Maria’s Mooie Mensen 35”16

maria's mooie mensen

Dochterlief is inmiddels de tweeënhalf ruim gepasseerd, meldt keurig wanneer ze in haar luier plast of poept en kon als wij haar maar erop zetten, ook prima op het potje plassen. Het was dus hoog tijd de potjestraining naar een nieuw niveau te tillen. De hele zomer loerde ik al op een langere periode van mooier weer, zodat hopelijk niet onze hele huisraad zou sneuvelen wanneer we besloten de luier uit te trekken. De zomer zelf echter, had geen zin daaraan mee te werken. Periodes van drie dagen werd ons gegund telkens, maar dat was niet genoeg om het te redden. Afgelopen week zag ik mijn kans waar. De ingrediënten waren er: mooi weer en de luiers waren bijna op. En toen mevrouw zelf ook nog eens weigerde een luier aan te doen, pakte ik mijn moment: ‘geen luier, príma, gaan we alles op het potje doen’. Even slikte ze, maar ook zij wilde zich natuurlijk niet laten kennen en dus resoluut bevestigde ze: ‘geen luier mama’. Daar gingen we dan. Natte onderbroeken stapelde zich in ras tempo op. ‘Moet jij niet even plassen?’, vroeg ik braaf elk half uur. ‘Nee mama’, en ondertussen kletter-de-kletter. Wel dus. Les één voor mij: het is niet ‘moet jij niet even plassen’, het is: ‘we gaan even plassen’. De televisie bleek een heikel struikelblok. Ons kind is een heuse ‘bingewatcher’; je kunt haar gerust een hele serie aan één stuk voorschotelen en volledig in trance in haar ‘Pieter-konijn-wereld’ vergeet ze alles om haar heen en dus vergeet ze ook te plassen. Daar ging de bank. En de tafel waar ze even later opgeklommen was om te kijken en ook de vloer toen ze inmiddels van de spanning niet meer kon blijven zitten en voor de tv was gaan staan. De stapel schone onderbroeken slonk hard, dus mama dacht slim te zijn: ‘ze kan ook wel even in haar blote kont lopen’. Na één poep-ongelukje dacht ik daar weer heel anders over. Gelukkig was het net manlief die dit onheil trof en die per ongeluk op het juiste moment binnen liep. Maar uiteraard kreeg ook ik mijn portie toen mevrouw de dagen erna keurig nog zes keer in haar onderbroek poepte. Tóen slonk de stapel onderbroeken pas echt. Een tip van een ander om een cadeautje al in het zicht klaar te zetten als beloning voor als ze op de wc zou poepen, werkte ook niet. Mevrouw zat direct een hele avond op de wc te drukken, want póepen zou ze. Net toen ik in de moed der wanhoop wilde stoppen met het hele verhaal gingen de plasjes opeens goed. Lange autoritjes, boodschapjes, spelen en zelfs tv kijken; mevrouw was wel klaar met die natte broeken en deed zonder problemen haar plasjes op de pot. Toen ze ook nog eens keurig aangaf te moeten poepen, besloot ik voor dubbel succes te gaan. Ik pakte een stapel boekjes, zette kind op de wc, ging zelf op het potje naast haar zitten en begon te lezen. We waren middenin het speelgoed van Bobbi verwikkeld toen daar een dikke plons klonk. ‘Ik poep!’ riep ze blij en ook ik deed mee: ‘jij poept!’. Er volgden nog twee ongelukjes en toen bleek de kogel door de kerk. Inmiddels poepen wij zelfs nog op de wc in het zwembad en uiteraard wordt nog altijd iedere keutel met gejuich begroet. Triest namen manlief en ik de schade op dit weekend: kleed, bank en stoelen moesten het ontgelden. ‘Moet je nagaan dat je er straks twee tegelijk doorheen moet helpen’, merkte hij op. Ik ging blij nog eens een luier verschonen bij de meisjes.

UIT DE KRANT