MiniKul – week 16 ‘15

minikul

Ze zitten er weer. Constateerde ik toen ik de nieuwe bibliotheek hartje-centrum van mijn dorp betrad om wat boeken en tijdschriften te lenen. Want ja hoor, de centraal opgestelde leestafel was weer exclusief bemand door de drie vaste prik-mannen. Twee senioren en een oudere jongere. En ze waren zoals altijd heftig aan het discussiëren. Dat deden ze ook al met grote regelmaat in het inmiddels platgegooide pand van de ‘oude’ bieb, dat voor nieuwbouw van appartementen moest wijken. Maar deze nieuwe locatie is zonder meer een verbetering. Met niet alleen een fraaiere indeling, maar ook met veel parkeerplekken in de omgeving. En met een royale leestafel in het midden van de bieb. Een huiskamer-situatie zou je kunnen zeggen.
Maar ter zake nu. Het ging er bij de heren inderdaad weer heftig aan toe, hoorde ik terwijl ik mijn gelezen boeken via een vernuftig elektronisch systeem geheel zonder hulp van een bieb-assistente inleverde. (En dat wil wat mij betreft wat zeggen!) Ook tijdens mijn zoektocht naar nieuwe lectuur schalden hun stemmen af en toe luid en gepassioneerd door de ruimte.
Tsja, dat is wel even wat anders dan zo’n halve eeuw geleden, toen in bibliotheken die toen nog Openbare Leeszaal heetten, stilte, absolute stil was geboden. Wie even iets te luid praatte, kreeg steevast SSSTTT, Stilte alstublieft, te horen. De meest gehoorde op normale toon gesproken tekst kwam van de bibliothecaressen die ‘Denk om het plankje’ zeiden als je een boek uit een kast pakte. En van elektronische boekverwerking was natuurlijk helemaal geen sprake. Elk boek dat je mee naar huis nam, werd in keurig handschrift op jouw ledenkaartje én in het kaartsysteem van de bieb ingeschreven.
De drie heren werkten inmiddels hun gebruikelijke repertoire af. De lokale en landspolitiek, de wereldproblematiek, homofilie, de voedselbank, de hoge werkeloosheid en nog veel meer werden zoals altijd op steeds luider wordende toon door hen becommentarieerd en van oplossingen voorzien. Zo luid, dat een bibliothecaresse hen toch tot enige stilte moest manen.  Waarna het trio naar de koffieautomaat sjokte om hun kelen te smeren. Om verder te praten in de volgende koffietafelronde.
Het verschil tussen de bieb als ook centrale ontmoetings- en discussieplek en SSSTTT, Stilte asjeblieft? Een halve eeuw. Plus het plankje. 
Henk Hendriks

UIT DE KRANT