Martje Hoogstra: van toneel, via beeldhouwen naar schilderen
kleintje cultuur
“Beter worden doe je door te luisteren naar kritiek”
KOMMERZIJL – Leeftijd hoeft geen belemmering te zijn om jezelf te blijven ontwikkelen. Boven in de molen –die tegenwoordig dienst doet als kapsalon- van Kommerzijl woont het levende bewijs. Martje Hoogstra zocht op haar vijftigste een nieuwe uitdaging en is nog altijd niet uitgeleerd. “Ik heb mij opgegeven voor een cursus vilten”, vertelt ze lachend. “Mooi toch? “
We komen bij Martje terecht op aanraden van haar schoondochter Anja. Samen gaan ze al jaren naar de schilderclub van Aafke Holman in Burum. “Nadat ik eerst een aantal jaren bij Annemarie Groendijk heb gelest”, vertelt Martje Hoogstra. “De lessen van Annemarie zijn overdag, terwijl Aafke in de avond les geeft. Dat paste mij eigenlijk beter, dus toen zij een plekje vrij had in haar groep heb ik mij daarvoor opgegeven.” Creatief bezig zijn doet Martje al vanaf haar elfde. “Tenminste, als je toneelspelen ook onder creatief bezig zijn schaart”, lacht ze. “Dat heb ik gedaan tot mijn vijftigste levensjaar. Ontzettend leuk, maar ik wilde wel eens verder kijken. Er moest meer zijn dan alleen maar toneel.” Via tuinieren kwam het beeldhouwen. “Daar kon ik veel van mezelf in kwijt”, zegt Martje. “Maar het was ook zwaar voor met name de schouders. Het tekenen bij Annemarie bood uitkomst en zorgde er uiteindelijk voor dat ik mij aan heb gemeld bij Aafke Holman.” Daar lest ze al jaren. “Het bevalt gewoon ontzettend goed”, aldus Martje. “We hebben een leuke groep en ik ben zelf nog altijd in ontwikkeling. Het wordt steeds beter, dankzij Aafke die altijd haar mening geeft en ook zegt wanneer iets niet toereikend is. Dat is goed, want beter worden doe je door te luisteren naar kritiek. Ook daarin merk je dat je stappen maakt. De kritiek van Aafke neemt af naarmate het niveau stijgt.” Aquarellen is haar grote passie. “Dat wilde ik graag onder de knie krijgen”, stelt ze. “Het is één van de moeilijkste technieken omdat iets over schilderen niet kan, zoals bij bijvoorbeeld acrylverf wel mogelijk is. Juist bij het aquarellen geldt dat gedane zaken geen keer nemen. Maar ik durf te stellen dat ik het tegenwoordig aardig onder de knie heb.” Net als de andere leden van de schildergroep van Holman is ook Martje Hoogstra bezig met ‘de Rode Draad’, een groepsgebeuren waarbij de leden allen een doek maken met een deel van de draad. Samen moet het dan één geheel vormen. “Een hele uitdaging”, vindt ze. “Ik dacht in het begin: ‘Wat moet ik hiermee!’ Maar ik ben eruit hoor. Wat ik ga doen? De expositie is in september, laat iedereen vooral zelf komen kijken.” In de loop der jaren moet de veelzijdige Martje veel eigen werk hebben gemaakt. Een eigen expositie, opperen wij. “Nou, tijdens de Kommerzijlsterdag heb ik hier in de schuur mijn werken geëxposeerd. Het trok best wat publiek en ik heb er zelf ook van genoten. Maar om elders zelfstandig te exposeren... Ik weet niet of die drempel over durf. Het is best spannend om zelf het middelpunt van de belangstelling te zijn. Anders dan wanneer je een onderdeel bent van een groep die exposeert en de aandacht kan delen. Nou ja, we zien wel wat de toekomst brengt.” In ieder geval een groot werkt, hoopt ze. “Ja, ooit eens een werk van twee bij twee meter maken. Lijkt mij gé-wél-dig. Waarom niet? En vilten. Ik heb mij ook opgegeven voor een cursus schilderijen maken met vilt. Iets anders weer. Ach, het is ook leuk om er uit te gaan en dit soort dingen te doen. En dan zeker in clubjes met andere mensen. Het houd je bezig en je leert van elkaar. Dat is mooi, want ik wil verder en vooral niet blijven hangen in wat ik al eens gedaan heb.”
KOMMERZIJL – Leeftijd hoeft geen belemmering te zijn om jezelf te blijven ontwikkelen. Boven in de molen –die tegenwoordig dienst doet als kapsalon- van Kommerzijl woont het levende bewijs. Martje Hoogstra zocht op haar vijftigste een nieuwe uitdaging en is nog altijd niet uitgeleerd. “Ik heb mij opgegeven voor een cursus vilten”, vertelt ze lachend. “Mooi toch? “
We komen bij Martje terecht op aanraden van haar schoondochter Anja. Samen gaan ze al jaren naar de schilderclub van Aafke Holman in Burum. “Nadat ik eerst een aantal jaren bij Annemarie Groendijk heb gelest”, vertelt Martje Hoogstra. “De lessen van Annemarie zijn overdag, terwijl Aafke in de avond les geeft. Dat paste mij eigenlijk beter, dus toen zij een plekje vrij had in haar groep heb ik mij daarvoor opgegeven.” Creatief bezig zijn doet Martje al vanaf haar elfde. “Tenminste, als je toneelspelen ook onder creatief bezig zijn schaart”, lacht ze. “Dat heb ik gedaan tot mijn vijftigste levensjaar. Ontzettend leuk, maar ik wilde wel eens verder kijken. Er moest meer zijn dan alleen maar toneel.” Via tuinieren kwam het beeldhouwen. “Daar kon ik veel van mezelf in kwijt”, zegt Martje. “Maar het was ook zwaar voor met name de schouders. Het tekenen bij Annemarie bood uitkomst en zorgde er uiteindelijk voor dat ik mij aan heb gemeld bij Aafke Holman.” Daar lest ze al jaren. “Het bevalt gewoon ontzettend goed”, aldus Martje. “We hebben een leuke groep en ik ben zelf nog altijd in ontwikkeling. Het wordt steeds beter, dankzij Aafke die altijd haar mening geeft en ook zegt wanneer iets niet toereikend is. Dat is goed, want beter worden doe je door te luisteren naar kritiek. Ook daarin merk je dat je stappen maakt. De kritiek van Aafke neemt af naarmate het niveau stijgt.” Aquarellen is haar grote passie. “Dat wilde ik graag onder de knie krijgen”, stelt ze. “Het is één van de moeilijkste technieken omdat iets over schilderen niet kan, zoals bij bijvoorbeeld acrylverf wel mogelijk is. Juist bij het aquarellen geldt dat gedane zaken geen keer nemen. Maar ik durf te stellen dat ik het tegenwoordig aardig onder de knie heb.” Net als de andere leden van de schildergroep van Holman is ook Martje Hoogstra bezig met ‘de Rode Draad’, een groepsgebeuren waarbij de leden allen een doek maken met een deel van de draad. Samen moet het dan één geheel vormen. “Een hele uitdaging”, vindt ze. “Ik dacht in het begin: ‘Wat moet ik hiermee!’ Maar ik ben eruit hoor. Wat ik ga doen? De expositie is in september, laat iedereen vooral zelf komen kijken.” In de loop der jaren moet de veelzijdige Martje veel eigen werk hebben gemaakt. Een eigen expositie, opperen wij. “Nou, tijdens de Kommerzijlsterdag heb ik hier in de schuur mijn werken geëxposeerd. Het trok best wat publiek en ik heb er zelf ook van genoten. Maar om elders zelfstandig te exposeren... Ik weet niet of die drempel over durf. Het is best spannend om zelf het middelpunt van de belangstelling te zijn. Anders dan wanneer je een onderdeel bent van een groep die exposeert en de aandacht kan delen. Nou ja, we zien wel wat de toekomst brengt.” In ieder geval een groot werkt, hoopt ze. “Ja, ooit eens een werk van twee bij twee meter maken. Lijkt mij gé-wél-dig. Waarom niet? En vilten. Ik heb mij ook opgegeven voor een cursus schilderijen maken met vilt. Iets anders weer. Ach, het is ook leuk om er uit te gaan en dit soort dingen te doen. En dan zeker in clubjes met andere mensen. Het houd je bezig en je leert van elkaar. Dat is mooi, want ik wil verder en vooral niet blijven hangen in wat ik al eens gedaan heb.”