“Niemand die zo kan afzien als Bauke”

Afbeelding
Sport

Bauke Mollema toont enorme vechtlust en oogst veel respect

FRANKRIJK - En weer ging het mis. Net als in de Alpen wist Bauke Mollema ook tijdens de eerste rit door de Pyreneeën, een lange (237.5 kilometer) tocht, met vijf cols waarvan de laatste buitencategorie, de verwachtingen niet waar te maken. Hij kon niet met de besten mee en probeerde zoveel mogelijk aan te klampen en tijdsverlies te beperken. Hij zag Laurens ten Dam hem voorbij gaan in het algemeen klassement.

Terwijl de renner maandagavond nog vol goede moed was. Het kostte even wat moeite de belafspraak te laten plaatsvinden ,maar na een paar verschuivingen (o, ja, 20.00 kan niet want ik moet naar de avondetappe, 22.30 kon bij nader inzien toch ook niet omdat zijn kamergenootje dat niet zo’n goed plan vond en wilde slapen) verscheen Mollema in het display van de telefoon. Hij wilde vooral weten of de Tour wel leeft in het land vanwege de vliegramp. “Ik kan me voorstellen dat de mensen nu wel met iets anders bezig zijn dan met de Tour. Zijn er extra journaals? Ik krijg er eigenlijk heel weinig van mee hier. We hebben het er over, maar door alle beslommeringen blijft het wel op afstand.” Dan de Tour. In de Alpen ging het mis. Dan nu maar in de Pyreneeën? “Ik weet van mezelf dat mijn benen ook zo maar weer goed kunnen zijn. Daar hoop ik steeds weer op. Misschien kan ik voor een dagzege gaan, een keertje wegrijden. Ik heb er zin in. Het zal weer een loodzware rit worden. We gaan het zien”, was Mollema toen nog hoopvol over de eerste dag in de Pyreneeën. Waar het weer niet lukte. “De Tour begint een beetje op een teleurstelling uit te draaien en daar baal ik van. Ik heb geen last van druk of verwachtingen. Ik begrijp ook de teleurstelling van de ploegleiding. En dat Ten Dam het roer nu een beetje over neemt vind ik logisch. Ik ga straks eens even lekker naar de massage en een flinke nachtrust maken. Het is niet anders, de benen doen niet wat ik wil”, aldus een teleurgestelde Mollema die een langer verblijf bij Belkin niet uitsluit na de jongste ontwikkelingen van de nieuwe sponsor Lotto. “Ik was verrast. Hier wist niemand in de ploeg iets van, maar ik hoef niet weg. Na de Tour ga ik rustig de zaken op een rijtje zetten”. Zover is het nog niet. Op naar dag twee in de Franse Pyreneeën. Zou het dan toch nog? Iedereen gunt het hem ook zo. En, ja. Tijdens de korte Koninginnerit, precies wanneer ons land de doden van de aanslag van vlucht MH17 herdenkt, beleeft de geplaagde renner een kleine opstanding. Daar was dan eindelijk de beloofde aanval. Terwijl er al volle bak wordt gereden, weet Mollema zich met een groepje los te rijden uit de kluwen van het peloton. En even wist hij zich staande te houden in deze vooruitgereden groep. Uiteindelijk vocht de oud-Zuidhorner zich naar een knappe achtste plaats op 1:12 van winnaar Rafal Majka die naar de finish soleerde. Mollema steeg naar de zevende plaats in het algemeen klassement en staat weer boven ‘Lau’. “Gisteren had ik al het plan vandaag iets te gaan doen. Een korte en explosieve rit met veel beklimmingen en afdalingen. Als ik wat wilde dan nu. Ik weet dat ik niet gemakkelijk versnel omdat de benen niet echt diep in het rood willen, maar het was voor mij een soort alles of niets. Ik had ook veel tijd kunnen verliezen, maar ben tevreden met het resultaat. Heb eindelijk weer iets kunnen laten zien ondanks dat de echte vorm er niet is. Ik heb steeds wel het gevoel gehad nog iets te kunnen doen maar het maar niet meer verteld.” En dan lachend: “Niemand zou me toch geloven.” Een dag later is alweer de laatste bergetappe die leidt van Pau naar Hautacam. Geen lange maar wel een zware tocht waarin Nibali wederom schittert en naar de overwinning soleert. En Mollema? Hij rijdt opnieuw sterk, nog beter als gisteren, komt als zevende over de streep en blijft in het algemeen klassement ook op de zevende plaats staan. Hij krijgt veel lof van zijn collega’s en ploegleiding. “Er is niemand die zo kan afzien als Bauke en zich door niets en niemand laat afleiden”. En de renner zelf is tevreden maar zoals altijd nuchter: “Ik wist dat ik dit kon, dit was mijn beste rit. Eindelijk mijn niveau en ik denk zelfs dat ik nog wel wat beter kan. Ik heb geknokt voor wat ik waard was om zo hoog mogelijk in het klassement te eindigen. Dit geeft een goed gevoel.” Een diepe buiging voor deze grote sportman en vooral een mooi mens.
En daar verandert ook de dramatisch verlopen laatste tijdrit en ruzietje met zijn ploegleider niks aan. Mollema eindigde op de tiende plaats waar hij van tevoren had gehoopt op een hogere klassering. “Gezien de omstandigheden kan ik ermee leven”, besluit de kopman van Belkin gelaten.

UIT DE KRANT