minikul week 40

minikul

De Eerste Keer. Vaak kom je deze drie woorden tegen in nostalgische terugblikken naar tijden van toen. Maar voor mij is het: Geweest is geweest en voorbij is voorbij. Terugblikken in voldoening of wrok heeft geen enkele zin, tenzij je jezelf wilt kwellen of dol bent op romantiek. Ik dus niet.

Tóch werd ik gisteren bij het strunen op Marktplaats opeens weer geconfronteerd met mijn prilste jongensjaren. Want wat zag ik daar, afgebeeld met grauw-gelig-witte kaft? Mijn eerste gekregen leesboek: ‘Teddybeer en Peter Poes vliegen naar berenland’. ‘Collector’s item’, stond er bij. 68 Pagina’s; prijs € 6,00. Het werd geschreven in 1936 en ik kreeg het op sinterklaasavond 1940. Plus een voor die tijd mooie (?) rood-bruin-blauwe stropdas. Voor mij was het de laatste sinterklaasavond als kind. Toen de oorlog vijf jaar later was afgelopen, was ik allang te oud…

Toch kwam ik door dat op Marktplaats aangeboden boek ongewild, nou ja niet helemaal, op meer Eerste Keer ervaringen. Zoals de eerste bioscoopfilm die ik in mijn uppie wilde zien. Toegang veertien jaar en ik was dertien. ‘It’s in the air’ heette de film van de vlak na de oorlog beroemde Engelse filmkomiek George Formby. Hij werd gedraaid in het allang ter ziele gegane Luxortheater in de stad Groninger Herestraat. Die film had toen door de inmiddels ook allang ter ziele zijnde filmkeuringcommissie het predikaat ‘Toegang 14 jaar’ gekregen. Daar werd door de in portierspak plus pet gestoken dikbuikige portier streng de hand aan gehouden. ‘Alle leeftijden’ gold voor films waarin zelfs geen blote enkel te zien was. Hadden rondborstige filmsterren één knoopje van hun halsgesloten blouse los, dan gold toegang 14 jaar. Bij twee losse knoopjes los was het ‘18 jaar’. Daar werd streng op gecontroleerd. Dús herhaalde ik op weg naar de bios steeds de mij – ik was niet al te groot – in gedachten al toegesnauwde portiersvraag ‘Hou old bist?’ met ’14 jaar, meneer.’ Dat gebeurde bij de bios ook. ‘Veertien jaar meneer.’ De echter niet door mij met bijpassend antwoord ingestudeerde vervolgvraag: ‘Wanneer bist dan geboorn?’ beantwoordde ik in lichte paniek naar waarheid met: ‘In 1935, meneer.’ ‘Dan bist ain joar te jong, mien jong.’ Ik kwam er niet in…..

Tsja, en dan herinner ik me nu opeens ook die eerste keer in de liefde. Wat jammer toch, dat deze ruimte al weer vol is. Hoewel: jammer?...

Henk Hendriks

UIT DE KRANT

Lees ook