Maria’s Mooie Mensen 24”16
‘Pfff, hier is altijd alles hetzelfde’, klagen we op de redactie nog wel eens over de gemeente Grootegast. Items als de haringuitreiking in Niekerk – dit jaar al voor de 540e keer! – of de taptoe in Grootegast kunnen we bij tijden wel dromen. Wat goed is, is goed en daar hoeft in deze gemeente niet altijd aan getornd te worden. En dan opeens wordt er keihard getornd aan die vastigheid van Grootegast. Burgemeester Kor Dijkstra overlijdt dinsdagavond 7 juni, slechts 62 jaar oud. Kor Dijkstra paste als geen ander bij Grootegast en paste als geen ander óp de gemeente Grootegast. Al 26 jaar mocht hij zich burgervader noemen van deze gemeente. Een vaste waarde als je door het centrum van Grootegast reed, dan reed je langs het kantoor van Dijkstra. Daarbinnen sprak ik meerdere malen met een burgemeester die zeer begaan was met zijn gemeente, die zich daar voor inzette en die kundig was in zijn werk. Hij paste daar in dat kantoor als geen ander. Na inmiddels 26 jaar paste hij bij zijn gemeente als geen ander. Was hij iemand van de openingen en sociale verplichtingen? Mwah. Waar het college van Zuidhorn blij de overall aantrekt als het weer NL Doet is, bleef Grootegast het liefst achter. Toch vergeet ik nooit weer dat beeld van NL Doet in 2013. Het college van Grootegast had het op zich genomen een brunch te maken voor bewoners van De Zijlen. Daar stond Dijkstra, immer burgemeester, ook nu hij gehaktballen voor de soep stond te draaien. Hier geen overall of klompen, maar over zijn NL Doet-shirt toch het welbekende colbert. Waar Grootegasters nog wel eens mopperden dat hun burgemeester niet zo soepel sprak, ken ik ook de Dijkstra die tweemaal aanwezig was op het door ons georganiseerde Diner in december en daar vol interesse sprak met alle aanwezigen. De Dijkstra die zich zelfs liet verleiden mee te lopen in de polonaise wat een historische en gedenkwaardige foto opleverde. Opvallend: ook op zo’n foto is Dijkstra burgemeester pur sang. Wáár ik ook aan denk, ik denk vooral aan Dijkstra de burgemeester. Wat me misschien nog wel het meest is bijgebleven, is dat er koffie werd geschonken tijdens een afspraak in zijn kantoor. ‘U ook nog burgemeester?’, werd er gevraagd. Lachend verwonderde ik me hierover, de beste man had toch immers ook een naam en als je met elkaar werkt hoef je elkaar toch niet bij de functie te benoemen. Ik vroeg me hardop af of hij immer met burgemeester werd aangesproken op het gemeentehuis. ‘Maar natuurlijk’, reageerde de koffieschenkster geschokt. Tsja, in Grootegast lijkt soms altijd alles hetzelfde te zijn. En nu dat nooit meer zo wordt, blijkt dat toch niet zo verkeerd te zijn.