Maria’s Mooie Mensen - week 45
Rondkomen van veertig euro in de week, ik vraag me oprecht af hoe dat zou moeten. Onlangs ontmoette ik Johan van Hijum. Van de ene op de andere dag doodziek, een hersenvliesontsteking, waarna hij een lange weg te gaan had. En zo heb je altijd hard gewerkt voor je gezin en zo is het opeens sappelen. Het kwaad zat hem in een bacterie in een stukje kip tijdens een gezellige barbecue, iets wat ze zich de laatste jaren niet meer konden veroorloven. Want Johan lag in het ziekenhuis toen hij zich hoorde te melden bij het UWV, kreeg daardoor geen uitkering en tja, de huur betalen en boodschappen doen is lastig als er opeens geen inkomen meer is. Natuurlijk bleek later dat dit niet zijn schuld is en kreeg hij met terugwerkende kracht zijn uitkering, maar wel pas toen hij en zijn gezin al in de schuldsanering zaten en ze dus alles alsnog konden afstaan. Waardeloos, is alles wat ik kan denken als ik dit hoor. En waardeloos is het wat ik denk, als ik dan hoor als in Zuidhorn nog altijd getwijfeld wordt over de zin en onzin van een voedselbank. Al jaren hoor ik het onderwerp onderweg regelmatig voorbij komen. Ik hoorde hoe mensen de politiek aanschreven over hoe noodzakelijk een voedselbank is en hoe ze afgescheept werden met een ‘dat is in deze gemeente niet nodig’. Was het maar waar. Al tijdens een bezoekje aan de voedselbank in Surhuisterveen leerde ik dat een voedselbank overal nodig is. Schijn bedriegt namelijk en ook sommige bezoekers van de voedselbank blijken thuis wel een mooie televisie te hebben, een leuke inrichting en een mooi huis, maar als het maandelijkse inkomen wegvalt, kun je daarvan niet je boodschappen kopen. Veertig euro in de week, daar kún je niet van rondkomen. Toch doen de Van Hijums het al jaren. En terwijl ik erover peins, krijg ik toevallig een mailtje van Sjouke Noordenbos binnen. En dan weet ik hoe mensen als Johan het waarschijnlijk nog net redden. Want Sjouke is zo iemand die klaar staat, zonder te vragen, maar door gewoon te doen. Even een pan soep brengen naar iemand die het moeilijk heeft, zo simpel kan het zijn. Hij doet het gewoon. Op een mooie winterdag vertelde hij me vorig jaar over wat het geloof voor hem is en dat is vooral voor elkaar klaar staan. Een lach verschijnt nog op mijn gezicht als ik denk aan het gesprek waarin hij de Bijbel omschrijft als sex, drugs en rock’n roll en zichzelf een grote zondaar noemde. Zijn grootste wens was een echt wonder, een bewijs dat God er is en ons niet laat zakken. Voor velen zou de komst van een Voedselbank in de gemeente Zuidhorn ongetwijfeld bewijs genoeg zijn.