MiniKul – week 14 ‘14

2.0 – Je komt deze getalscombinatie steeds vaker tegen. Tot voor kort dacht ik, leek op velerlei gebied, dat dit alleen op de kracht van aardbevingen sloeg. Of op een of ander technisch gegeven, de cilinderinhoud of zoiets van auto’s – voor mij ook abacadabra. Maar de getalscombinatie 2.0 kom je nu, als je er op gaat letten, steeds vaker tegen. Onderwijsvernieuwing 2.0, Het Nieuwe Werken 2.0. Let maar eens op, zo kun je nog wel even doorgaan.
Het getal 2.0 kwam vooral de laatste weken vaak in the picture na het lanceren van het liedje ‘The calm after the storm’ waarmee Waylon en Ilse DeLange op het Eurovisie Songfestival hoog denken te kunnen scoren. Saskia & Serge 2.0 meesmuilen critici vanwege de monotone  gezapigheid die het liedje volgens hen uitstraalt. Wat overigens wel weer meevalt nu je het liedje vaker krijgt te horen, net als vorig jaar toen je Anouks ‘vogelliedje’ meerdere malen in je oren kreeg getoeterd. Maar ja, daar heeft de internationale jury die zo’n song maar één keertje – en misschien vooraf ook een keer – te horen krijgt, geen boodschap aan.
Waar komt het begrip 2.0 eigenlijk vandaan? Allereerst: Het is een hype, een modeverschijnsel, een tijdelijke uitdrukking die – ik heb het op internet opgezocht - door de ict-branche, de computerwereld, is verwekt. Met dit soort getallen wordt in deze vakwereld  nu het onderscheid aangeduid tussen een geheel nieuwe en naar wordt aangenomen betere versie van een bestaande uitvoering. Dat is het cijfer vóór de punt. Als er daarop een weer aangepaste versie wordt ontwikkeld, wordt dat een cijfertje áchter de punt. (In dit geval de 0 achter 2). Zo worden steeds nieuwere ontwikkelingen en vindingen aangeduid, want de kassa moet wél blijven rinkelen.
Ik schreef het al, ook in de grote boze wereld buiten het internetgebeuren wordt steeds vaker op het hyperige cijferprincipe ingehaakt. Voorbeeldje? Het Nieuwe Werken 2.0 waarmee men wil aanduiden dat werknemers de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen om de balans tussen werk en privé in de juiste proporties te krijgen. Met, om het natuurlijk nóg aantrekkelijker te maken, termen als ‘aandacht voor het talent, het netwerk en – jawel! – de toegevoegde waarde die iedere individuele werknemer heeft te bieden’. Is dat fraai uitgedrukt of niet? Alleen stijgt de werkeloosheid nog steeds. Met minimaal 2.0.
Henk Hendriks