Harmonicafestival Surhuisterveen

Tijd: 15.30 uur

Een trekzakdag in Surhuisterveen trok de aandacht van de (On)genode gast. Een harmonicafestival, verdeeld over maar liefst twee zalen van zalencentrum ‘de Lantearne’ vond zaterdag plaats. ‘s Middags was er plaats voor verschillende trekzakworkshops en was er ruim de gelegenheid om op eigen initiatief te musiceren. ‘s Avonds werden er optredens verzorgd door de cursisten en bekendere en onbekendere trekzakmuzikanten.

Het harmonicafestival werd georganiseerd door de Astrid Kolp, Harm Feitsma en Pieter van der Veen. Het gezelschap staat ook wel bekend als de ‘Loekpoedels’. Wellicht een vreemde naam voor een trekzakgezelschap, al blijkt hier een logische redenering achter te zitten. Bij het bedenken van de naam werd eerst de naam ‘Poedeloekers’ naar voren gebracht, wat Fries is voor ‘zaktrekkers’. Een van de leden bracht hierop de variatie ‘de Loekpoedels’ en daarmee was de naam voor de trekzakfanaten geboren.

Het harmonicafestival is inmiddels een begrip in de omgeving Surhuisterveen. Al voor de zesde keer werd deze dag georganiseerd, en niet zonder succes. Aan de workshoprondes namen zo’n vijfendertig mensen deel. Er waren workshops voor beginners, gevorderden, voor bespelers van de trekharmonica en de steirische harmonica, gegeven door een aantal bekende bespelers uit de trekzakwereld. Accordeons waren niet aanwezig onder de muzikanten, het is niet helemaal duidelijk of zij niet welkom waren of dat het accordeonspelen gewoon een compleet andere tak van musiceren is.

Martin Krijgsma en Tjerk Knop namen de trekharmonicaleerlingen onder hun hoede, Dieter Holmersma bekommerde zich over de leerlingen op de steirische harmonica.

Bij binnenkomst in de Lantearne klonken de eerste trekzakklanken je tegemoet. Een tweetal spelers speelden hun partijen door. Of zij hier aan het optreden waren of juist aan het oefenen waren werd bezoekers niet duidelijk.

In de grotere zaal gaf Tjerk Knop aan achttien dames en een heer een workshop op de trekzak. Dit waren duidelijk de gevorderde leerlingen. ‘Is het in deze maat mooier om staccato te spelen?’ Deze leerlingen wisten duidelijk waar zij het over hadden, en speelden met overgave het stuk dat op de lessenaar voor hun stond.

Tijdens het spelen merkt Knop op dat hij niet alleen de klanken van zijn eigen leerlingen hoort, maar ook het muziekspel van de muzikanten op de gang. De deur wordt eerst gesloten voordat men verder speelt. Een van de vrouwen stoot haar buurvrouw aan: ‘Hoorde je dat? Zij spelen ‘moai sûnder Wergea’ van Anneke Douma.’

Volksmuziek is dan ook de muziek die voornamelijk op de trekinstrumenten gespeeld wordt. De trekzakken zijn uitermate geschikt voor het spelen van Oostenrijkse en Duitse volksmuziek, Ook in de Russische en Ierse volksmuziek wordt vaak gebruik gemaakt van de instrumenten. Het begeleiden van shantykoren en andere volksgerelateerde muziek valt ook onder de mogelijkheden.

Hoe goed georganiseerd en muzikaal de muziek in de grote zaal klinkt, zo ongeorganiseerd klinken de klanken uit de andere zalen. Hebben alle spelers wel dezelfde partituur voor zich? Of heeft er iemand de bladmuziek ondersteboven op de lessenaar staan? Het klinkt alsof iedereen maar wat door elkaar heen speelt, maar wie weet is dat ook wel de bedoeling. Wie de moeite neemt om een nadere blik op de instrumenten te werpen ziet dat de instrumenten eigenlijk prachtige voorwerpen zijn. Sierlijk bewerkt, met goudkleurige knoppen en het ‘zakgedeelte’ heeft bij elk instrument andere mooie kleuren.

Musiceren maakt hongerig, en daar is tijdens het harmonicafestival ook aan gedacht. Tussen de workshops en de optredens door is er plaats voor een lekkere broodmaaltijd. Soep en broodjes en hamburgers en frikadellen moeten de honger van de muzikanten stillen, zodat zij ‘s avonds met volle maag kunnen genieten van de optredens.