Lekker creatief met muziek bezig zijn

Hiertussen staan de winnaars van de compositiewedstrijd van SMG

GROOTEGAST – Stichting Muziekonderwijs Grootegast (SMG) heeft het afgelopen jaar haar vijfjarig bestaan gevierd. Na een hoogtepunt in juli met het grootse optreden in het Curringherveld was het even stil, maar in december en januari zette SMG een eindsprint in om het jubileumjaar knallend af te sluiten. Zo worden er herfst- en winterconcerten gegeven op de zondag en lanceerde SMG de compositiewedstrijd ‘maak je eigen muziekstuk’. Aan de jury nu de zware taak om uit de zes inzendingen twee winnaars te kiezen.

Zeven paar jonge ogen kijken nieuwsgierig om zich heen. Ietwat verstoord ook, want in hun kerstvakantie ’s ochtends moeten opdraven bij je muziekleraar is even slikken. Opvallend is de jonge leeftijd van de inzenders voor de compositiewedstrijd. “Ja, allemaal nog op de basisschool”, vertelt Jappie Kuipers, coördinator van SMG. “De oudere jeugd had toch wat schroom. Een aantal stonden we op de wip, zal ik wel of niet insturen, maar uiteindelijk is er niks gekomen.” Hij is zichtbaar in zijn nopjes als hij de ene na de andere ingestuurde compositie tevoorschijn haalt. De vraagtekens bij de compositiewedstrijd of kinderen wel kunnen componeren, bezorgden Jappie best wat stress van tevoren. “Kunnen zij dat? Dat vroegen wij ons ook af. Het was heel gewaagd, wat we hebben gedaan.”

Uit de zes inzendingen worden twee winnaars gekozen; één in de categorie met kinderen die al langer les hebben en één in de categorie met kinderen die nog niet zo lang les hebben. De strijd in eerstgenoemde categorie gaat tussen de tienjarige Redmar die al drieëneenhalf jaar gitaar speelt en de elfjarige Anniek die al tweeënhalf jaar piano speelt. Jonge Redmar schreef als enige zelfs meerdere kantjes vol wat hij de naam Red’s Rite gaf. “Het is eigenlijk niet echt een lied”, verduidelijkt hij, “maar een lange solo. Ik speel een basis en varieer daarnaast steeds.” De opmerking dat dit aan jazz doet denken, sabelt hij consequent neer. “Blues.” “Hij is een echte bluesman”, voegt zijn vader nog toe. Die verduidelijkt ook de keus voor de gitaar. “Hij kwam bij ons en zei dat hij gitaar wilde spelen.” En zo geschiedde. Anniek schreef een nummer genaamd ‘Voor moppie’. “Moppie is mijn konijn”, giechelt deze jongedame. “Het liedje is eerst heel vrolijk en wordt daarna rustiger en langzamer en dat is precies Moppie.” Dus toen het liedje klaar was en er een titel boven moest, hoefde ze niet lang na te denken. Het pianospelen bevalt haar goed. “Je kan er veel verschillende tonen op spelen en dus is er veel variatie.” En hoe bevalt het mama, want ja, een piano kan je nou eenmaal niet meenemen naar zolder. “Nee, dat klopt, hij staat in de woonkamer”, vertelt moeders. “Maar het is leuk om te horen hoe ze begint aan een liedje en het nog moeizaam gaat, en dan langzaam aan steeds beter.”

In de andere categorie is er meer concurrentie. Negenjarige Eva en tienjarige Lianne nemen het op tegen de duetten van beide Ilse’s, ook negen, en de tienjarige Bente en Hannah. Laatstgenoemde duo schreef ‘Happy saxes’. Beide vriendinnen spelen dan ook altsaxofoon. Bij tijden best moeilijk. “Soms”, vindt Hannah, waarop vriendin Bente, “wél”, zegt. “Het ademhalen is best moeilijk en dan moet je door zo’n klein gaatje blazen.” Desondanks kozen beide uit zichzelf na de blokfluit voor dit instrument. Hun nummer is “vrolijk”, volgens de dames. “We spelen tweestemmig, dus niet allebeide hetzelfde.” Op de vraag of ze nog eens een liedje zouden maken, antwoorden ze “ja misschien”. Jappie knikt tevreden. “Dat is precies de bedoeling van de wedstrijd. Kinderen aansporen zelf dingen te maken.” Van het andere ingestuurde duet is slechts één Ilse aanwezig, maar zij kan haar mannetje prima staan. Hun nummer is gedoopt ‘ons eigen liedje’. “Het is vrolijk, snel en ook weer langzaam.” De dames spelen trompet en cornet. “Wat het verschil tussen die instrumenten is?” Ze valt even stil. “Dat is best lastig uit te leggen. Een cornet is kleiner, dan moet je harder blazen voor de tonen.” Een bijzondere vermelding is wel waard, dat deze twee jongedames nog maar een half jaartje spelen. Zij schreven hun nummer nog niet op de notenbalk, maar met letters uit, maar hoe knap is dat niet?

Zowel Eva als Lianne lieten zich inspireren door het jaargetijde. Eva’s liedje heet dan ook gewoon ‘winter’. Deze trompettiste beschikt over goede discipline. “Ik speel elke dag een kwartiertje”, vertelt ze. “Mijn moeder speelt zelf klarinet en die vroeg mij of ik het niet leuk zou vinden om trompet te spelen”, vertelt ze. “Ik dacht: ik probeer het maar.” En het bevalt goed. Het liedje is volgens haar vooral “heel rustig en langzaam.” Lianne doopte haar nummer ‘het winterlied’. Zij bespeelt de bugel. Om uit te leggen hoe dat klinkt, kijken we even naar Jappie. “Het is een donkerder geluid en je hoort het veel in de fanfares.” Waar ook Lianne zich graag bij aan zou sluiten. “Ik speel nu in de B-band van Beatrix”, vertelt ze. “Elke donderdag oefenen we voor een concert. We treden op bijvoorbeeld bij het najaarsconcert of het kerstconcert.” Op de vraag of dat niet eng is, dat optreden, lacht ze. “Nee hoor”, zegt ze dapper.

Ontzettend leuk is de jongedames en -heer hun nummers vooral op gevoel hebben geschreven. Zo vertelt Ilse dat zij en andere Ilse gekeken hebben welke noten en maten goed bij elkaar passen, probeerde Eva tonen uit die goed bij elkaar klonken en probeerde Anniek achter de piano akkoorden uit. Allemaal speelden ze eerst en als het hun dan aanstond wat ze hoorden, schreven ze het pas op. “Muziek moet je ook niet te technisch benaderen”, vindt Jappie. “Muziek en gevoel kunnen niet zonder elkaar. Wat is er leuker dan een stukje muziek te schrijven wat je mooi vindt klinken?”

De compositiewedstrijd past helemaal in de lijn die hij probeert in te zetten: creatief met muziek bezig zijn. “We willen kinderen niet alleen de basis leren, maar daarnaast ook op een andere manier met muziek bezig laten zijn. Kinderen moeten uitgedaagd worden.” Een doelstelling die volgens hem in het jubileumjaar zeker gehaald is. “We hebben dingen kunnen ontwikkelen die goed zijn voor het muziekonderwijs. Niet alleen in de les je stukje spelen, maar daarnaast zijn er ook andere aspecten naar voren gebracht. Dit jubileumjaar was voor mij persoonlijk dan ook geweldig. Het zet kinderen aan tot enthousiasme en ze worden geprikkeld en gemotiveerd.”

Er ligt dus een moeilijke keus voor de jury bestaande uit componist Chiel Busscher en Karin Brenninkmeijer, lerares saxofoon. Op zondag 13 januari zullen de inzenders hun compositie zelf laten horen tijdens het winterconcert in de Vituskerk te Doezum. Daar wordt ook bekend gemaakt wie de winnaars zijn. Alhoewel ze stiekem allemaal een beetje hebben gewonnen. “Het belangrijkste is dat jullie hebben meegedaan”, geeft Jappie de jongedames en –heer dan ook mee. “Jullie zijn allemaal lekker met muziek bezig geweest.”