MiniKul – week 3 ‘15

Hoe het gemak de mens dient, bleek vorige week bij mij thuis weer eens. Met de afstandbediening konden we niet doorschakelen. Zo’n simpel gemak mis je pas, als je, wanneer je tv wilt kijken, dat handmatig dus zender voor zender moet doen. Vroeger, hier spreekt weer de bejaarde, in de zwart-wit dus beginperiode van de tv, had je Nederland 1, wat later kwam daar een tweede Nederlandse net bij en je kon, meen ik me te herinneren, ook de ARD van Duitsland krijgen. En dat was het.
Afstandbediening was er ook (nog) niet maar die twee of drie kanalen met de hand schakelen was een fluitje van een cent. Op de daken had je toen een woud van tv-antennes; wat later van die oerlelijke schotels en weer later kwam het gemak van de bekabeling. En van kleur. En van een paar honderd zenders. En laten we eerlijk zijn: van te veel eigenlijk. Maar dat is weer een heel ander verhaal.
We moesten, terug naar het begin van dit verhaaltje, vorige week dus met de hand schakelen. Een hele bedoening. Elke keer als je op een andere zender een ander programma wilde bekijken: Opstaan en handmatig doorschakelen. Wij wisselen nogal van zender – brede smaak zeg ik quasi-elitair – zeker zodra er bij de staatszenders of de kommersjelen reclame komt. Bij ons thuis heeft tv-reclame dus weinig impact. Dat de beste brouwers het (Amstel) bierbrouwen, zal me worst wezen. En ik weet allang dat Heineken heerlijk helder is. De Calvé-pindakaas histories vond ik wel leuk; de eerst paar keer tenminste en datzelfde gold voor de Rijk de Gooijer moneymakertjes voor Paturain en de verzekerings-foutje-bedankt-spotjes. Maar na een paar keer heb je het ook wel gehad. Dat herhaling de kracht van de reclame is, zoals reclameboys hun clientèle bij voortduring voorhouden, wil er bij mij dan ook niet is. 
Vroeger kwam ik op weg naar school de drie volgende reclameslogans als ijkpunt tegen: Bij de groenteboer vlak bij huis was dat de kreet ‘Voor groente en fruit bent u bij ons het beste uit’, op de reclamezuil (halverwege op pad) stond de tekst ‘Wees verstandig, doe geen gok, kies als bakker Jan Perdok’ en weer even verder, dicht bij school, sierde de gevel van de Openbare Leeszaal de dwingende kreet ‘Leest, het verrijkt uw geest!’(Jawel, met uitroepteken). Die drie reclamespreuken zijn me altijd bijgebleven. Over impact van het geschreven woord gesproken….
Onze afstandbediening doet het nu overigens weer, de batterijtjes waren op. 
Henk Hendriks