Legeweg Dokkum
Datum: 17 februari
Tijd: 16.00 -17.00
Niet in elke kerk is ruimte voor verhalen uit andere religies. En dat terwijl er vaak meer overeenkomsten zijn dan men in eerste instantie verwacht. In de Doopsgezind-Remonstrantse gemeente in Dokkum werd zondag de voorstelling ‘Op het leven’ opgevoerd. Juist om eens niet te kijken naar de verschillen maar naar de overeenkomsten in de religies.
‘Op het leven’ is een muzikale voorstelling van het duo Kees Posthumus en Juul Beerda. Een van de grootste overlappingen in de drie verschillende geloven zijn dé grote levensvragen. Waar komen we vandaan? Waar gaan we naartoe? En bovenal: Wat is de zin van het leven?
Er was veel belangstelling voor de voorstelling. De kerk aan de Legeweg zat afgeladen vol. Dominee Hiemstra heette de gasten welkom. ‘Wij zijn een kerk die gelooft dat er ook sporen van heiligheid in andere tradities kunnen zijn.’
Beerda leidde het stuk in. ‘In eerste instantie wilde ik voor het Joodse aspect in het stuk Bram Moszkowicz vragen. Hij is van top tot teen Joods. Het enige probleem was dat hij nogal veel geld wilde voor het optreden.’ Beerda sneed met die mededeling direct het vooroordeel aan dat Joden voornamelijk werken vanuit financieel belang.
‘En voor het islamitische aspect wilde ik Ali B. Hij is van top tot teen moslim. Maar hij wilde alles rappend doen. Daarom heb ik Kees Posthumus maar gevraagd. Hij gelooft in God, eet halal en is gek op falafel.’
Het stuk, dat op humoristische wijze gespeeld werd, vond plaats in een decor van een bar. Het stuk begint met de geboorte van drie jongetjes die een essentieel onderdeel van de wereldgeschiedenis vormen. Mozes, Jezus en Mohammed.
Het verhaal van de geboorte van Jezus werd verteld door middel van zeven kerstliedjes, in een nieuw jasje. ‘Midden in de winternacht, moest Maria baren’ vertelde het verhaal van de geboorte van Jezus.
In de hele voorstelling werden hedendaagse nummers omgebouwd om een verhaal mee te vertellen. Op de wijze van ‘Ik voel me zo verdomd alleen’ uit de film Ciske de Rat zong het duo over het opgroeien van de jonge Mohammed. ‘Had ik maar iemand om mij te zogen’ werd uit volle borst gezongen.
Na de verhalen over de geboortes van de jongens werd het verhaal van de verloren zoon belicht, vervolgens werd het thema liefde aangesneden. Beerda en Posthumus zingen het nummer ‘Liefde is blind’. In dit nummer werd de liefde van Abraham voor Sarah bezongen, de liefde van Jozef voor Maria en de liefde van de vrouwen van Mohammed voor hem.
De voorstelling snijdt verschillende verhalen en thema’s aan. Het ene verhaal bekender dan het andere. Bij het laatste thema, de dood, werden zelfs een aantal moppen verteld. ‘Een islamitische man ligt op zijn sterfbed en vraagt zijn vrouw haar trouwjurk aan te trekken. Ze moest zichzelf net zo mooi maken als op de dag van hun trouwen. De vrouw begrijpt niet helemaal waarom. Nou, zegt de man, als de engel des doods dan komt vindt hij jou misschien wel interessanter en neemt ‘ie jou mee.’
Het stuk is humoristisch, maar respectvol naar de drie godsdiensten. Het einde van het stuk werd voor de spelers beloond met een daverend applaus en een staande ovatie.
Dominee Hiemstra bedankte na afloop de Beerda en Posthumus voor de voorstelling. Daarnaast bedankte zij ook de buren van de kerk. ‘Tijdens de voorbereiding bleken Posthumus en Beerda de twee flesjes bier te zijn vergeten die zij tijdens de voorstelling gebruiken. Daarom wil ik ook de buren van de kerk bedanken voor het bier.’
