Maria’s Mooie Mensen

In de Streekkrant deden wij een aantal weken geleden een oproep voor de allermooiste Kerstherinneringen. Een oproep die helaas onbeantwoord bleef. Jammer, want ongetwijfeld iedereen heeft wel één zo’n herinnering die eruit springt. Kerst is het geijkte samen zijn en lekker eten; vrede op aarde en goed zijn voor je medemens. Mijn mooiste herinnering heeft eigenlijk niks van dit alles in zich. Niet dat ik dat zelf toen zo voor ogen had. Ik vergeet nooit weer hoe ik tevreden na een periode van hard werken tegen Kerstavond aan al naar huis reed. Het was 2009, manlief en ik woonden nog in Groningen, maar wij hadden al plannen de stad te verlaten. En omdat de verkoop van ons appartement ons niet naar de zin ging, besloten wij het nieuwe jaar de kluskleren aan te trekken en het appartement helemaal strak en ‘gepimpt’ opnieuw in de verkoop te gooien. Maar dat, zo mijmerde ik in de auto die Kerstavond op weg naar huis, was allemaal voor het nieuwe jaar. Het was Kerstavond, traditioneel een avond waarop we niet eten, maar ons te goed doen aan allerlei hapjes en lekkers, genieten van de gezelligheid die de lampjes in de Kerstboom en de brandende kaarsjes brengen en uiteraard voor de buis kruipen om het even tranentrekkende als hartverwarmende ‘All you need is love’ te zien. Ja, zo mijmerde ik de weg naar huis. Totdat ik niksvermoedend ons appartement binnenstapte. Of tenminste datgene wat van binnen ooit mijn keurige en nette appartement was. Want manlief had zo bedacht zijn vrije dag voor de Kerst eens goed te benutten en had besloten alvast wat kluswerkzaamheden op te pakken. Dat hoeft niet zo spannend te zijn, ware het niet dat hij als eerste was gaan breken in de woonkamer. Het effect van een klopboor op mooie rode bakstenen is vooral het creëren van stof; heel veel roodkleurig stof. Weg was mijn mijmering van kaarsjes en hapjes: in onze woonkamer stonden geen meubels meer, waren de kaarsjes al opgeborgen en was er vooral veel schoon te maken. Het ergste was: manlief stond te midden van zijn chaos zeer trots te zijn op de vooruitgang die hij geboekt had. De tranen die mij na een paar zeer drukke weken werken en alle voorpret voor deze Kerstavond, zeer hoog zaten, zag hij met verbazing aan. U raadt het al: uiteindelijk kwam het allemaal goed. We gingen naar onze favoriete Chinees waar wonder boven wonder plek was en zagen mijn favoriete ‘All you need is love’ later gezellig vanuit bed, compleet met de hapjes en kaarsjes. Uiteindelijk was het misschien wel de mooiste Kerst ooit. Eentje niet waarin niet het rood van de Kerstman centraal stond, maar het rood van weggebroken bakstenen.