakken van die papieren stukjes op schilderijen.” Later bleek dit een soort tussenfase, tot ze de overstap maakte om alleen nog maar met papier te gaan werken. Op de vraag of ze dan nooit meer schilderijen tussendoor maakt, kijkt Ina verbaasd. “Nee, het is veel interessanter om alleen maar dingen met papier te doen”, vindt ze. “Dan kun je veel meer ontdekken.”
En dat deed ze. In eigengemaakte vitrines maakte ze bijvoorbeeld driedimensionale beeltenissen. Ze laat een vitrines vol met uitsneden narcissen zien. “Het mooie van met lagen over elkaar werken, is dat je altijd een schaduw erbij krijgt, dus het vermenigvuldigt zich.” Ook maakt ze mobiles; waddentakken waaraan papieren figuren hangen. Hiervoor geeft ze ook workshops. “Mensen vinden het heel mooi, want het beweegt ook nog eens. Om te kopen vinden ze het overigens vaak wat te fragiel.”
Het verkopen van kunst is niet altijd makkelijk, helemaal niet in deze tijden van crisis. Daarom runt Ina ook nog eens een bed & breakfast in het bijzondere pand, het Oude Raadhuis van Kloosterburen, waar ze woont. Dit brengt het nodige brood op de plank, bovendien “het is ook leuk, want je bent een soort ambassadeur van de omgeving”, maar het gaat wel ten koste van haar kunst. “Het is niet genoeg als je even een half uurtje tussendoor aan de kunst kan zitten. Je moet een soort ruimte voor jezelf scheppen. Het ene half jaar is het heel druk in de bed & breakfast en dan doe ik niet veel aan de kunst. Je moet nou eenmaal ook ergens inkomen uit halen.” De opmerking dat kunst misschien ook wel luxe is, kaatst Ina resoluut terug. “Dat vind ik juist niet. Als er geen kunst meer is, vind ik er niks meer aan. Er zal een zeer lege en saaie wereld over blijven. Kunst heb je nodig om over dingen na te kunnen denken.”
Meer informatie is te vinden op www.inafekken.nl. Op zondag 3 februari en zondag 3 maart is het atelier van Ina geopend van 12.00 tot 17.00 uur. Op 16 en 17 februari en 8 en 9 maart geeft Ina weer workshops.