Maria’s Mooie Mensen week 47

Het lijkt misschien één grote roze wolk, maar bij zo’n zwangerschap komt nog heel wat kijken. Al vrij snel ontdekten manlief en ik dat er een aardige portie stress tezamen gaat met het verheugen op. Grootste punt is DE lijst. Ja, er is een lijst waarop zogenaamd alles staat wat je nodig hebt, bij ons in huis al maanden gevreesd en liever niet te veelbesproken. Daar bleef het overigens wel bij, wat de mensen om ons heen ernstig verbaasde. Mijn moeder begon al toen ik nog maar vier maanden zwanger was: “heb je al wel gekeken naar meubeltjes en spullen, want overal zit levertijd op”. Ons gevatte antwoord dat via internet alles met een druk op de knop een week later in huis zou liggen, maaide ze resoluut neer: “nee hoor, ook bij je broer was dat zo; díe moesten zelfs maanden op de kinderwagen wachten”. Met een uurtje rondneuzen op internet, uit nood dan maar de miskoop van een heuse badset, mét accessoires, maar wel voor het belachelijke bedrag van negentig euro, let wel in de aanbieding, konden manlief en ik deze aanval eerst weer de baas. Maar moeders was niet alleen in haar mening. Mijn beste vriendin, die alles wat meer volgens het boekje heeft gedaan dan ik (lees: wel naar cursussen gaan en boeken lezen), en één van de weinigen naar wie ik over het algemeen luister, begon ook al snel weer over DE lijst. Gelukkig wist ik ook die stress resoluut aan de kant te zetten: DE lijst, die zouden we van de kraamverzorgster krijgen, dus totdat we die op bezoek hadden gehad, konden we toch echt niks beginnen. Dat ik nog geen kraamverzorgster had geregeld, liet ik wijselijk even achterwege. En rustig aan kon ik weer doorzweven op de wolk. De verloskundige prikte onze stressvrije bubbel weer door en gaf ons ten einde raad huiswerk mee. ‘Je moet een kraamverzorgster gaan regelen’, was haar strenge devies en dus belde ik maar eens met Roelien. Zeker twee jaar geleden was ik bij haar in Zuidhorn voor een verhaal over haar werk en toen ik naar huis reed, wist ik het al: als ik ooit zwanger zou zijn, dan moest ik Roelien hebben. Ik kan me levendig inbeelden dat je als je net bevallen bent nou eenmaal niet iedereen om je heen kunt dulden en Roelien is zo iemand die je dan wél prima kunt hebben. Ze leek me ook prima in staat om niet alleen met mijn onrust, maar ook met de humor van manlief om te gaan en daarbij ook ouders en schoonouders wel aan te kunnen. “Hoezo wat aan de late kant?”, zei Roelien toen ik weifelend uitsprak misschien ietwat laat te zijn met mijn verzoek, “ik heb laatst nog iemand aangenomen die nog maar twee maanden moest. Als ik tijd heb, dan kan het”. Heerlijk, onze stressvrije bubbel zou lekker doorbestaan. Met Kerst werken was geen probleem voor Roelien: “anders zou toch niemand met Kerst een baby kunnen krijgen?”. Tja, ook daar niks tegen in te brengen. Na een gezellige intake maakte Roelien al aanstalten weg te gaan, toen manlief nog een helder moment had: “de boodschappenlijst, die moeten we nog hebben”. Roelien leek zich niet bewust dat zij de sleutel was tot DE lijst. “Oh, die heb ik niet. Maar die kun je toch met een klik van de website halen?” Wees gerust, inmiddels is alles gekocht, vooral ter geruststelling van moeders en beste vriendin, die me haar lijst een dag later direct toe mailde. “Wat een idioot die kraamverzorgster, weet je zeker dat je die wilt?”, stond erbij. Ja, dat weet ik heel zeker.