MiniKul – week 35 ‘14

Ik houd van voetballen en kijk er graag naar. Als entertainment maar ook als ‘geneesmiddel & ontspanning voor de geest’. Want wat is het heerlijk dat een mens zich anderhalf uur per week psychisch kan ontlasten van alle stress, vernederingen en weet ik veel wat meer die je de voorafgaande zeven dagen hebt (moeten) ondergaan. Aldus: Leve het betaalde voetbal! Dit geschreven hebbende moet me toch enige verbazing van het hart. In het vakblad Voetbal International las ik dat fc Groningen maar liefst 140 (eenhonderdenveertig!) medewerkers, personeelsleden dus, op de loonlijst heeft staan. Stel, dat veertig tot de kerngroep van betaalde voetballers plus begeleiders (trainers, verzorgers, medische staf, enzovoorts) behoren, dan zou dit inhouden dat daarnaast ‘op kantoor’ en aanverwante zaken honderd mensen werken. Wát een organisatie.  Ik schrijf dat niet cynisch, ook niet kritisch, want betaald voetbal op ’s lands hoogste niveau, hoe geringschattend ‘kenners’ daar ook over doen, is anno-nu een  volwaardige amusementsindustrie geworden. Dat brengt mij toch terug naar de tachtiger jaren van de vorige eeuw, zo’n dertig jaar geleden. Toenmalig voorzitter en manager Renze de Vries, voor mij ondanks of misschien juist dankzij belastingontduiking nog altijd de man die de fc internationaal op de kaart zette, was de allesbepaler in een organisatie die buiten de spelersgroep met aanhang bijna louter uit vrijwilligers bestond. Vanwege journalistiek werk was ik op het Oosterparkstadion ook doordeweeks regelmatig in de bestuurskamer-annex-kantoortje-annex-keukentje-annex-ontvangstruimtetje voor pers en bezoekers te vinden. Met meestal de benen op het bureau regelde Renze daar dagelijks zijn persoonlijke – hij had toen geloof ik dertien bv’s - en daarnaast de voetbalzaken. Buiten de onbezoldigde Renze de Vries waren verder nog twee andere betaalde medewerkers dagelijks actief.  Een administrateur en een juffrouw voor de telefoon, de representatie en om de koffie in te schenken. En er was ook een terreinknecht, maar die werd door de gemeente betaald. Verder waren het allemaal vrijwilligers die de organisatie in stand hielden. Tijden veranderen en soms wel erg snel. Met de interne organisatie van de huidige fc Groningen zal niks mis zijn. Maar voetbalt de core business, het elftal, nu zoveel beter dan toen?  Of is dat appels met peren oftewel Hoesen met Houtman vergelijken?.
Henk Hendriks