Maria’s Mooie Mensen 294
maria's mooie mensen
Een kinderhand is snel gevuld en kinderen groeien vooral van liefde en aandacht. Mijn oudste dochter is vier en gaat sinds een aantal maanden met veel plezier naar de basisschool. Dat betekent dat ze opeens een stuk minder thuis is en dat is weleens lastig voor haar. Regelmatig informeert ze na schooltijd even wat ik en haar zusjes hebben gedaan zónder haar en ze wil graag bij thuiskomst haar moeder even voor zich alleen. Een wens die ik best wil inwilligen ware het niet dat er nog twee meisjes van twee jaar oud in ons huishouden rondhuppelen die op hun beurt erg graag wat aandacht van hun grote zus willen als die eindelijk weer thuis is na een dagje school. Waar oudste dochterlief moe is om een uurtje of half vier van alle schoolperikelen, zijn de twee kleintjes opgeladen van een middagslaapje en klaar voor een paar uur speelpret met hun grote zus. Oudste dochterlief was wel toe aan een rustig momentje met haar moeder en de margedag afgelopen week waar de peuterspeelzaal van de kleintjes niet aan meedeed, was daar het ideale moment voor. Als een echte grote zus leverde ze de kleintjes samen met mij af op dit speeladres en vertrokken wij richting stad. Wij gingen samen winkelen en mijn meisje glunderde al in de auto van oor tot oor bij het idee de grote stad in te gaan. Na een aantal keren in de file te hebben gestaan bij Zwolle was deze stad blijven hangen en dus informeerde ze eerst maar eens óf dit de stad was waar we heen gingen en belangrijker: of die vervelende file ook weer er zou zijn. Opgelucht bereikten we sneller de binnenstad van Groningen en ze keek haar ogen uit. Zoals gezegd: een kinderhand is snel gevuld en alleen al de rit naar de stad langs woonboten – hier woont iemand op het water! -, vele stoplichten en een MacDonalds met een springkussen buiten – alleen het zien hiervan was al fantastisch – was al een hele ervaring. Eenmaal in de stad kozen we de grotere winkels om eens heerlijk tussen de kleren te dwalen en wat moois uit te zoeken. Uiteraard vond ze de meest kleurrijke jurk die er was en moest ik, meestal niet zo van de felle kleurtjes, even slikken. Ik deed nog een poging een vijftal andere opties aan te dragen, maar eerlijk is eerlijk: ze mocht zelf kiezen en dat deed ze dus ook. We kochten zomerjurken, nieuwe onderbroeken, t-shirts en wat voor de meisjes. Als echte ‘fashionista’ keurde ze mijn outfits in het pashokje en we gingen samen tosti’s eten. Zij deed er slechts twintig minuten langer over dan ik, aangezien ze ondertussen veelal benoemde wat er voorbij kwam en dat is midden in de stad veel. Van een vrouw op een motor tot een oma (iemand met grijs haar is hoe dan ook een oma bij een vierjarige) en een meisje wat achterop zat zonder fietszitje. We bekeken mijn oude studentenhuis in de binnenstad waarvan ze zich niet kon voorstellen dat haar eigen moeder daar gewoon had. Het torentje van mijn oude slaapkamerraam verwarde ze al snel met de Martinitoren wat ik eerst maar zo gelaten heb. Mocht de juf me later vragen of ik serieus in de Martinitoren heb gewoond, dan red ik me daar ook wel weer uit. Terug in de auto stelde ze tevree dat de vier potjes prinsessennagellak à twee euro echt het allermooiste was van alles wat gekocht hadden en ze spinde nog net niet van plezier. Ze leek wel weer een kop groter. Zoals gezegd, een kinderhand is snel gevuld, maar van liefde en aandacht groeien ze pas echt.