Maria’s Mooie Mensen 37 “16

maria's mooie mensen

Manlief en ik houden enorm van Italië. Hoewel we een hele goede reden hebben om dit jaar ons rondje pizza, ijs en zon over te slaan, vreet het ergens aan ons dat we dit heerlijke land niet hebben gezien. Op zoek naar Italië dichterbij huis vertoeven we in de weekenden regelmatig op een vakantiepark ergens halverwege Drenthe. Nee, ze hebben geen pizza’s, geen zelfgemaakt ijs en de prosecco hebben we ook nog niet geprobeerd. Maar het zonnetje schijnt, er is een heerlijk terras en de obers zijn redelijk vriendelijk. Er is een grote speeltuin voor dochterlief, de kleintjes slapen er goddelijk in de wagen en na een fles voor hun en een uurtje genieten op het terras voor ons, moeten we er telkens weer aan geloven: het openluchtbad. Met een beetje fantasie vergeet je de echte Hollanders die met pakken ijsco’s uit de supermarkt aan komen lopen, zie je de blikken Amstel die open gaan even niet en vergeet je even dat je op het gras bivakkeert en dan, met een nog ietjes meer fantasie, waan je je bijna in Italië. Het bleek afgelopen weekend wel weer dat we niet de enige Italië-liefhebbers zijn die present waren. ‘Mi-laaaa-no!!’, galmde het door de speeltuin die ’s ochtends vroeg nog redelijk verlaten was. Gevolgd door een ‘Vaaaaaaaa-len-ti-no!’. Ik keek om me heen, verwachtte twee donkere kereltjes, evenals hun papa al macho in de dop, maar kon niks anders ontdekken dat twee blonde jongens, matjes in de nek en ietwat fors alsof ze niet één keer in de week, maar drie keer in de week patat-dag hadden. Waar wij ploeterden met ons meisje in die speeltuin en pogingen deden zelf te schommelen en haar op klimrekken te laten klauteren, zaten deze vader en moeder relaxed op een picknickbank. Geheel in stijl dronken ze cappucino, ‘wel lekkur deze kapoesjino’ zei moeders tegen vaders tevree. Opnieuw galmde ze de namen van de jongens over het terrein, want ook op hun wachtte wat te drinken. Dat de jongste zeker nog geen jaar was en het dus al kruipend wel een hele grote uitdaging was weer terug te komen naar zijn ouders deerde haar niet: dan maar geen drinken. Het oudste jongetje wierp nog eens een blik op zijn ouders, schatte in dat hij samen spelen wel kon vergeten en besloot mijn man te vragen om hem op de schommel te duwen. Hoewel ik betwijfel of dit gezin ooit ons geliefde Italië heeft gezien, bleken zowel vaders als moeders wel een voorkeur voor de mode uit dit land te hebben. Hij droeg een hemd met onmiskenbaar het ‘Prada’-logo, ditmaal echter wel verbasterd tot ‘Proude’. De print van haar tasje leek wel ‘Gucci’, alhoewel een echte kenner ongetwijfeld nét dat beetje verschil zou zien. Op haar shirt prijkte een tekst met iets groot ‘Ciao’ in het midden, maar wat er precies stond hebben wij niet ontcijferd, aangezien haar buik ons bezig hield. Zo groot en rond, dat wij er samen niet uitkwamen of ze inmiddels hoogzwanger zou zijn of niet en wat ons voor raadselen stelde aangezien het jongste jochie toch zeker geen jaar leek. Al discussiërend over het feit óf zij zwanger was óf niet, en over de leeftijd van het jongetje, besloten wij richting terras te trekken. Zij galmde nog eens ‘Valentino!’ over het veld. Ach, met je ogen dicht is het net Italië.

UIT DE KRANT