Achtkarspelder jongeren geïnteresseerd in de politiek
“Ik zie mijzelf dezelfde fout maken als mijn vader”
BUITENPOST – Dat politiek niet alleen iets van ouderen is, bewijzen vier jongeren uit de gemeente Achtkarspelen. Volgens het viertal is het belangrijk dat ook jongeren een politieke mening hebben. Toch stuitten ze daarmee vaak tegen de borst van hun vrienden, die er eigenlijk niks van willen weten.
De politiek is er bij dit viertal al met de paplepel ingegoten. De vader van Coen Stellinga is burgemeester van Schiermonnikoog en was wethouder in Achtkarspelen, de moeder van Sander Postma is raadslid in Achtkarspelen en de vader van Iris Kloosterman zat enige tijd in de Provinciale Staten. Ook bij Agneta Bekkema stroomt het politieke bloed door de aderen. “Natuurlijk komt het uit mijn familie, maar ik heb het ook zelf ontwikkeld,” vertelt ze. Volgens Stellinga is dat belangrijk. “Mijn ouders hebben mij altijd geleerd om kritisch te zijn en een eigen mening te hebben.”
Dat het daarmee nooit rustig aan tafel is, weet Bekkema ook. “Mijn vader wilde altijd overal gelijk in hebben. Dat betekent dat je vaak in discussie bent met elkaar.” Desgevraagd laat ze weten deze eigenschap zelf ook lichtelijk te hebben overgenomen. “Maar mijn zus nog meer,” lacht ze. “Mijn vader hapt meteen. Als mijn vriend dan voor de grap zegt dat Wilders een goede uitspraak had, gaat de discussie meteen los.”
Politieke ervaring is er al bij Kloosterman. Zij hielp haar vader als fractiemedewerkster toen hij in de Provinciale Staten zat. “Ik ging vaak mee naar openingen en zo rolde ik erin. Ik deed zijn agenda en behandelde de ingekomen stukken. Het was een hele leuke tijd.” Het overige drietal heeft die ervaring nog niet, maar als het aan Postma ligt mag dat vanaf volgend jaar komen. “Ik heb mij al aangemeld voor de verkiezingen en gezegd dat ik wel op de lijst wil. Mensen zeggen dat het heel druk is met een studie ernaast, maar ik ga er gewoon voor. Het lijkt mij hartstikke leuk.”
Stellinga is iets gereserveerder. Waar het drietal zichzelf een echte PvdA’er voelt, is hij nog zoekend naar de juiste partij. “Ik neig naar de PvdA, maar het kan ook nog wel eens GroenLinks worden. Ik heb nog niet één van de afslagen genomen, maar als ik dat uiteindelijk wel doe, wil ik er vol voor gaan. Toch vind ik ook mijn studie belangrijk. Volgend jaar ga ik in Groningen studeren. Misschien laat ik dat wel voorgaan.” Dan twijfelt hij even en gaat verder. “Al maak ik misschien ook wel dezelfde fout als mijn vader. Die kon op zijn 21ste raadslid worden, maar heeft het toen niet gedaan. Nu hij daar achteraf op terugkijkt denkt hij dat hij misschien wel hoger in de politiek had kunnen komen als hij eerder begonnen was. Ik zie mijzelf dezelfde fout maken.”
Enkele weken geleden bracht het viertal een bezoek aan Tweede Kamerlid Lutz Jacobi (PvdA). Daar begon het politieke hart harder te kloppen. “Het is een prachtig gebouw, vooral de bibliotheek,” vertelt Kloosterman. “Op tv zie je alle poespas er omheen en het vragenkwartier is juist heel saai, maar daar is het heel anders. Dan krijg ik nog meer zin om iets voor de politiek te doen.” Volgens Kloosterman is dat ook belangrijk. “Mijn eigen situatie is al een goed voorbeeld waarom jongeren politiek actief zouden moeten zijn. Ik ben straks afgestudeerd aan de Pabo, maar er is hier geen werk voor mij. Dat probleem is er voor heel veel jongeren in Achtkarspelen. De politiek kan hier iets aan doen.”
Wat het viertal tegenvalt is dat zij met hun politieke ideeën geen aansluiting vinden bij hun vrienden. Postma: “Als ik meer dan een minuut over de politiek spreek, mag ik meteen mijn mond houden. Het boeit ze niet zo.” Stellinga vult hem aan: “Maar wat mij wel opvalt is dat ze heel makkelijk om te praten zijn. Bijna al mijn vrienden denken al hetzelfde over de politiek als ik.” Bekkema is iets ouder, maar herkent het beeld ook. “Ik heb een vriendin die het helemaal niks boeit. Als ik in de politiek zou gaan, zou ze ook niet op mij stemmen. Haar stiefvader zit in de politiek en daar stemt ze ook niet op. Wel geeft ze haar stembriefje altijd aan hem.” Over mensen die niet stemmen is ze wel heel duidelijk: “Die mensen hebben ook totaal geen recht op een mening over de politiek.”
Hoe de toekomst er voor het viertal precies uit gaat zien, weten ze niet. Wel zijn ze er zeker van dat ze altijd politiek betrokken blijven. Bekkema is al gevraagd voor een plekje op de lokale lijst en Postma heeft aangegeven wel te willen. Wat Stellinga gaat doen weet hij nog niet. Kloosterman wil sowieso politiek actief blijven, al gaat haar voorkeur uit naar de provinciale politiek.
