Maria’s Mooie Mensen 308

maria's mooie mensen
Aan veel huishoudelijke klusjes hebben wij een broertje dood. De was geeft op zich best wat voldoening, tot je het klaar hebt en constateert dat je wel weer overnieuw kan beginnen. De geur van bleek is best wel fijn, maar het schrobben van de wc is toch absoluut geen hoogtepunt in de week. En dan het zuigen en dweilen wat je hier ook wel drie keer per dag kan doen met drie dames die het liefst hagels op brood eten – en die vervolgens en masse op de grond laten kletteren – en dagen in de zandbak bivakkeren. Gelukkig kun je het jezelf wat makkelijker maken en daar steken manlief en ik graag wat centen in. Zo trokken we ooit in ons destijds nog jaren 70-huis compleet met hysterisch gekleurd sanitair, een doorgeefluik die bij de Chinees nog prima dienst zou doen en een echte Bruinzeelkeuken. Doeltreffend kon je deze laatste noemen met slechts wat kastjes boven en onder en zo’n ijzeren aanrechtblad, maar luxe, nee dat zeker niet. Hoewel een grote verbouwing in de planning stond, besloten wij toch dat we niet wilden afwassen. Wie eenmaal gewend is aan een handje bij dit vervelende klusje, wil niet meer terug. Tweedehands kochten we een prima vaatwasser; ooit gekocht door twee oude mensjes die het uiteindelijk toch elke dag weer onzin vonden het ding aan te zetten en hem per saldo nooit gebruikten. Bij ons wachtte het apparaat een ander lot. We kunnen zeker zeggen dat de vaatwasser één van de meest geliefde items in ons huishouden is. Maar zoals dat gaat met veel dingen die trouw en onopvallend hun werk doen: je gaat ze voor lief nemen. En het was echt wel even slikken toen onze stacaravan op vakantie gewoon GEEN vaatwasser bleek te hebben. Geen vaatwasser? herhaalde ik ongelovig toen mijn man zijn inspectierondje door de keuken had gedaan. En dus kon ik afwassen en wel twee à drie keer per dag. Ook voor de kinderen bleek het lastig te bevatten. Oudste dochterlief zette haar vieze vaat keurig in de gootsteen en zei dan tevreden: ‘zo, in de vaatwasser’. Groot was de opluchting toen het apparaat ons thuis trouw stond op te wachten met alweer blinkend schone vaat. Tevreden concludeerden we dat het toch een prima idee is om de laatste vaat voor de vakantie gewoon aan te zetten, zodat je bij thuiskomst het zo weer stralend uit de machine haalt. De machine echter, was het blijkbaar zat om voor lief genomen te worden en weigerde prompt dienst een dag later. En, dat zal je altijd zien, dat natuurlijk terwijl hij afgeladen vol zat. Het kostte me een uur om dit vieze feest weg te werken. En natuurlijk omdat het bouwvak was, ging de reparatie minder snel dan gehoopt en stond ik nog een volle week de vaat te doen. Hij draait weer als een zonnetje gelukkig en elke dag ruim ik hem weer fluitend in. En als ik dan het blokje erin stop, geef ik hem nog een aanmoediging mee. ‘s Ochtends haal ik hem met een complimentje weer leeg: ‘dat heb je weer goed gedaan’. Ik haal er een doekje door, maak de afvoer trouw schoon en stop er regelmatig wat glansmiddel in. Ik bedenk me wel voor ik het apparaat weer voor lief neem.

UIT DE KRANT