Maria’s Mooie Mensen – week 20 - 2015
Moederdag, Vaderdag of het gros aan verjaardagen staat bijna standaard garant voor koppijn in ons huishouden. Immers: we hebben allemaal alles. Als we wat willen, hebben we de luxe om het negen van de tien keer gewoon zelf te kopen en het wensenlijstje van zo goed als iedereen om ons heen gaat niet verder dan het goed hebben met elkaar en gezond blijven. Een geschikt en leuk cadeau voor elkaar verzinnen is een schier onmogelijke opgave. Blij dompelen manlief en ik ons in dit soort periodes – want die verjaardagen komen natuurlijk altijd tegelijk met als hoogtepunt drie in één week – onder in ladingen werk. Zolang we er niet aan denken, zijn onze ‘verjaardagsproblemen’ er even niet. Ook in dit werk is het wel eens nodig creatiever dan creatief te zijn. Ieder jaar weer komen dezelfde feestweken terug en vaak met hetzelfde programma als alle tien jaren daarvoor, we zien nogal eens een zestigjarig huwelijk voorbijkomen en treffen soms jarenlang dezelfde personen. Om telkens weer een nieuwe, verrassende en in elk geval ook boeiende inslag te vinden, valt niet altijd mee. Wat te denken van een burgemeester die inmiddels ruim 25 jaar op stee zit. Kor Dijkstra hield daaraan al eerder de indrukwekkende titel ‘langstzittende burgemeester van Nederland’ over. Op zijn cv prijken na vijf jaar burgemeesterschap van de gemeente Oldehove, nog eens 25 jaren als burgervader van Grootegast. Vijfentwintig jaren van ongetwijfeld talloze lintjes die doorgeknipt werden, bloemstukken die hij moest overhandigen aan jubilerende bruidsparen en toespraken die hij moest geven bij grote en minder grote evenementen. Tenminste, dát is het burgemeesterschap voor ons oog. In werkelijkheid is het natuurlijk veel en veel meer. Het is aanvoelen wat er leeft in een gemeente, oog hebben voor wat de dorpen nodig hebben, ingrijpen wanneer dat nodig is, knopen doorhakken, staan voor een visie en een college aansturen. In die 25 jaar zijn er ook al de nodige interviews gegeven. Journalist na journalist kwam voorbij, voelde hem aan de tand over onderwerpen of schreven over het burgemeesterschap van Dijkstra. Om ter ere van dit bijzondere jubileum een goede invalshoek te vinden voor een goed verhaal viel ons op de redactie niet mee. Uiteindelijk besloten we dat we het liefst een profiel wilden maken; we wilden anderen laten vertellen over wie Dijkstra is, wat deze persoon kenmerkt en vooral wat de lessen van zijn 25 jaar als burgemeesters van Grootegast zijn. Een plan waar we zelf nogal mee in ons nopjes waren. Enthousiast legde mijn collega het laatst aan hem voor. ‘Denk er maar even over’, gaf ze hem mee. En dat deed hij. Hij had er eigenlijk niet echt belang bij. Moeten we het dan helemaal zonder boodschap en lessen doen? Niet helemaal, bedacht ik me. Bescheidenheid siert de mens; je kunt er ver mee komen, in totaal zelfs tot 30 jaar als burgemeester. Bovendien: volhouden loont en daar kun je heel gelukkig van worden. Het gras is misschien altijd groener bij de buurman, maar waarom zou je niet gewoon tevreden zijn met je eigen groene Grootegaster gras?